…αυτό συνήθιζε να λέει ο Διογένης ο κυνικός από την Σινώπη για τον εαυτό του και αυτή είναι η κυνική πραγματικότητα σήμερα για τον Έλληνα μέσα σ' αυτήν την Φασιστική  Ευρώπη!
Άπολις ( χωρίς κράτος ) , Άοικος ( χωρίς οικία ) , στερημένος της Πατρίδας του και φτωχός , ο Έλληνας της Ευρώπης !
Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται απλώς συνεχίζεται .
Εκείνος έψαχνε με το φανάρι την ημέρα έναν άνθρωπο  στην Αθήνα και εμείς ψάχνουμε απεγνωσνένα χωρίς φανάρι έναν ηγέτη στην Ελλάδα .
Είμαστε σε δυσχερέστερη θέση !
Εάν ο αρχικός σχεδιασμός που ξεκίνησε με την κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμα να ενώσει τα αστικά κόμματα εξουσίας στην πολιτική των μνημονίων δεν αρκούσε και χρειάσθηκε ως κυβερνητική εφεδρεία  την Αριστερή παρένθεση , τότε ο επόμενος θα χρειασθεί  την αναμόρφωση του πολιτικού μας  συστήματος ακόμα και με τα φαντάσματα του εκσυγχρονιστικού παρελθόντος για ολοκλήρωση αυτής της πολιτικής , ώστε να εγκλωβισθεί ο λαός στα μνημόνια και την λιτότητα για κοστολογημένη αποζημίωση του διεθνούς κεφαλαίου από την Ελληνική κρίση .
Το τίμημα της αποζημίωσης η ίδια η Ελλάδα .
Η ομολογία του αρχιερέα της διαπλοκής Σιμήτη για την αναμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος  με την δεξιά του Κυριάκου και οι πολιτικές παρεμβάσεις του κεντρικού τραπεζίτη Στουρνάρα είναι  αποκαλυπτικές των προθέσεων της βρώμικης τριανδρίας  ως άλλης τρόϊκας του εσωτερικού   για το που οδηγούνται τα πράγματα .
Ο άλλοτε  ''ιδεολογικός'' δικομματισμός  που γνωρίζαμε ως διαμάχη του καπιταλισμού έναντι  της αρχής του σοσιαλιστικού προγραμματισμού για λιγότερο ή περισσότερο κοινωνικό κράτος , θα μετεξελιχθεί στα πλαίσια ενός ανύπαρκτου - κοινωνικά -  κράτους  από μορφώματα της Δεξιάς και της πρακτορευμένης Αριστεράς σε διαμάχη συνεπέστερης διαχείρησης των μνημονίων με μέτρο αξιολόγησης για ανάδειξη σε κυβέρνηση από τους ξένους , το ευπειθέστερο μόρφωμα  στην ιδεολογία της Ευρωπαϊκής λιτότητας .
 Προβολή δε στην πολιτική  αντιπαράθεση της παρακμής τους η τραγελαφική εικόνα μιας σύγκρουσης μεταξύ   <<της εμπειρίας στην διαπλοκή με την επικινδυνότητα της ασχετοσύνης>> με ροπή του φιλο-ευρωπαϊκού μας συστήματος προς ένα οικουμενικό μόρφωμα για να καταλήξει ει δυνατόν πάλι στα   *καθαρά χέρια ....  ενός άλλου , πλην όμως γνωστού , τραπεζίτη.
 Ζούμε την εποχή των τραπεζιτών αν κρίνουμε τις εξελίξεις των εκλογών για το αξίωμα του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας.
 Ένας ακόμα τραπεζίτης του Ρόθτσιλντ  .
H βρώμικη  πολιτική  ενός κρυφού Φασισμού σε μιά ιδιαίτερη μορφή ως '' καθεστώς εξαιρέσεως '' που προωθεί το καπιταλιστικό ιδεώδες στον άκρατο οικονομισμό των τραπεζών της Ευρώπης .
