του Ανδρέα Κεσίδη.
Επειδή η αλήθεια είναι πολλές
φορές μη διαχειρίσιμη είναι καλό να ζούμε με παραμύθι. Παραμύθι, μύθος,
οργουολικό σενάριο η συνωμοσιολογία, οι παρακάτω σκέψεις ίσως μας βοηθήσουν
....τούτες τις μέρες που ,,,,μένουμε σπίτι,
Κάθε πόδας θέλει και τον
αντίποδά του για να υπάρξει και για πολλά χρόνια, μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο,
ο καπιταλισμός μας έχοντας ως αντίποδα τον σοσιαλισμό πορευόταν "εν
ειρήνη" λανσάροντας εαυτόν ως το ιδανικότερο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα του πλανήτη.
Τις χαρούλες που ακολούθησαν μετά την κατάρρευση
του ...σιδηρού παραπετάσματος διαδέχθηκαν τα επινίκια της απελευθέρωσης από τον
αριστερό ζυγό αλλά κανείς δεν είδε το μέγα πρόβλημα του ...οτι δεν υπήρχε πλέον
αντίποδας και προπάντων την λογική συνεπαγωγή ότι μετά την κατάρρευση του
αντίποδα αναμενόμενη ήταν και είναι η κατάρρευση του πόδα.
Με ένα παγκόσμιο χρέος που ξεπερνάει τα 255τρις η
κατάρρευση του συστήματος που ακούει στο όνομα καπιταλισμός η όπως αλλιώς
θέλετε να τον λέτε, είναι αναπόφευκτη καθώς κανείς δεν μπορεί να πείσει ότι το
πέρασμα από τον Μάρξ στην ψηφιακή οικονομία τροποποίησε το αξίωμα ότι η εργασία
"παράγει" αξία η κατά την "καπιταλιστική" ορολογία η
εργασία είναι η μόνη που δημιουργεί τον πλούτο.
Με ...την εργασία στο γύψο ο καλός μας καπιταλισμός
διέβλεπε το μέλλον του και εναγωνίως αναζητούσε λύση.
Η ιστορία του έδινε ως λύση τον πόλεμο, όμως ένας
πόλεμος σήμερα δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί και η υιοθέτηση του ιού, ως λύση
αναγέννησης του καπιταλισμού, μάλλον αποτελεί μονόδρομο.
Τώρα λοιπόν που κανένας δεν νοιάζεται για την
οικονομία, γιατί το σύστημα, μας κάνει πλύση εγκεφάλου για την υγεία, είναι η
καλύτερη στιγμή να αποδοθεί η κατάρρευση του καλού μας καπιταλισμού στον
κορωνοιό και από τις στάχτες του φοίνικα να ξαναγεννηθεί ο νέος σωτήρας μας, ο
καπιταλισμός plus.
Καλή μας νύχτα και όνειρα γλυκά.
Δημοσίευση σχολίου