BLUE OLTREMARE του φωτη μισοπουλου

....όποτε η εξουσία θεοποιείται, δημιουργεί αμέσως τη δικιά της θεολογία

MILAN KUNDERA [1]

ΠΕΦΝΟΝ ΠΡΟ ΤΩΝ ΘΑΛΑΜΏΝ [*]

....ένα κομμάτι κουρτίνας έσερνε το απόγεμα στην πλάτη όπως άρπαζε λίγη φωτιά το δειλινό κι άναβαν λάμπες με στραβά αμπαζούρ κηλίδες δύσκαμπτων πορτρέτων αναπολόγητοι καθρέφτες ή αφηρημένα καφενεία σε προκυμαίες άρχισε να εξηγεί στη γυναίκα που μόλις είχε βγει απ' την είσοδο όλη την υπόθεση - εξ αρχής - χωρίς κορνίζα - μαγκωμένη σ' ένα θαμπό διάδρομο το ακροατήριο ξέσπασε σε γέλια θα αργούσε πολύ ακόμα να πραγματωθεί ο τρόμος του κωμικού πετάχτηκε όρθιος σπρώχνοντας στην άκρη τον αέρα που χτύπησε τον ώμο - αυτή η δουλειά απαιτούσε ώρες μοναξιά ο βαρύς μεταλλικός κρίκος που κουδουνίζει ντουζίνες κλειδιά - να οδηγούν στα έγκατα - το εσωτερικό της φάρσας καθώς υπενθυμίζει την ιστορία - Επόμενη ερώτηση - ήταν : Πώς ονομάζεσαι ; - σκέφτηκε ότι μπορούσε να σπαταλήσει διεξοδικά κάθε απάντηση εκείνη τη στιγμή όρμησε μέσα στο δωμάτιο συναινώντας αυτόβουλα στην καταδίκη του - δε βλέπω το λόγο να τον αφήσω να μπει - στα σκοτεινά κάπου παρακαλούσε τον Κύριο να αντικαταστήσει ταπεινά τη βάρδια του - χωρίς να φαίνεται Μπορώ να γίνω γοητευτικά άδειος σκανδιναβικά λευκός και λαμπερός - υπήρχε η παλιά αντίκα το στρεβλό γραφείο - η ανυποψίαστη γραφομηχανή - έβρισκε σκόρπια πράγματα που δεν τα είχε ξαναδεί - η κατεύθυνσή του εδώ και ώρες σε αδιάσπαστη ενότητα με τη βαθύτερη ουσία του σαρκικού - ήθελε να πάρει ένα από τα θύματα ως μόνη παρηγοριά αλλά δεν είπα κουβέντα απλώθηκε ξαφνικά παντού έμοιαζε με σκοτάδι - [μικρή παύση] Είτε μουσική για χαμαιλέοντες [2] - Χαίρομαι που έχωσες το κεφάλι σου σ' ένα φούρνο γκαζιού [3] - μίλησε γρήγορα ολοένα και πιο κοντά τα μάτια του στην κλειδαριά Εδώ είναι η διαφωνία μας ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : .....έτσι για να ξέρετε δεν πίνω ούτε μια σταγόνα στη ζωή μου - σιγά σιγά αρχίζω να επιστρέφω αλαφροπατώντας [παύση] -/ Τράβηξε λιγάκι στην άκρη την κουρτίνα της μπαλκονόπορτας και βγήκε όπως όταν τελειώνει ένα μονόπρακτο Πετυχαίνει μόνο πρόσκαιρα να διεισδύσει στη συγνώμη της απρόβλεπτης τελειότητας - έπειτα η εικόνα αλλάζει ριζικά - οι βραδινές αναθυμιάσεις σκέπαζαν τα πάντα στην κάμαρη - οι γυναίκες βουλιαγμένες στους ίσκιους - τσαμπιά από στήθη - δεν ξέρω με τι έμοιαζε το υπόλοιπο του εσωτερικού τοπίου - ήταν αυτοδημιούργητος κι αρκετά επιτυχημένος - Νομίζω πως έχετε ανάγκη από ξεκούραση ξεστόμισα ελπίζω να μην το πάρετε πολύ τραγικά έχουν σθεναρά στηθεί σαν αγάλματα - η θέση μας είναι στο μουσείο Κάτω βρέχει ακόμα - υπήρχαν πολλές αντίπερα όχθες ή αθόρυβες λέμβοι για τα απογεύματα Μουσική ! Μουσική ! Να τι έλειπε ! Σταματά για να με κοιτάξει ισχυρίζεται πως δεν τον χαιρετώ : Domaine publique Τα χείλη της κινούνται ψιθυριστά σε μια στιγμή χαλάρωσης ενώ στέκονταν αμίλητοι άρχισε να νοιώθει τη δύναμή της στο σώμά του - Να μην μαντέψουμε λάθος τα όντα αυτά έχουν όνομα - είπε - θα υπάρξει τροπή παράξενη κι απωθητική απέφυγε τα πόδια του άλλου με βηματισμούς κάποιας άγνωστης πολεμικής τέχνης ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : ....