πρόζα για την ευημερία του τέλους
......με άδειο ήχο έρποντας από το ένα σήμερα στο
άλλο
ως την έσχατη συλλαβή του χαρτογραφημένου χρόνου
ΣΑΙΞΠΗΡ, ΜΑΚΜΠΈΘ [πράξη V, σκηνή V], μτφρ. Π.
Μάτεσις [1]
Thank you, Fog / W.H.Auden
1.
[ΤΟΠΙΟ : ......πρώην έρημος όπου ο αέρας φυσά - ο,τι
εγκαταλείψαμε έγινε ακάθαρτο κομμάτια νεκρό διστακτικό ''στη βιασύνη του
πυρετού ή στον πυρετό της βιασύνης'' όπως μια εφήμερη απολογία του Πεσσόα στην
εκζήτηση της αθανασίας [2] - ενώνει αδυσώπητες ζωές και τύχες το ύπουλο
σπάραγμα απ' τα δόντια του αετού, ψηλά, χωρίς τον Οδυσσέα ή χωρίς τον Οδυσσέα
του Τζόυς [τώρα ακούγονται γέλια], - είναι κάτι άλλο γεμάτο ιερούς βορβορυγμούς
- μπορώ να σημαίνω μονάχα ένα πράγμα, ότι λίγες μέρες αργότερα γίνεται κάτι όπως
το θελήσαν οι θεοί - τι θα πει βεβηλώνει κανείς ένα πλακόστρωτο - περίεργα
ασύμμετρα παρακλάδια, δέντρα που έχουν αφήσει κατάχαμα τη σφραγίδα της
Αποκάλυψης -, τα βλέφαρά του ο Ηρόστρατος - δανείζω το επινοημένο όνομα αυτού
του άγνωστου ποιητή στον εαυτό μου, θα υπάρξω σαν άλλος - τα ετερώνυμα
εκδικούνται όταν κανείς οδηγεί το ποίημα ακόμα μακρύτερα, στην άβυσσο -,
βγαίνουν από σκοτάδια και αγγίζουν το πρόσωπο σαν κάποιος να ανασαίνει βαριά
τέρμα ενός δρόμου καταμεσήμερο, πιστεύοντας στην Επίθεση των Κενταύρων wrong
for years [3] - στο Υιικό Παραλήρημα, στην Επιστροφή του Κυρίου - ''μια φωνή
αρσενική/αργή/ που διατάζει/ την ανάσταση/ των νεκρών''] [4] [μικρή παύση]
Ο κ. COGITO : .....Their fate must always be the
same as yours [5]- οι ζωντανοί -όπως όταν αφήνουμε τα εγκόσμια -κραυγές πνιχτές
καθώς θα έχει το μαντήλι στο στόμα -όστρακα που γεμίζουν μητρότητα
-επτασφράγιστα τις μέρες του Ιουνίου ή τα χρόνια που είχαν λεηλατήσει με
δρασκελιές ανώμαλες τη γυμνή γη ή το σκαμμένο πρόσωπο, πάλι, σαν άνυδρη αράχνη
''καλώς ήλθατε'', μου είπε, ''κάποτε θα τα ομολογήσουμε όλα, σύντροφε, αλλά θα
είναι αργά όπως ένα παράθυρο μπροστά στο ερμαφρόδιτο, άλλωστε λέγαμε απλά πώς
μετριάστηκε η αθωότητά του -εκείνη η αμφίσημη γλώσσα λίγο πριν γευτούμε το
ξέφωτο σε μια καινούρια σημασία του κόσμου κι ενώ περνούσαν τα στερνά πουλιά
αποδημώντας -Fog Thank you, Fog
2.
ΧΟΡΙΚΟ : .......ένας ήχος βαθύς στα πιο αληθινά
ψέμματα μιας ιστορίας - στα τεχνάσματα που προσάπτουν στη φωνή την ευκρασία που
έχουνε οι Σίβυλλες, - το βάναυσο ανακριτικό φως καθώς ξημερώνει, - το
ημερολόγιο -, γράφοντας το ποίημα πολλές φορές γιατί εν καιρώ πολέμου η φωνή
εκείνη είναι απρόβλεπτη - εντελώς άκαιρη ή περασμένη όπως η τριβή ενός ψίθυρου
στον τοίχο - οι παλιές ερωμένες που τα βράδια ζητούν την καινούρια ποιητική, -
έτσι επέζησα μέχρι σήμερα σε μια εμπνευσμένη προσωρινότητα τοκογλυφίας
[ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΓΛΑΡΟΥΣ : .......ομολογημένη απέχθεια,
ούτε στιγμή δεν έτρεμε, οι κακοποιοί διώκονταν σε υπονόμους, μια συλλογή από
φθαρμένες περιπλανήσεις -ως την έσχατη συλλαβή του χαρτογραφημένου χρόνου [*] -
έστω χαμηλόφωνα και στα κρυφά - η Νίνα Ζαρέτσνυ έχει μια υδάτινη πυκνότητα [6]
- Ulisses and Circe-, δεν έπαψε να προφέρει τ' όνομά της είτε τ' όνομά του, -
οι αρχαίοι θεοί έχουν χαθεί για πάντα, υποθηκεύτηκε η αθανασία που ονειρεύτηκαν
χιλιάδες ετερώνυμα, ανάμεσα σ' αυτά - κι εμείς - οι μακρινές ακτές των μύθων,-
μαρτυρία μιας εαρινής εισβολής]
Ο κ. COGITO : ........[μικρή παύση] τίποτε, παρά
σταματούσε ακίνητος - θα προκαλεί οδύνη εκείνη η ελεγεία για τον Απόλλωνα, ο
θεός θα έρθει στη θέση του Fortinbras, Elegy of Fortinbras [7], εμείς οι θνητοί
θα προσδοκούμε τη δικαίωση -
είναι που από μάς ο θεός θα αλιεύσει την αγωνία του τοπίου - τόσο φοβερό όσο
λένε - η αγωνία χρωματίζει στον ίδιο τόνο τους αφορισμούς του Τρέπλεβ - χάθηκε
και το πιο στέρεο συμπέρασμα [παύση] Πώς τρέφονται αυτοί οι νοικάρηδες κι εγώ
χάνομαι από πείνα και δύσπνοια, εγώ που χαρτογράφησα ως την έσχατη συλλαβή του
χρόνου [μικρή παύση] -τα έπιπλα εμποδίζουν να καταγίνεται κανείς επιτυχώς με τη
λήθη [παύση] - έχουμε γίνει πληρεξούσιοι - αυτές οι αρχαιότητες μου προξένησαν
φθόνο - οι καλόβολες οπτικές γωνίες ενός ονειροπόλου -/ με άδειο ήχο έρποντας
από το ένα σήμερα στο άλλο [**]
3.
