κράτησα όλα της τα φτερά - του φωτη μισοπουλου

.......στο κεφάλι τους κρεμόταν κιόλας σε όλους η θηλιά του ολέθρου

ΟΔΥΣΣΕΙΑ [1]

....άφησε τον ώμο απλωμένο στο τραπέζι ασάλευτος με το κεφάλι σκυμμένο - αυτό που οι τερατώδεις νόμοι μετατρέπουν σε τερατώδες και παράνομο - αιτία η μάταιη αναμονή οργισμένος σύρθηκε στα πλαγινά παράθυρα όπως η άμμος του χρόνου όταν σωρεύεται παρ' όλο που τα κλειδιά βρίσκονται στη θέση τους από την έξω μεριά - [η γραμμή υπεράσπισης στο υπόμνημα βασιζόταν στο σύντομο βιογραφικό μου] - ΟΦΗΛΙΑ : .....τι θα λέγατε να πάμε στο θέατρο απόψε ;-/ Ήθελε να έχει μαζί της τους δυο μικρούς κύκλους - στο στήθος φυσικά - κυρίως προκαλεί αυτόν που σερβίρει το τσάι ή ποζάρει στον πίνακα - τα ερωτηματικά κυκλοφορούσαν ταχύτατα μέσα μου αργά τη νύχτα ελαφροπατούσε σα να έμπαινε στο δωμάτιο ενός αρρώστου ή κάποιου ξένου τι θα γινόταν ξαφνικά αν διακόπτονταν τελείως η ευημερία που ίσχυε απ' το τρομαχτικό τέλος τής υπερβολικής ησυχίας - στην είσοδο του θεάτρου θα τους έλεγε πώς ήταν το στήθος της θα ζητούσαν ενδεχομένως να το δουν ερευνήσουν πιάσουν μετρήσουν κάπως ασύμμετρο το αριστερό μεγαλύτερο από τ' άλλο - Πόσο καιρό τη γνωρίζεις ; - Τρεις βδομάδες όχι ψέμματα - δυο βδομάδες και δυο μέρες - [ορίζεται

σημαντικό : η αρχική εντύπωση που κάνει η υπεράσπιση είναι πάντα καθοριστική] - deified in the State of Sighs [2] κείνο το ατέλειωτο βράδυ όπως ήρθε - δε μου αρέσουν οι διαπληκτισμοί κάθισα ν' ακούσω πίσω απ' τα λερωμένα καφασωτά την αληθινή ιστορία της ζωής τους : ο πεθαμένος κείτονταν στο ηλιόφως ! Πέρασε το χέρι από το μέτωπο και σηκώθηκε βιαστικά Ξημέρωνε [Φως] Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......από τη χτεσινή της ομορφιά τι έχει απομείνει ; ΠΟΛΩΝΙΟΣ [3] : ....κράτησα όλα της τα φτερά [παύση] -/Άκουγα βήματα κοντά στη μαρκίζα ο ηλικιωμένος κοιμόταν ήδη την εκπληκτική απουσία του- σκέφτομαι εκείνη- τη στιγμή- σκέφτομαι το στήθος τα όλα της η μηχανή που ξεχωρίζει στο σκοτάδι τα δυο φανάρια οι δυο μικροί κύκλοι του στήθους καρφωμένοι πάνω μου- την ανασταίνουν- Τι δουλειά έχω ωστόσο με τη μαριονέτα ενός έργου απόμακρου; Όταν το μυαλό εδώ κι εκεί - σκόρπιο - βρίσκω καταφύγιο σε δεισιδαιμονίες ο ουρανός παίρνει χρώμα γαλακτερό τα μεσάνυχτα οι στοές γίνονται υπόλευκες όπως κάθε φορά που ερχόταν το φεγγάρι δεν αντιδρά σε ο,τι. Κοιτάζει με το ίδιο χαμένο βλέμμα αντικρίζει κάποιον άλλον ή κάτι πέρα από την άκρη του κρανίου μου η ομοιότητα με τον πίνακα είναι ας πούμε εντυπωσιακή προ-αποφασισμένη το χέρι της απείχε μια αιωνιότητα και λίγο απ' την ομίχλη η ξαγρύπνια το είδος του ύπνου αυτού που οι θεατές πρέπει να κλειδωθούν στα σπίτια συμμετέχω με όποιον βλέπω να υποφέρει αυτό το μένος της αυταπάρνησης η νύχτα λοιπόν έχει περάσει άφησε φαντάσματα πίσω της - θα έλεγε κανείς πως έτρωγα απλά και μόνο για να ζήσω - τι μπορώ να κάνω αντίθετα στις μάταιες ισορροπίες τα πουλιά είναι βρεγμένα αδύναμα να πετάξουν τα υπόλοιπα κολλημένα στις λάσπες ή κρεμασμένα στα κλαδιά όπως οι μικρές σκούρες οπές στην ώριμη πάχνη τι νόημα μπορεί να δίνει η πληθώρα των δώρων σ' εμένα που τα 'χω όλα ;