ήμουν ήδη κουρασμένη από τα παιδιά που θα έφερνα στον κόσμο πριν ακόμα τελειώσουν τα νόμιμα αμαρτήματα -/ [ΣΚΗΝΙΚΟ : .......για ένα ώριμο άνθρωπο που πιστεύει πως δεν μπορεί να τον βρίσκουν πια εκπλήξεις έχω πράγματι προβλέψει μια μουσική επένδυση από τότε που έστεκα βουβά στο πίσω μέρος της αυλής - ιστορικά έφτασα στην πόλη από λάθος - όλη η ταλαιπωρία των τελευταίων ωρών εξαφανίστηκε - και δεν ήταν ψέμματα ακόμα και το αιώνιο υπάρχουν στιγμές που δυσφημείται - κρύος σαν το κρύσταλλο και τόσο καθαρός τα πιο χτυπητά κενά σ' ένα χώρο δήθεν μετρημένο η νοσταλγία απέναντι σε ο,τι δεν έγινε αφήνει το τελευταίο και ανώφελο τεκμήριό της] - [και πάλι] ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ : ......για το πρόσωπό του δεν είχα καμιά πληροφορία τον έβλεπα να χάνεται λες και όλο του το κορμί βούλιαζε σε κάποιο λάθος - ας είμαστε δίκαιοι δεν έχει πια σημασία - φανερώνοντας τα όνειρα σαν την πραγματικότητα του άμορφου - [μεγάλη παύση]- ή ο Κύκνος - τίποτα το εντυπωσιακό σ' αυτήν την εγκαρδιότητα εκείνη γινότανε όλο και πιο εύπλαστη στεκόταν στη βιτρίνα δήθεν όπως παρατηρείς τις εκδοχές του ανέμου σταθήκαμε στην άκρη που είναι προς τη λεωφόρο - περιεργάζεται ένα άνισο μοίρασμα κοσμημάτων που με κούραζε - ισοπέδωνε το κωδικό συντακτικό σύστημα σχέσεων και αναφορών κυριολεκτώντας την ιχνηλάτηση των προθέσεων - θα μπορούσε να ήταν απλή απόφαση και ξανά πίσω στην ανυπαρξία επειδή ο καιρός ενταφιάζεται σαν φορεμένη αυτοθυσία στα πόδια μας - με επίγνωση - το τέλος και η αρχή - ο λόγος έμενε μετέωρος απαντάει με αργοπορία ίσως και με καθυστέρηση μηνών - η σιωπή τελικά απ΄την οποία είναι καμωμένο το σύμπαν η φυσική μυστική κλωστή του - το αδιέξοδο - το οριστικό αδιέξοδο - και μάλλον σε τέτοιες περιστάσεις έρχεται κάποιος που χαλάει τη διασκέδαση των περιέργων - δεν υπήρχαν άλλοι - εμάς τους δύο εννοούν μαζεύω τα υπάρχοντά μου ελπίζω να βρεθεί δωμάτιο στα μέτρα μου - στα μέτρα μας - τόσα ξενοδοχεία στο ημικύκλιο της πλατείας θα υπήρχε έστω ένα προσκέφαλο για κύκνους - χαμογελούσε και με αληθινή αγωνία στην αιδοιoλειξία του Courbet [4] ΚΥΡΙΑΚΉ ΣΤΟ ΠΆΡΚΟ : .....ανάμεσα στα υπόλοιπα κατοικίδια στιγμές πριν το μάτι συνηθίσει τη βροχή το μεγαλείο της τραγωδίας είναι υποθετικό έχει να κάνει με την ήττα τού καθένα όπως συνεχίζει - η οδοντογλυφίδα στα χείλη μετά το τσιγάρο - πολύ απλό - ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ [5] : ....δεν είμαι μαύρη είμαι καφέ [6] υπάρχω με τα πραγματικά μου χρόνια ανήκω σ' αυτούς που προσπαθούν να πάρουν πίσω τα κλοπιμαία - χαίρομαι για τη χειραψία ένας λευκός βασιλικός θεϊκός Κύκνος τι σόι γυναίκα θα μπορούσε να ξαπλώσει σε τέτοιο κρεβάτι - δεν κατάφεραν ν' αλλάξουν τα σεντόνια βδομάδες τώρα - χιλιετίες - κανείς δεν ήρθε να μου ζητήσει τίποτε δεν έχω ανάμειξη - φυσικά - στα ζητήματα του είδους Ήταν βέβαιο η βροχή δε θα σταματούσε όλη νύχτα