ΤΟ ΧΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΕΙΩΝ : .......ο απατηλός στεναγμός
της εξομολόγησης στην τραγική φαινομενολογία της ειλικρίνειας - ''πείτε μου γι'
αυτόν τον δρυοκολάπτη στη νωχέλεια της πολυθρόνας, είναι τόσο φοβερός όσο λένε
;'' ''είναι ο σκηνοθέτης - στη σχεδόν κομψή ψυχρή παρόρμηση του φουαγιέ'' -
στάθηκα με τα χέρια στις τσέπες του τριμμένου σακακιού που φορούσα - κομμάτια
μνήμης βγήκαν στην επιφάνεια - σκόρπια όπως ο λύχνος που στερηθήκαμε - επειδή
είδατε τι πράγματα μπορώ να κάνω χτυπώντας με τους καρπούς των χεριών -
ακούγοντας τον σφυγμό μου σα να υπήρχε μια μοναδική στιγμή της περιούσιας
κατανόησης όταν όλα αδειάζουν όπως τα στεγνά φορέματα των αγαλμάτων ή αναφιλητά
δυνατότερα από σένα στην άμμο με τα πουλιά που θρήνησαν τελευταία τις σπονδές
ερημώνοντας ή το κύμα από αίμα δίπλα στα είδωλα - λιπόθυμα είδωλα απ' τα παλιά
κουρεία της συνοικίας - με τα μικρά ξέφτια του ήλιου στις κόγχες των ματιών -
συγνώμη - σάς χάλασα τη γιορτή, η εξαντλημένη υπομονή σαν τα μεγάλα πλήθη των
δρόμων, ''θα ζήσουμε '', μου λέει, ''χαμηλόφωνα, με τις ανιαρές διδαχές της
νοσταλγίας - θα ξεχαστούμε σε πικρόχολες σοφίες, ένα σούρουπο θα ζητήσουμε τα
τελευταία δανεικά της εκδημίας'', - βαδίζουμε προφυλαγμένοι μόνο με σημασίες -
αυστηρά επικριτικά ηλιοστάσια - σαν τα παλιόμουτρα σαν τους αντίζηλους με μια
κεραία που γνέφουν τα σύννεφα - οι ποιητές στα οδοφράγματα μπορούν να κάνουν
πιο πολλά απ' ο,τι ένας κύκνος που αγνοήσαμε, τουλάχιστο ας μάθουμε τους ήρωες
[μικρή παύση]
Ο κ. COGITO : .....κυρίες και κύριοι, είστε αιώνια η
αλαζονεία των βάρδων - γράφω ένα μυθιστόρημα, ξέρετε, τα κλειδιά είναι
κρεμασμένα απ' έξω, - στις εξορίες αναπτύξαμε μια γλώσσα όπως οι
ορφανέςαϋπνίες σε στενάχωρα δωμάτια, - [παύση]
έως την έσχατη συλλαβή του
χαρτογραφημένου χρόνου : Thank you, Fog
[Σκοτάδι. Ησυχία]
ΤΕΛΟΣ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Γουίλιαμ Φώκνερ, Η βουή και η Μανία, μτφρ.
Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης, 2010
[2] Fernando Pessoa, Ηρόστρατος η αναζήτηση της
αθανασίας, μτφρ.-επιμέλεια Χάρης Βλαβιανός, Εξάντας, 2001
[3] wrong for years [W.H.Auden] [για χρόνια
λανθασμένης, μτφρ., ημιστίχιο]
[4] Zbigniew Herbert, ''H ψυχή του κ. Cogito και
άλλα ποιήματα'' στο Seamus Heaney, H Κυβέρνηση της Γλώσσας, μτφρ. Ερωτόκριτος
Μωραίτης, Πατάκης, 2008
[5] Το πεπρωμένο τους ίδιο με το δικό τους θα 'ναι
[W.H.Auden, Venus will Now Say a Few Words, Seamus Heaney ecc, -ο.π. σημ.
[3]
[6] o έρωτας του Κονσταντίν Γαβρίλοβιτς Τρέπλεβ στον
Γλάρο του Τσέχωβ
[*] βλ. σημ. [1]
[7] Zbignew Herbert, Elegy of Fortinbras βλ. ο.π.
Seamuw Heaney/ [τίτλος ποιήματος, /ο Φόρτινμπρας [στην τελευταία Πράξη της
τραγωδίας] φιλόδοξος Νορβηγός πρίγκηπας ζητά ν' αποδοθούν τιμές ήρωα στον νεκρό
Άμλετ], / [πρβλ. ως το διώνυμο ποιητή-ετερώνυμου]
[**] βλ. σημ, [1]
Δημοσίευση σχολίου