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....η απόσταση φαινόταν να μεγαλώνει και συχνά όταν ξεμάκραινα για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν ήξερα πού θα βρω τις παλιές μου συνήθειες

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ανάμεσα στους δυο χτύπους κάτι έφευγε και ξανα-ερχόταν σε μεγάλη ταχύτητα θα έπρεπε να τρομάζουν αλλά εγώ δε φοβόμουν

Δ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......με ένα από εκείνα τα φτερά γράφω το μικρό τούτο πόνημα [παύση] όπως ο επιληπτικός που καταλαβαίνει ότι ζυγώνει η κρίση

-/ αμφιβολία : φύτρωνε στην παράλογη αγωνία το χρυσό χρώμα της δύσης ο καιρός έδειχνε μουντός τραβήχτηκα βιαστικά μακριά από το παράθυρο θόρυβοι πραγμάτων που αποφεύγουν το ένα το άλλο έπειτα ενώνουν τα συντρίμμια τους : η όψη του μυθικού πλάσματος : έβγαλα τα ρούχα γλίστρησα κάτω απ' τις κουβέρτες ξέροντας καλά τι έκανα η Οφηλία ή Οφέλια δεν ήταν άγνωστη. Ούτε η πρώτη φορά. Λίγο φως : Απέναντι

.....και η ομπρέλα μου - Επίσης - είχε μεγάλη αξία - αλλά εμποδίζει - βρισκόμουν τυχαία - τι γνωρίζω για την μοίρα των άλλων - ύστερα ήταν νύχτα- πριν από κάθε καινούριο σημείο των καιρών θα έχω την τιμή να δεξιώνομαι εσάς κάποιο γεύμα με την απροσδιοριστία του ανθρώπου της προχωρημένης ηλικίας εικόνα με τα σημάδια της σκληρότητας συχνά μετά από χρόνια δεν θα άντεχε να μένει μακριά -πίεσα με τα χείλη θέλοντας να μαζέψω τη σκιά - μου άρεσε να βάζω τα πράγματα στη θέση τους οι απρόσμενες απουσίες συζητιούνται μόλις διαπιστωθεί το αιώνιο έφευγα χωρίς να πω λέξη γύρισα προς τον τοίχο θα την αγκάλιαζα με δάκρυα όπως τα τζάμια ικανά να σωπαίνουν το πρωί καθισμένη μπρος στον καθρέφτη χτένιζε τα μαλλιά της - ΟΦΗΛΙΑ : .....Προτιμώ ν' αφήσω να κυκλοφορήσουν ανάμεσά μας μερικές αποκαλυπτικές φωτογραφίες -/ έπειτα στροβιλίστηκε στις μύτες γύρω της τρεις φορές και υποκλίθηκε με νόημα έναν ύπνο σαν το θάνατο - έδειχνε υπερβολική οικειότητα - όχι ακόμα - καθώς αποτραβιόμουν από πάνω της - Μιλούσε ψιθυριστά στις γωνιές ή την προστάτευαν οι περιφρονητικοί μορφασμοί από κάτι χειρότερο - αυτή την εποχή ήταν ξεκάθαρο πώς περνούσε - παντού γύρω υψώθηκαν μουρμουρητά - όμορφο πράγμα οι υποθετικές προσταγές ρίχνουν αποκλειστικά το φταίξιμο στη φωνή που σάλπαρε - παρατούσε τα πάντα πριν την ώρα τους :

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....με την ανάσα σου κερδίζεις ή βυθίζεις στην απώλεια τη σκέψη - ανακόλουθα αισθήματα το κλεμμένο μήλο που ανοίγει την πόρτα λες και συμβαίνουν τα πάντα - ''συγνώμη ενοχλώ - είπε'' - κάνοντας να βγει απ' τον παράδεισο [μικρή παύση]

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....αναρωτήθηκε όμως - τα επόμενα χρόνια σωπαίνω παθητικά τελειώνω τα επιφωνήματα πάθους ή το παράξενο γερασμένο σπίτι των προγόνων δεν ερχόταν ποτέ πίσω όσο κι αν λυπόταν κανείς τη στενή σχέση - τυλιγμένο σε διάφανο δέρμα βυθισμένο στα παλιά δίκαια καλοκαίρια χωρίς καταδίκες ή όταν καταρρέεις στο εδώλιο από την άλλη πλευρά της ζωής

Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....καλή μου Νάστενκα[4] ενοχλεί όσο και μια απάτη Τρεφόμασταν με λουλούδια - αυτή ήταν η διατροφή μας -θυμάσαι ; το φως που τόσες φορές χαϊδέψαμε τα μάτια μας βιαστικά [παύση]

ΟΦΗΛΙΑ : ....δεν γράφει κανείς τα κείμενα που θέλει [5] ούτε πλέον άλλη βροχή ούτε. Παραδέρνουμε στην αίσθηση της βουλιμίας που παραμόνευε. Καημένη Σύμπιλ Βέιν - άλλαζε συχνά η διάθεσή της κάθε απόδειξη αποτελούσε και μια αχρειότητα. Στοπ.

