Πόσες φορές και με πόσους τρόπους πρέπει ο Λαός και οι κοινωνικές του τάξεις να εκφράσουν την στάση τους και το θέλω τους απέναντι σ' αυτήν απάνθρωπη πολιτική για να γίνει σεβαστή η επιθυμία του από την πολιτεία;
Πόσες φορές πρέπει να αγωνιστεί o Λαός
μέσα σε μια Δημοκρατία, για την ίδια την Δημοκρατία, απέναντι σ' ένα σύστημα που
αντί να την προστατεύει και να την εκπροσωπεί, την εμπορεύεται, με αξιολογήσεις, και την εκχωρεί σ' αυτούς που η εκμηδένιση της αποτελεί τον πυρήνα των πολιτικών
τους επιδιώξεων;
Μήπως για την Ελληνική κυβέρνηση και τις κομματικές εφεδρείες του πολιτικού μας συστήματος, το δημοκρατικό πολίτευμα ως τρόπος διακυβέρνησης, αποτελεί μια παρωχημένη φιλοσοφία που δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλέον στις σύγχρονες απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης και πρέπει να αντικατασταθεί;
Ποιόν εκπροσωπεί
τελικά αυτή η "Αριστερά" που για -πρώτη φορά- έχουν συμβεί τόσα κακά
στην χώρα μας; Τον Λαό ή το κεφάλαιο; Τον Μαρξ ή τον Σόιμπλε;
Μήπως έχασε τον
δρόμο της, στην τραμπάλα της εξουσίας, πότε αριστερά και πότε δεξιά;
Μήπως πιστεύει
ότι, όπως οι τότε ρεφορμιστικές της προτάσεις που διέλυσαν την Αριστερά , είναι
ικανές τώρα να θεραπεύσουν την Δεξιά;
Πολιτική αίρεση είσαστε ‘κύριοι’ της αναθεωρητικής
Αριστεράς, χωρίς λόγο καθαρό και στίγμα πολιτικό, που περιμένετε στα πονηρά μονοπάτια
της πολιτικής μια οικονομική κρίση του καπιταλισμού, ως ευκαιρία να κληθείτε για
τον βρώμικο και μοναδικό σας ρόλο: να διασφαλίσετε τα συμφέροντα της ολιγαρχίας
από την κρίση, να σώσετε το καταρρέον σύστημα της συντήρησης, να παραπλανήσετε τον
Λαό με ψεύτικες υποσχέσεις, να αποκλείσετε την πραγματική αριστερά, για να καταλήξετε
τελικά, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και τι καλά τα ποιεί η Δεξιά.
Είσαστε ο κρυφός
παίκτης του καπιταλισμού. Ο αόρατος εχθρός της κοινωνίας που γίνεστε ορατός και
επικίνδυνος όταν ο Λαός λανθάνει και σας εμπιστεύεται ‘ ευτυχώς για πρώτη φορά’
την εξουσία.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσετε την θέση σας ως κυβέρνηση της πρακτορευμένης
αριστεράς, με περισσότερα διαπιστευτήρια σ’ αυτούς που υποκλιθήκατε και αναγνωρίσατε
ως αφεντικά, ότι ο γενιτσαρισμός του Τσίπρα είναι αποτελεσματικότερος από τον νεοφιλελευθερισμό
του Μητσοτάκη, εάν θέλετε να παραμείνετε στην εξουσία με τις ευλογίες των ξένων
και να μακροημερεύσει η αλλοπρόσαλλη πολιτική σας για το ένδοξο δράμα της τυραννικής
σωτηρίας του Λαού.
Όσο για τον Λαό έχει αντιληφθεί προ πολλού με ποιους έχει να
κάνει και τι πρέπει να κάνει, από μια σχέση μεταξύ κοινωνίας και εξουσίας χωρίς
προοπτική, που έχει ξεκαθαρίσει πλέον ως υπόθεση, ότι μόνο ο αγώνας του μπορεί να
τον σώσει.
Εκείνο που δεν ξεκαθάρισε ως υπόθεση των αφεντικών στο εξωτερικό, είναι
το τι θα κάνει το διευθυντήριο του Σόιμπλε με τον Αλέξη και τον Κυριάκο, εάν δηλαδή
θα επιβάλλει σιαμαία κυβέρνηση νεοφιλελεύθερων αδελφών ή θα επιλέξει τον ένα εξ
αυτών.
Δηλαδή συγκατοίκηση ή δικομματισμός. Δύο όψεις της ίδιας πολιτικής στο
αρρωστημένο άθλημα της εξουσίας, αδιαφορώντας προκλητικά για τα πραγματικά προβλήματα
της κοινωνίας.
Αυτό είναι πού απασχολεί τα κόμματα εξουσίας, αυτό τους απασχολούσε
πάντοτε, η κατάκτηση της εξουσίας, που κατάφερναν να την παρουσιάζουν ως πρόβλημα
του Λαού, που κομματιαζόταν στο εμείς και εσείς στην ψευδαίσθηση της επιλογής του
ως νίκη της δημοκρατίας , για να φθάσουμε σήμερα προδομένοι και απογοητευμένοι στις
πλατείες και τους δρόμους, χωρίς το εμείς και εσείς, αλλά με το όλοι μαζί, για να
δώσουμε τέλος στην πολιτική παραφροσύνη που ζούμε.
Αυτά που συμβαίνουν στις μέρες
μας είναι πρωτοφανή ! Μηχανικοί, αγρότες, φαρμακοποιοί, κτηνοτρόφοι, δικηγόροι,
επαγγελματίες, όλη η κοινωνία σε κοινό μέτωπο, κοινή δράση και αντίστασης, ένα δεύτερο
Δημοψήφισμα της κοινωνίας στην κάλπη του αγώνα με σαφές μήνυμα:
Φτάνει πια τα κόλπα
και τα πολιτικά παιχνίδια με την ζωή μας. Η επιβίωση της ελληνικής οικογένειας
δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης, πολύ περισσότερο διαλόγου με την κυβέρνηση
που η αξιοπιστία των υποσχέσεων της κατέχει τα πρωτεία της ατιμίας .
Το πρόβλημα
στην χώρα μας δεν είναι πρόβλημα διαλόγου, είναι πρόβλημα ανατροπής αυτής της πολιτικής. Μόνο εάν οι κοινωνικές τάξεις στον κοινό τους αγώνα, ξεπεράσουν τα στενά κλαδικά
τους συμφέροντα, προσβλέποντας στα πραγματικά συμφέροντα της κοινωνίας για όλα τα
μέλη της, ως μία ενότητα, ως μία τάξη, δίνοντας τoυ εθνικά χαρακτηριστικά και όχι
μόνο οικονομικά, τότε μόνο ο αγώνας αυτός, αδιάσπαστος και αδιαίρετος θα οδηγήσει
στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και στην σωτηρία του Λαού μας.
Ανατροπή της
πολιτικής και αν δεν συμμορφώνονται με τον κυρίαρχο Λαό, τότε ανατροπή της κυβέρνησης
. Δεν έχει πολιτική σημασία ποιος θα είναι ο επόμενος κυβερνήτης, γιατί θα γνωρίζει
πλέον με ποιόν Λαό έχει να κάνει .
Ασλανίδης Ματθαίος.
Δημοσίευση σχολίου