ΑΠΟΛΛΌΔΩΡΟΣ

......παρυφές καλοκαιριού σε πολυθρόνα ψάθινη - η τραγικότητα επαναλαμβάνεται μόλις κάνεις έρωτα με τα ρούχα - έτσι επέμενα πως η γυναίκα ήταν άγνωστη κι ακατονόμαστη - είσαστε ο μόνος που ήρθε σε επαφή - είπα - και μάλιστα μέρα μεσημέρι - η ποίηση διαψεύδει κανα δυο δεκαετίες απ' τη ζωή μας έτσι πέρασα τις τελευταίες στιγμές γαλήνης και ευτυχίας - η επιθυμία παρεμβάλλεται όπως το κενό - μιλώ για ο,τι χάνεται και σβήνει - πίσω απ' τα δέντρα ο δρόμος καταδύεται σαν εποχή όταν πεθαίνει φεύγοντας από την ανοιχτή πόρτα - έλεος σύντροφοι - καθόλου δεν ξαφνιάζονται λοιπόν οι θεοί με τα απύθμενα ίχνη που αφήνουνε στην άμμο τα πέλματά τους - την έχω υπόψη αυτήν την ιδιοτροπία σχηματιζόταν σαν κάτι που γεννιέται και σπάζει ταυτόχρονα - ένοιωθα να με κυριεύει μεγάλη σύγχυση προσπαθούσα να καταλάβω αν αντιπροσώπευα κάποιο αξιοθρήνητο ελάττωμα ή να εμπνευστώ τη λύση του μυστηρίου που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα - ένα κομμάτι κουρτίνας είχε τυλιχτεί στο πόδι του και το έσερνε χωρίς να δίνει σημασία ευχαρίστησε αν και άφηνε πολύ δυσάρεστη εντύπωση [παύση] Mα να παραιτηθείς απ' όσα ξέρεις ; - από την τέχνη σου ; - δεν είναι εύκολο - οι διαδηλωτές έσπρωχνε ο ένας τον άλλον ποιος θα πλησιάσει πιο πολύ να τον περιεργαστεί να του μιλήσει - βγήκε τελικά δίχως αντίσταση έξω εγώ ξάπλωσα στο πεζοδρόμιο αυτό ήταν το σύνθημα το τελικό στοίχημα - ο ψωλοβρόντης Δίας καβάλησε τη μηχανή του και φεύγοντας μάς μπούκωσε με την εξάτμιση - τώρα τον ίδιο και τον βαστάζο του τους έζωνε μόνο ο αδύναμος φωτισμός του δρόμου μάς υποδεχόταν το κοινό με λογιών λογιών φωνές κι επιδοκιμασίες κουνιόμουν ασταμάτητα στην πολυθρόνα έφερνα τα χέρια στο πρόσωπο το πλήθος είχε αρχίσει ν' αλλάζει χρώμα και βάρος φαινόταν όμως ανέπαφο παράλογο η αποκρυσταλλωμένη ζωή που ζούσε λαμπύριζε - το βράδυ ακούστηκε πάταγος από γυαλιά που ρίχνονταν με δύναμη στη γη - Παίρνουν άντρες γι' αυτήν τη δουλειά ; - ρώτησα - Έτσι ξόδεψα τα λίγα νομίσματα εκείνες τις ωραίες μέρες Εγκατάλειψη - Δε θέλετε να καθίστε λίγο μαζί μας ; Ο ΚΥΚΝΟΣ : ....