Μιά εκλογική σύγχυση της συνείδησης των πολιτών το διακύβευμα των Γαλλικών εκλογών:
Ποιός εκπροσωπεί τα λαϊκά συμφέροντα και ποιος τα τραπεζικά ;
Ποιός εκπροσωπεί την Εθνική αυτοδιάθεση και ποιος την υποταγή στην  παγκοσμιοποίηση ;
Ποιός εκπροσωπεί την Δημοκρατία εδώ που φτάσαμε και ποιος την οικονομοκρατία ;
Η Λεπέν ή ο Μακρόν  για να καταλάβουμε που φωλιάζει ο πραγματικός ΦΑΣΙΣΜΟΣ !
Στις εθνικιστικές ρητορείες ή στις λέσχες των τραπεζών;
Ας αποφασίσει ο Γαλλικός λαός που δυστυχώς όπως οι άλλοι λαοί έτσι και αυτός χειραγωγείται και παρασύρεται εν τη αφελεία του γιατί την εποχή του διαφωτισμού την έχει διαδεχθεί ανεπιστρεπτεί η εποχή του οικονομισμού  . 
Η ανάδειξη των σκανδάλων του παρελθόντος με την επιλεκτική εμφάνιση της Δικαιοσύνης δεν είναι κάθαρση του πολιτικού μας συστήματος για υγιή αναμόρφωσή του , αλλά απαξίωση κομματιού αυτού  κατά τα πρότυπα που το κεφάλαιο απαξιώνει κομμάτι του εαυτού του για να επανέλθει δριμύτερο , κοινή στρατηγική , ώστε το μεν πολιτικό σύστημα στην πολιτική του κρίση να αναμορφωθεί με  νέους μισθοφόρους στην διαπλοκή του , το δε κεφάλαιο να ανασυνταχθεί  στην οικονομική του κρίση  με νέους εκπροσώπους  για την καπιταλιστική του πορεία .
Πάγια τακτική του κατεστημένου για ψευτομετάβαση από το παλαιό στο νέο , στο καθαρό και αμόλυντο δήθεν από την διαπλοκή και την ρεμούλα προς πλάνη του λαού, ενώ στην ουσία πρόκειται για αλλαγή φρουράς που λογοδοτεί στο ίδιο αφεντικό που επιβουλεύεται την αγορά όλων των οργανισμών της ζώσας Ελλάδας .
Εάν  πρώτη φάση  ήταν η εξαθλίωση και η εξαπάτηση του λαού από τα υποτελή κόμματα για να καμφθεί η αγωνιστικότητα  που διεφάνη στο δημοψήφισμα του ,  η δεύτερη  για πλήρη υποταγή και αποδόμηση του θα είναι  η έμμεση απειλή των αναδιατάξεων στην ευρύτερη περιοχή για δήθεν κίνδυνο της χώρας μας στην εκδοχή του GREXIT  από την Ευρώπη .
Η ένταση των πραγμάτων  στη Μεσόγειο , η κατάσταση μετά το Δημοψήφισμα στην Τουρκία και η όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ Η.Π.Α και Ρωσίας για το <παγκόσμιο βενζινάδικο> της Μέσης Ανατολής , θα λειτουργήσουν ως από μηχανής θεός στα σχέδια εις βάρος της μετέωρης χώρας μας από το μέτωπο της Ευρώπης .
  Το ενδιαφέρον του Γερμανο-Ευρωπαϊκού παράγοντα για την προώθηση της μνημονιακής  πολιτικής  και της παραμονής  της χώρας μας για το  '' ξεζούμισμά '' της  στην Ευρώπη , συναρτάται με τόσο ειδικά συμφέροντα  στην περιοχή μας , αρκεί να αναλογισθούμε τον τρόπο και μόνο με τον οποίο το διευθυντήριο των Βρυξελλών παρεμβαίνει μετά των < ανθρώπων >  του στα εσωτερικά μας , χωρίς καν τα στοιχειώδη προσχήματα .        
