Κανείς
δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Ερντογάν κατάφερε να είναι κυρίαρχος στην
Τουρκία, ούτε επίσης το ότι ξεκίνησε με ένα αναπτυξιακό θαύμα, άσχετα αν ήταν
με δανεικά. Δεν μπορεί επίσης να αμφισβητήσει ότι συνειδητά επέλεξε να παίζει
με τη Δύση, όπως η γάτα με το ποντίκι, ποντάροντας στο ότι αφ' ενός μεν έχει
έναν λαό και στρατό "καταναλωτή" και αφ΄ εταίρου ότι λόγω γεωγραφικής
θέσης, κανείς δεν θέλει να τον χάσει από σύμμαχο.
Εκείνο όμως που μάλλον δεν κατάλαβε, η κάνει ότι δεν κατάλαβε , είναι ποιος τελικά είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι.
Είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός προκειμένου
να επιβιώσει δημιουργεί
έναν νέο μεσαίωνα στον πλανήτη, καταλύοντας
τη δημοκρατία, μεταφέροντας
εξουσίες σε κάθε
είδους «ανεξάρτητες αρχές» με
μοναδικό σκοπό την
απαγωγή κάθε πόρου, κάθε παραγόμενου πλούτου και εξόντωση
των κατακτήσεων "της εργασίας", ελέγχει το τραπεζικό
σύστημα πλήρως και επιβάλλοντας το δολάριο σαν
«παγκόσμια σταθερά», μπορεί να ασκεί πιέσεις και να επιβάλει
την θέληση-εξυπηρέτηση συμφερόντων του, σε κάθε
γωνιά του πλανήτη.
Ηγέτες οι οποίοι προσπαθούν να αντισταθούν σε αυτό το τέρας, αυτόματα στοχοποιούνται και ξεκινάει σε βάρος τους η γνωστή σε όλους μας προπαγάνδα προκειμένου να τους εκθέσουν και να δημιουργήσουν κατάλληλες συνθήκες για επιβολή οικονομικών πιέσεων μέσω των γνωστών σε όλους μας "μέτρων", αλλά ακόμα και για στρατιωτική επέμβαση.
Νωπά είναι τα γεγονότα σε Ιράκ, Συρία, ο αποκλεισμός της Βόρειας Κορέας, η προπαγάνδα κατά του Μαδούρο, οι απειλές στη χώρα μας όταν ο Τσίπρας αποφάσισε να κάνει το δημοψήφισμα για το ΝΑΙ η ΟΧΙ, οι επιβολές κυρώσεων στη Ρωσία και αν πάμε ακόμα ποιο πίσω θα δούμε ότι αυτοί οι γελοίοι κράτησαν σε αποκλεισμό, πάνω από 50 χρόνια, την Κούβα γιατί εκεί νικήθηκαν κατά κράτος. Εκεί δεν τους βγήκε.
Σήμερα το ίδιο σκηνικό στήνεται και για την Τουρκία επειδή ο Ερντογάν, φαίνεται ότι τόλμησε να αντισταθεί, η επι τω "ελληνικότερον" δεν έκατσε στα τέσσερα.
Όμως εμείς έχουμε κακή εμπειρία από τους "ανατρεπτιστές" και επί πλέον έχουμε βαριά "πολιτική παρακαταθήκη" καθώς ο ...Εθνάρχης, μας τόπε "Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται" και έμελλε να γευτούμε, με τον πλέον χειρότερο τρόπο, αυτή την αλήθεια όταν το τσίρκο Τσίπρα-Καμμένου έκαναν εν ριπή οφθαλμού ένα ΟΧΙ ΝΑΙ στέλνοντας την αριστερά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Θυμίζω ότι όλοι χειροκροτούσαμε τον δικό μας Ερντογάν όταν μιλούσε για επαχθές χρέος, για διεκδίκηση Γερμανικών αποζημιώσεων και του δώσαμε, 62% υπό καθεστώς capital control και παγκόσμιων απειλών του τύπου θα πεινάσετε, θα πεθάνετε γιατί δεν θα έχετε φάρμακα και μύρια άλλα. Χειροκροτούσαμε έναν πουλημένο γιατί εξέφραζε το λαϊκό αίσθημα και χάσαμε τα πάντα όταν οι Τσίπρας – Καμμένος, στα τέσσερα μας οδήγησαν σε νέα μνημόνια.
Χειροκροτούν και τώρα οι Τούρκοι τον Ερντογάν χωρίς να ξέρουν που τους οδηγεί η είναι εντεταλμένος να τους οδηγήσει.
Σήμερα ο Ερντογάν εκφράζει το λαϊκό αίσθημα και ...τα παλαμάκια από την πλειοψηφία και οι φυλακές, φιμώνουν κάθε άλλη φωνή. Η
στάση του Ερντογάν απέναντι στον κακό θείο Τράμπ, είναι ο κατ' εξοχή λόγος που τον καθιστά δημοφιλή στον λαό του και όχι άδικα, όμως φαίνεται ότι αυτά που λέγονται δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που θα γίνουν.