Λήδα Μαίρη φέρτε ένα κάθισμα - Το κεφάλι πιασμένο στα χέρια για περισσότερη σιγουριά το θέαμα χτύπησε κατάκαρδα μα έκανα πέρα για πέρα το καθήκον μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό που με υποχρέωνε να γυρίσω στην κάμαρα δεν είχα πάρει είδηση τον πλανόδιο φωτογράφο - νύχτωνε - έπρεπε να επέστρεφα νωρίτερα η μουσική μάς συνόδευε βήμα προς βήμα υπογραμμίζοντας πότε έντονα και πότε διακριτικά τα καθέκαστα και όλα τα συμβάντα η μέρα μου φάνηκε ατέλειωτη - όσο για το φανάρι - δεν είχανε ανάγκη από φανάρι - ο Κύκνος διέθετε την ίδια ιδέα : Παίζετε πραγματικά καλά - μέχρι τώρα γνώριζα το ταλέντο σας στην ιππασία - σχεδίαζε να προσθέσει -/ Η μνηστή Σας : μεταξύ σεισμού και ανατίναξης - άρθρωσα μετά βίας - έβγαλα το καπέλο και το κράτησα / ξαφνικά ζήτησε να του δώσω ένα κομμάτι ψωμί σα να ήταν φίλος χρόνια - ξεχώριζε από μακριά το φως του σπιτιού ο σκύλος τον μύρισε - Καλό να έχετε υπόψη πως το παράθυρο δεν ανοίγει - το περιεχόμενο της βαλίτσας φαινόταν διάσπαρτο στο τραπέζι - κατά σειρά χρονολογική πρώτα η θλιβερή και στεγνή οργή έπειτα η Μαίρη Σάντσεζ μαλλιά σε χρώμα σκουριάς τρίτο και τελευταίο : έλειψε να γυρίσω - τα βλέμματα συγκεντρώνονταν πάνω μου - ευχαρίστησα τη νύχτα που μάς κάνει να γευόμαστε τα πάντα - είχα μια αρκετά βίαιη σκηνή δε θυμάμαι για ποιο λόγο - Μα δε θέλουμε υπηρέτη - φώναξαν και οι δυο ο χρήσιμος εργάτης αποτυγχάνει ή πετυχαίνει μόνο πρόσκαιρα διεισδύοντας στον κόσμο της απρόσωπης αθλιότητας ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ : .....εξ αιτίας του καφέ χρώματος που διαθέτω θα μπορούσε να ήμουν ο Άλλος Κύκνος -[γελάει, παύση] Του χρωστάω ευγνωμοσύνη για το μικρό ποσό ικανό να ξελασπώσω - ο Δίας είναι ο τραπεζίτης [7] - [με φωνή δυνατή] ΛΉΔΑ : ....εγώ το επέτρεψα να λέγεται [8]- ο Δημιουργός δεν είναι ποτέ σίγουρος για τίποτε -/ Τη θαύμασα - δεν ήταν ακόμα μεσημέρι ούτε σούρουπο - Ο ΒΑΣΤΆΖΟΣ : ....κουβεντιάζω με τους πιο πιστούς οπαδούς μας Αυτοθυσία -/ Με τι μοιάζω ; αναρωτήθηκα - τα πάντα ρολάρουν σα να μη συμβαίνει τίποτα πρώτα θα του εξηγήσω ο,τι έγινε - με τις πιο άνετες χειρονομίες και λόγια συνοδευτικά - αν πετύχω σε τούτο το σημείο έχω εξασφαλίσει την έκβαση - περίμενε το νέο φεγγάρι για να ορμήσει ή να πετάει εδώ κι εκεί σαν κάτι εφήμερο - βγήκα τελικά χωρίς αντίσταση στο υγρό χώμα κάνοντας υπόκλιση - χτύπησε τα χέρια σαν να χειροκροτούσε ο βαστάζος έτσι το σώμα μου μόλις που είχε δει να σέρνεται με βοήθησαν οι άλλοι όταν το ζήτησα Θα μ' αφήνουν να πλαγιάζω με την