Η ψευδαίσθηση που καλλιεργήθηκε στον λαό για καλύτερες ημέρες από τη στάση του Δ.Ν.Τ απέναντι στην Ε.Κ.Τ μετά την εκλογή Τραμπ ως  ευκαιρία για την Ελλάδα  στα πλαίσια του ανταγωνισμού των , ήταν θέμα χρόνου και υπόγειας συμφωνίας μεταξύ των , του πότε θα εξαϋλωθεί  στα πλαίσια του επεκτατισμού των .
Στα βρωμόνερα του καπιταλισμού που μαλώνουν τα βουβάλια  ουδέποτε ωφελήθηκαν τα βατράχια .
Το αν η αργοπορία της αξιολόγησης  από δήθεν διαφωνίες στους κόλπους της κυβέρνησης αποτελούσε το πρόσχημα για κάτι άλλο με πλάτη την Αμερική  που  έμελλε να το δούμε , αναιρέθηκε και διαψεύσθηκε με την συμφωνία της αξιολόγησης μεταθέτοντας την όποια σωτηρία  σε αέναη ομηρία .
Μία αλλαγή της επιτροπείας από την Ε.Κ.Τ στο Δ.Ν.Τ είναι , τίποτα περισσότερο ή λιγότερο !
Έβγαλε τα ρούχα του ο Μανωλιός και τα φόρεσε αλλιώς  γιατί το παγκόσμιο σύστημα είναι ισχυρότερο όλων και οφείλουν να προσαρμοστούν όλοι όσοι κινούνται μέσα σ' αυτό , ακόμα και οι νεοεκλεγέντες πλανητάρχες .  
Είναι φανερό ότι αμφότεροι , Αμερική και Ευρώπη , αναζητούν την επέκταση της επιρροής των  γεωπολιτικά ως ανταγωνιζόμενοι εταίροι , που σημαίνει ότι λιγότερη σημασία πρέπει να έχει για εμάς ως  ''ανήκοντες δογματικά εις την Δύση''  με ποιους θα πάμε , από ότι θα έχει  -εάν μπορεί να έχει-  το περιεχόμενο της πολιτικής και τα πρόσωπα με τα οποία θα πάμε στην Ε.Ο.Κ ή το Ν.Α.Τ.Ο που τελικά αποτελούν το ίδιο ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ .
Γι' αυτούς το κέρδος είναι το άπαν , είναι η ουσία κάθε προσπάθειας που με την πρόθεση  < για >  ως λογοπαίγνιο , για την ειρήνη ... , για την ασφάλεια ... , για τη Δημοκρατία...  και για την ....  , εξαπατούν τους λαούς ''  ΓΙΑ '' να  μεταφέρουν με την οικονομική τους ισχύ τον νόμο της ζούγκλας στις ανθρώπινες κοινωνίες χωρίς να σκεφθούν καν τις συνέπειες αυτού .
Διότι στις ανθρώπινες κοινωνίες  ο νόμος της ζούγκλας δεν τηρεί τις ισορροπίες της φύσης όπου το ισχυρότερο ζώο παίρνει αυτό που χρειάζεται , γιατί η ανθρώπινη φύση της  απληστίας του καπιταλιστή υπερβαίνει τη φύση του ζώου και τα θέλει όλα , ακόμα και αυτά που δεν χρειάζεται !
Αυτόν το νόμο της ζούγκλας εισήγαγαν στην Ελληνική κοινωνία με την πρόθεση   <για >  ως λογοπαίγνιο στον πολιτικό τους λόγο ....  για την σωτηρία και για την ανάπτυξη που δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ χωρίς τη συμμαχία με τον λαό  και δεν δύναται να υπάρξει συμμαχία με αυτόν, όσο η αδυναμία του πολίτη να πληρώσει τον - ενφια -  απειλείται κατ' εντολή των δανειστών με πλειστηριασμό ή κατάσχεση της οικίας του από το κράτος .