.......προσευχήθηκε να τα σώσει η ζεστασιά του ήλιου ένα πουλί καινούριο στο άδειο κλουβί προσπάθησε να το ζεστάνει όπως είχε κάνει με τα προηγούμενα -

ΟΦΗΛΙΑ : .......να είστε σίγουρος ότι αυτό είναι το μοναδικό σημείο επαφής μας ας διαγραφούν μπορούν να διαγραφούν οι λέξεις μαζί και οι τρελές σκέψεις που επινοούν τη νοσταλγία

Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......επειδή ακριβώς σάς ξέρω επιθυμώ να έρθετε ήταν ιεροσυλία για μένα να υποδυθώ απόψε σιχάθηκα τις σκιές μ' έχει κουράσει ο εαυτός μου σήμερα ας ήμουν κάποιος άλλος ουδέποτε παρά μόνο αυτό το αμετάβλητο όνειρο ο γκρίζος άχρονος αέρας μ' ένα επιδέξιο τέχνασμα ζήτησα το μόνιμο θαύμα να διαρκεί να διαρκεί να διαρκεί οι χτύποι αρχίζουν γίνονται αραιότεροι η θύμηση και μόνο καταστρέφει πολλές στιγμές χαράς θα μπορούσατε να με είχατε αφήσει οριζόντιο στο κρεβάτι ως την τελευταία στιγμή -/ Ακόμα και μέσα στη νύχτα ήταν τυλιγμένη το εκτυφλωτικό φως των μεσημεριών η κραυγή πόνου και αγανάκτησης ξέφυγε στα παρασκήνια έμοιαζε με το πρόσωπο άψυχης κούκλας συνηθισμένη έκφραση που παίρνει ο νεκρός -σάς επαναλαμβάνω όμως δεν έχει καμία σχέση

Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ....μα δεν απολογηθήκατε δεν μιλήσατε καθόλου Η ώρα να λογοδοτήσετε : φως και θερμοκρασία που αλλάζουν αλλά κανείς δεν αντέχει να προβλέψει το θαμπό κατευόδιο ή το μεταίχμιο της παρακείμενης αβύσσου Η παραμικρή δυνατότητα των σωμάτων ακίνητα πνιγμένα σε χειμάρρους ερωτήσεων τα πουλιά συγκρίνονταν με τις άλλες χορεύτριες παράξενο όνομα τι είστε ικανή να κάνετε ; -/ Ο Πολώνιος πίσω απ' την κουρτίνα πρόσφερε λίγο απ' το συκώτι του στο πουλί Από μια συγκεκριμένη γωνία σκεπάζοντας κάθε αποτρόπαιο πορτρέτο.....

ΟΦΗΛΙΑ : .....μακιγιαρισμένη για πρώτη φορά σα νύφη : θα γραφεί στο ημερολόγιο - μετά τον πρόλογο - αναφορικά με τη μέρα του θανάτου μου.

ΤΕΛΟΣ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] ραψωδία Χ-στ. 33 [Μνηστηροφονία][μτφρ.-επιλεγόμενα Δ.Ν. Μαρωνίτης, Καστανιώτης 2001]

[2] E.A. POE, Ulalume // αποθεωμένη στην Πολιτεία των Αναστεναγμών // βλ. Εdgar Allan Poe, Τρία Ποιήματα, μτφρ. Τάκης Παπατσώνης, Συνέχεια 1990

[3] Η Οφηλία κόρη του Πολώνιου, τον οποίο σκοτώνει ο Άμλετ. Αγαπά τον Άμλετ και το έγκλημα αυτό την κάνει να χάσει τα λογικά της [βλ σημ. του μτφρ. Ζήση Σαρίκα στο Η γέννηση της τραγωδίας / Φ. Νίτσε /Νηρηίδες /2005] & ΑΜΛΕΤ, μτφρ. Γ. Χειμωνά, Κέδρος 1988]

[4] κεντρικό πρόσωπο στις Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκι

[5] πρόκειται για την έκφραση : ''δεν γράφει κανείς τα βιβλία που θέλει''[ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ ΤΩΝ ΓΚΟΝΚΟΎΡ] στο : Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας ελεύθερος Δεσμώτης, νουβέλες, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010

foto :

1. roayalepost.com

2 & 3. Nicolas Bruno// Nightmares