ησυχία μου σκέφτηκα χωρίς μονολόγους - ο Κύκνος έμεινε για λίγο σιωπηλός κι απόμακρος άνοιξε ένα ντοσιέ στο γραφείο του και διάβαζε όπως ο Προϊστάμενος εν ώρα λειτουργήματος - Δεν μπορώ να περάσω μαζί σας την αυριανή μέρα Αlla fin dei conti υπάρχει όμως το ερώτημα : Γιατί αλήθεια να φύγουν οι κυρίες ; άνοστο και ανέντιμο - τόνισε - ανάμεσα σε όσα δεν κατόρθωσα ποτέ Δροσερός νυχτερινός αέρας Ακουγόταν καθαρά το σούρσιμο πάνω στο πλακόστρωτο ταχτοποίησα το κασκέτο μου στο παρμπρίζ πιθανότατα με βοήθησε ο άνθρωπός μας -/ ΜΑΙΡΗ ΣΑΝΤΣΕΖ : ....το ίδιο γόνατο που με πόνεσε κατάφερε να με νανουρίσει περνούσε απαρατήρητος από κάποια άλλη έξοδο - μα και βέβαια - τώρα απλώς τη χτενίζει φαντάζομαι - εξακολουθεί απροσδόκητος και πολύ υπηρεσιακός ως θεός - ήξερε Ήμουν άρρωστη άφησε να πέσει επιδεικτικά ένα μεγάλο τόπι από σπάγκους μπερδεμένους σαν φεγγάρι στα πόδια της κάποιο είδος εξορίας απ' το βασίλειο του Άγνωστου Κλέους - καλά τα είπε ο συνένοχός του Η Λήδα Εγώ δηλαδή οι δυο κοπέλες η διαδρομή με το λεωφορείο προς τη θάλασσα η διασκέδαση στην πλαζ Κρατούσαν προβολείς αυτοκινήτων με εκθαμβωτικό φως έφεγγαν από πάνω μέχρι κάτω τα γυμνά σώματα Στο ύψος που βρισκόταν Εκείνος η φωτοχυσία απειλούσε έβλεπες να φέρνουν τα χέρια στα μάτια όσο μπορούσαν πιο γρήγορα [Σκοτάδι] Έληξε με πλήρη ηρεμία η Συνουσία - [Μικρο-επεισόδια στην πρεμιέρα επί σκηνής]

ΤΕΛΟΣ

Θεσσαλονίκη & Βουδαπέστη / νοέμβρης-δεκέμβρης 2019

ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[*] βλ. Διαδίκτυο για την νησίδα Πέφνον στις αρχαίες Θαλάμες όπου το μαντείο της Πασιφάης Σελάνας και τις διάφορες εκδοχές του μύθου : ο Δίας και η Λήδα

[1] ΣΑΝ ΤΟ ΨΆΡΙ ΣΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ, μτφρ. Αντώνης Φωστιέρης - η λέξη τ.25 / 1983

[2] εν έτει 1981, συλλογή διηγημάτων, - το τελευταίο βιβλίο του Τρούμαν Καπότε [βλ. και σημ. 3]

[3] ο.π. ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ, Truman Kapote, μτφρ. Ρούμπη Θεοφανοπούλου, - η λέξη τ.38 / 1984

[4] η αναφορά αφορά τον πίνακα του G. Courbet, Η Λήδα και ο Κύκνος

[5] ηρωίδα στο ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ο.π. σημ. 3

[6] ο.π.

[7] παραπομπές : Αντρέ Ζιντ, Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ, μτφρ. Γ. Ζακοπούλου, Καστανιώτης 2010

[8] ο.π.