 Όσο για τα μέτρα , τα αντίμετρα και τα ισοδύναμα  που θα παρθούν με όποια διευθέτηση του χρέους  και έξοδο στις αγορές που θα υποσχεθούν ,  είναι η μαγιονέζα ενός πικρού γεύματος που  θα υποχρεωθεί  ο λαός αμάσητα να χωνέψει .
Η απερίσκεπτη κριτική του λαού να μοιράζεται απελπισμένα  την αλαζονεία της κάθε πολιτικής ηγεσίας ως ελάχιστο τίμημα για τη σωτηρία του χωρίς Έλεγχο και Τιμωρία έχει φθάσει στο απροχώρητο και είναι η προβληματική της Ελληνικής πολιτείας στη σχέση  πολιτικού με  πολίτη που τώρα δρέπει τους πικρούς καρπούς της  υποταγής του  .       
Πολίτες και πολιτικοί κατάντησαν δύο διαφορετικοί κόσμοι σε παράλληλες διαδρομές για να συναντώνται την ημέρα των εκλογών στο άπειρο των υποσχέσεων και της υποκρισίας ενός παραμυθιού που χρόνια συντηρεί τον λαό στην ράθυμη κατάφαση της κριτικής του αδιαφορίας  . 
 Πολίτες και πολιτικοί που πρέπει να στοχασθούν αμφότεροι με όρους ιστορικούς πέραν των τετριμμένων του σήμερα  για το πώς φτάσαμε ως εδώ με την παρούσα πολιτική  και πού θέλουμε να πάμε με την επόμενη, γιατί τα γεγονότα ξεπέρασαν τα της οικονομίας και αφορούν εφ' εξής τα της ιστορίας . 
Διότι εάν άλλοι λαοί , όπως ο Γερμανικός και ο Αμερικανικός  καταφεύγουν στην << ιστορική λήθη >>  για να ζήσουν το  '' παρόν '' τους , ο Ελληνικός λαός ωφείλει να αναζητά την << ιστορική θύμηση >>  για να εξασφαλίσει το '' μέλλον '' του .
Αντ' αυτού στις πιο δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας που ο λαός βιώνει την πιο βάρβαρη εξαθλίωσή του με βίαιη εξέλιξη την υποταγή του , η αναβίωση του δικομματισμού έναντι της εθνικής συνέναισης που επιθυμεί ο λαός για μια άλλη πολιτική , επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτού και της Εξουσίας .
Ένα χάσμα που αν σκοπίμως δημιουργείται από το αστικό σύστημά μας εγκληματικά τρέφεται καί από την δική μας αδιαφορία , ανοχή και αδράνεια , στις οποίες επάνω επενδύουν τη φιλοδοξία τους για εξουσία οι πολιτικοί σαλτιμπάγκοι των μνημονίων οδηγώντας το λαό με διαδοχικές εκπτώσεις στον μεγαλύτερο εθνικό κίνδυνο της μεταπολεμικής περιόδου .
Eάν κυβέρνηση και αντιπολίτευση θεωρούν ότι η   οικονομική κρίση είναι η  ευκαιρία για έξοδο από την  δική τους πολιτική  κρίση με αντάλλαγμα τις  ''πάσης φύσεως'' εκποιήσεις   (  ενέργεια , τηλεπικοινωνίες, αεροδρόμια , λιμάνια κ.λ.π ) που αποδομούν έμμεσα και τους μηχανισμούς άμυνας  στη χώρα  συντηρώντας ένα στρατό μόνο και μόνο για την κερδοφορία των ξένων βιομηχανιών και τις μίζες , τότε αυτή η κυβέρνηση και αυτή η αντιπολίτευση δεν δικαιούνται να ομιλούν για εθνικά σύνορα γιατί αυτά δεν προστατεύονται όταν  πολιτεύεσαι ανάμεσα στις εκχωρήσεις και τις παραχωρήσεις εκλιπαρώντας μετά αυτά να γίνουν  από Εθνικά , Ευρωπαϊκά  ( βλέπε δηλώσεις του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας ) .
