Στα
μαθητικά του χρόνια ο Γκρικόρι Πέλερμαν (γενν. 1966) προσπάθησε να
εξηγήσει τη γνωστή ιστορία της Καινής Διαθήκης σχετικά με το βάδισμα του Ιησού
πάνω στα νερά της λίμνης της Γεννησαρέτ.
Συγκεκριμένα,
προσπάθησε να υπολογίσει την ταχύτητα με την οποία Αυτός περπατούσε ώστε να μην
πέφτει μέσα. Στη συνέχεια, ο
Πέλερμαν -ενήλικος πια- απέδειξε, ως γνωστόν, την περίφημη Εικασία του
Πουανκαρέ.
Αυτό,
κατά τη γνώμη μου, αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις προκύπτουν μέσα
από την έρευνα για τ' αχρείαστο. Σταχυολογούμε μερικές ρήσεις του
Πέλερμαν από μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Komsomolskaia
Pravda:
«Δεν
υπάρχουν προβλήματα που δε μπορούν να επιλυθούν, υπάρχουν προβλήματα που είναι
δύσκολο να επιλυθούν»
«Ενα
παιδί μαθαίνει από τη γέννησή του. Εάν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τα χέρια και
τα πόδια, γιατί δεν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε και τον εγκέφαλο;»
«Ξέρω
πώς να κυβερνήσω το Σύμπαν. Γιατί να τρέχω πίσω από 1.000.000 $;»
Λίγα
λόγια για το θέμα της απόδειξης της Εικασίας του Πουανκαρέ (αντιγράφουμε από το biblionet.gr):
Στις
22 Αυγούστου 2006, τέσσερις χιλιάδες μαθηματικοί συνέρρευσαν στη Μαδρίτη για να
παρακολουθήσουν το 25ο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών, και να παρευρεθούν στην
απονομή του Μεταλλίου Φιλντς (το "Νόμπελ" των μαθηματικών). Το
βραβείο θα απένειμε ο Βασιλιάς Χουάν Κάρλος σ' έναν μυστηριώδη ρώσο μαθηματικό
από την Αγία Πετρούπολη, τον Γκριγκόρι Πέρελμαν, για το μνημειώδες επίτευγμά
του: την απόδειξη της Εικασίας του Πουανκαρέ. Όμως, αυτή η εκκεντρική ιδιοφυΐα
ουδέποτε εμφανίστηκε· αγνόησε τους πάντες· ακόμη και το έπαθλο: ένα εκατομμύριο
δολάρια.
 |
| Γκριγκόρι Πέρελμαν |
Η ιστορία ξεκινά το 1904, όταν ο γάλλος σοφός και εξαιρετικός μαθηματικός Ανρί Πουανκαρέ επινόησε ένα πολύ απλό πρόβλημα: Φανταστείτε ένα μυρμήγκι να περιφέρεται ανέμελο σε μια μεγάλη επιφάνεια. Πώς θα μπορούσε να "γνωρίζει" εάν η επιφάνεια είναι επίπεδη, σφαιρική, ή άλλου είδους; Το μυρμήγκι θα έπρεπε να "ανυψωθεί" στο χώρο, ώστε να την παρατηρήσει από ψηλά. Άραγε, υπάρχει τρόπος να αποδείξουμε ότι το σχήμα μιας επιφάνειας είναι σφαιρικό χωρίς καν να το δούμε;
Ο Πουανκαρέ έδωσε μια εξαιρετική απόδειξη σ' αυτόν το γρίφο, όμως σύντομα κατάλαβε ότι ήταν ατελής. Έκτοτε, η εικασία του έγινε το Άγιο Δισκοπότηρο για τους μαθηματικούς όλου του κόσμου. Εάν κατάφερναν να την αποδείξουν, θα μπορούσαν να κατανοήσουν σε βάθος πώς είναι οι χώροι των ανώτερων διαστάσεων, και πιθανότατα να αποφανθούν για το σχήμα που έχει το Σύμπαν μας.
Το μεγαλύτερο μαθηματικό πρόβλημα της εποχής, -το οποίο ανήκει στον πυρήνα του νέου κλάδου της τοπολογίας, που ουσιαστικά ίδρυσε ο Πουανκαρέ- παρέμενε ανεπίλυτο μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, όταν ο παράξενος ρώσος ερημίτης "ανέβασε" την απόδειξή του στο Διαδίκτυο, "τρέλανε" ολόκληρη τη μαθηματική κοινότητα, και μετέτρεψε την εικασία σε θεώρημα.
Φανταστείτε τον Οιδίποδα να λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας μόνο και μόνο για να αρνηθεί το στέμμα που του δίνεται ως έπαθλο. Μια σύγχρονη εκδοχή αυτού του αλλόκοτου γεγονότος αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αυτής της μαθηματικής περιπέτειας.
"Πηγή:.kainon.gr"
Δημοσίευση σχολίου