Η λογική του φερετζέ, που εδώ και έναν αιώνα εφαρμόζει ο γείτονάς μας, λέει ότι δεν κάνεις καμία ενέργεια αν πρώτα δεν έχεις εξασφαλίσει μία ισχυρή υποστήριξη και ...αν δεν δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Δεν επιλέγεις δηλαδή να ανοίξεις ένα μέτωπο σύγκρουσης με μία υπερδύναμη αν δεν φροντίσεις να κλείσεις όλα τα άλλα. Λέει επίσης ότι πρέπει να εξασφαλίσεις μία τουλάχιστον ισχυρή υποστήριξη και να σου δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Μετά τα πράγματα είναι απλά, βρίσκεις μία αφορμή και όλα γίνονται όπως τα έκαναν οι Τούρκοι με την Κύπρο.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει σήμερα καθώς τα
μέτωπα που άνοιξε ο νεοοθωμανός ηγέτης δίνουν το δικαίωμα σε έναν
αντικειμενικό παρατηρητή να αμφισβητήσει τις πραγματικές του προθέσεις και να
σκεφτεί ότι μπορεί ο Ταγίπ να αποτελεί τον δούρειο ίππο του συστήματος
προκειμένου να οδηγηθεί η Τουρκία, ακόμα και σε διαμελισμό.
Το δικαίωμα για αυτή την διαφορετική ανάγνωση των όσων συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην γειτονική χώρα μας, το δίνουν ολέθρια λάθη της πολιτικής του Σουλτάνου, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Έχοντας πλήρη γνώση των εσωτερικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν μετά το "πραξικόπημα" που δίχασε τον Τούρκικο λαό, της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας της χώρας του, του μετώπου που άνοιξε στην Συρία, τα προβλήματα που δημιούργησε με Ισραήλ και Σαουδική Αραβία αλλά και οι πληγές με την Αρμενία, η αντιπαράθεσή του με τον Τράμπ μόνο ως δολοφονική, για την Τουρκία, ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ο παπάς αναμφίβολα ήταν η αφορμή που έψαχνε ο Τράμπ και του την έδωσε χωρίς κανένα λόγο και απλόχερα ο "Σουλτάνος".
Η αφορμή που έδωσε ο Ερντογάν πραγματικά φέρνει την Τουρκία σε πολύ δύσκολη θέση καθώς οι Αμερικανοί σήμερα δεν δέχονται τίποτε άλλο, παρά μόνο την άνευ όρων απελευθέρωση του παπά, οι δε Τούρκοι δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να τον απελευθερώσουν με συμφωνία, γιατί η εικόνα του Ερντογάν θα υποστεί τρομερό πλήγμα στο εσωτερικό. Το ερώτημα είναι αν αντέχει η Τουρκία μέχρι τον Οκτώβριο που θα συζητηθεί ξανά το αίτημα του Μπράνσον για αποφυλάκιση, ώστε να ελευθερωθεί με δικαστική απόφαση και να σωθεί το γόητρο του Σουλτάνου.
Όλα θα κριθούν και θα επανέλθουμε όταν θα δούμε τα ...πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται.
Ανδρέας Κεσίδης
Το δικαίωμα για αυτή την διαφορετική ανάγνωση των όσων συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην γειτονική χώρα μας, το δίνουν ολέθρια λάθη της πολιτικής του Σουλτάνου, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Έχοντας πλήρη γνώση των εσωτερικών προβλημάτων που δημιουργήθηκαν μετά το "πραξικόπημα" που δίχασε τον Τούρκικο λαό, της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας της χώρας του, του μετώπου που άνοιξε στην Συρία, τα προβλήματα που δημιούργησε με Ισραήλ και Σαουδική Αραβία αλλά και οι πληγές με την Αρμενία, η αντιπαράθεσή του με τον Τράμπ μόνο ως δολοφονική, για την Τουρκία, ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ο παπάς αναμφίβολα ήταν η αφορμή που έψαχνε ο Τράμπ και του την έδωσε χωρίς κανένα λόγο και απλόχερα ο "Σουλτάνος".
Η αφορμή που έδωσε ο Ερντογάν πραγματικά φέρνει την Τουρκία σε πολύ δύσκολη θέση καθώς οι Αμερικανοί σήμερα δεν δέχονται τίποτε άλλο, παρά μόνο την άνευ όρων απελευθέρωση του παπά, οι δε Τούρκοι δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να τον απελευθερώσουν με συμφωνία, γιατί η εικόνα του Ερντογάν θα υποστεί τρομερό πλήγμα στο εσωτερικό. Το ερώτημα είναι αν αντέχει η Τουρκία μέχρι τον Οκτώβριο που θα συζητηθεί ξανά το αίτημα του Μπράνσον για αποφυλάκιση, ώστε να ελευθερωθεί με δικαστική απόφαση και να σωθεί το γόητρο του Σουλτάνου.
Όλα θα κριθούν και θα επανέλθουμε όταν θα δούμε τα ...πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται.
Ανδρέας Κεσίδης
Δημοσίευση σχολίου