Στις αποικίες χρέους όταν ξεκινάς με εκχωρήσεις πάντοτε καταλήγεις σε εδαφικές παραχωρήσεις  γιατί η ιστορία έχει τους δικούς της κανόνες .
Ούτως ή άλλως εδαφικές εκχωρήσεις Εντός συνόρων..... τις κάναμε (αεροδρόμια,λιμάνια,οικόπεδα  κ.λ.π) , πόσο απέχουμε άραγε από τις παραχωρήσεις καί  Επί των συνόρων.... όταν όλες οι πύλες μας είναι ανοικτές και το προστάξουν τ' αφεντικά μας ;
<< οι φύλακες τάς τής πόλεως πύλας κλείουσιν >>έλεγαν οι πρόγονοι μας όταν αναφέροντο για την ασφάλεια αυτής και εμείς τις ανοίξαμε διάπλατα
Γι' αυτό ας πάψουν οι εκπρόσωποι των καταργημένων θεσμών της Δημοκρατίας, της Πρωθυπουργίας και της Άμυνας ( Παυλόπουλος , Τσίπρας και Καμένος )  να προκαλούν τη θυμειδία προσφεύγοντας σε μεγαλόστομες δηλώσεις τύπου :    '' δεν παραχωρούμε σπιθαμή γης '' , τη στιγμή που ανερυθρίαστα έχουν παραχωρήσει τους θεσμούς που εκπροσωπούν στους  ψευτοευρωπαϊκούς   θεσμούς των τοκογλύφων υποχωρώντας στο πρώτο σύνορο, αυτό της εθνικής μας αξιοπρέπειας !
 Διότι εάν η ασφάλεια της χώρας στην πολιτική της έννοια σημαίνει έλλειψη κινδύνου ή προστασία από αυτόν , τι είναι εκείνο από το οποίο κινδυνεύουμε περισσότερο σήμερα με τόσες υποχωρήσεις; να πεθάνουμε από την πείνα ή να χάσουμε την κυριαρχία μας ; που δυστυχώς μ' εσάς που μπλέξαμε μάλλον κινδυνεύουμε και στα δύο .
 Ας είμαστε λοιπόν λίγο σοβαρότεροι  όταν ομιλούμε για εθνική ασφάλεια  !! Δεν είμαστε όλοι ηλίθιοι !!
Η πολιτική δεν κρίνεται μόνο από το τί κάνουμε, αλλά και από το τί  Δεν πρέπει να κάνουμε και σ' αυτό κατέχετε τα πρωτεία !
Και δεν πρέπει να ξεγελιέται ο λαός από τους επαίνους που ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα λέγονται από τα χείλη αξιωματούχων της Ευρώπης  για πρόοδο της Ελληνικής πολιτείας στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής .
<ου πιστεύομεν τοίς τών εχθρών (δανειστών) λόγοις>
Κάθε έπαινος της Ευρώπης προς τους Έλληνες αποτελεί το μέτρο εμβάθυνσης της υποταγής μας σ' αυτήν.
Όσο για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πιστεύει ότι με την τακτική που ακολουθεί προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στη δοκιμαζόμενη κοινωνία , φοβούμαι ότι επειδή δεν  πλανάται πλάνην οικτρά , παραπλανεί τον λαό και την κοινωνία .
Το να είσαι άκρως μνημονιακός αλλά να αρνείσαι να αναλάβεις το βάρος της πολιτικής που πιστεύεις όταν καλείσαι από τη συμπολίτευση να την συνυπηρετήσεις και επιλέγεις τον δρόμο της φυγής, δεν εξιλεώνεις την ατολμία, τη δειλία και την ανηθικότητα σου, τουναντίον επιβεβαιώνεις γεννεολογικά τον Μητσοτακισμό της ύπουλης σκοπιμότητάς σου  .
Σε οικτρότερη πλάνη όμως ευρίσκονται τα στελέχη αυτής της αντιπολίτευσης Καραμανλικοί και Μητσοτακικοί που πιστεύουν ότι η αξία των αρχηγών τους απορρέει από την καταγωγή των, ( το Π.Α.Σ.Ο.Κ το πλήρωσε πολύ ακριβά αυτό ) , με συνέπεια να προωθούν την ιδέα της Αριστοκρατίας έναντι της Δημοκρατίας και να καταργούν στην πράξη την έννοια της ισότητας . 
Αυτή η έλλειψη της ισότητας  - ως αιτία -  στην πολιτική τροφοδοτεί την ανισότητα στην κοινωνία με βάρβαρα εργασιακά , ασφαλιστικά, φορολογικά και κάθε τί σε διοικητικά που υπηρετούν το Κεφάλαιο,  με  - αιτιατό - όλους εμάς τους εν δυνάμει στη φαντασία μας καπιταλιστές που το αγαπήσαμε και το υπηρετούμε .
Ο  Μαρξ στο έργο του το '' Κεφάλαιο '' δεν είπε να λατρέψουμε τον κομμουνισμό, απεναντίας είπε τί έχουμε να αντιμετωπίσουμε εάν προσκυνήσουμε τον καπιταλισμό, καιρός να το καταλάβουμε χωρίς κατ' ανάγκη να είμαστε ή να γίνουμε κομμουνιστές . . . γιατί οι επαναστάσεις δεν καταλήγουν πάντοτε στον κομμουνισμό , ενίοτε επαναφέρουν και την Δημοκρατία .
Ούτως ή άλλως οι κομμουνιστές ποτέ δεν ήθελαν να κυβερνήσουν, πολύ περισσότερο σήμερα που τα κάστανα καίνε στη φωτιά .
Είδαμε την στάση του Κ.Κ.Ε  στο Δημοψήφισμα της Ελλάδας , μάθαμε και την στάση της Γαλλικής κομμούνας για το δεύτερο γύρο των εκλογών στη Γαλλία .
Είναι ικανοποιημένοι που υπάρχουν και ευγνώμονες του συστήματος .... που τους συντηρεί και τους τρέφει
Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει για την χώρα μας  έξοδος από την οικονομική  κρίση όσο με γεωμετρική πρόοδο αυξάνει τις απαιτήσεις της έναντι ημών η έξωθεν δια της τρόικας καπιταλιστική κρίση και δεν πιστεύω να υπάρξει λύτρωση των Ελλήνων από τη δυστυχία αυτή εάν ο λαός δεν γίνει  'κυβερνήτης' κατά το πνεύμα του Συντάγματος  και οι τασσόμενοι να  κυβερνούν  πραγματικοί υπηρέτες αυτού .
Ίσως ή μάλλον σίγουρα η έξοδος από αυτή τη Φασιστική Ευρώπη με ότι αυτό συνεπάγεται μονομερής διαγραφή χρέους και εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης με άλλο πολιτικό προσωπικό που δεν υπαλληλεί στην αυτοκρατορία των τραπεζών και των μνημονίων να είναι μια καλύτερη λύση και ας χλευάζεται ως η πολιτική της δραχμής από εκείνους που επιμένουν στην πολιτική της διαπλοκής .
Το είναι αργά πια να φύγουμε από την Ευρώπη είναι το προσφιλές επιχείρημα εκείνων που ποτέ , για ευνόητους λόγους , δεν ήθελαν να φύγουμε από αυτήν . 
Γνωρίζουμε ποιοι ήταν.... χθες  και μάθαμε ποιοι είναι....  σήμερα !
''Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει'' έλεγε ένας μεγάλος Ηγέτης της μεταπολιτευτικής περιόδου  .
Ασλανίδης Ματθαίος. 



Δημοσίευση σχολίου