Του Μιχαήλ Βασιλείου
Ο Θεός να μας κόβει μέρες και να
δίνει χρόνια στον ευλογημένο από τον Αλλάχ ηγέτη της Τουρκίας, ο οποίος θα
έπρεπε να έχει τιμηθεί με την ύψιστη διάκριση της ελληνικής Δημοκρατίας… και αν
αυτή προβλέπει κάποιον «μεγαλόσταυρο», θα πρέπει με τη διαδικασία του
κατεπείγοντος να θεσπίσει η πολιτεία μας κάποια… «μεγαλο-ημισέληνο» για να
καλυφθεί η περίσταση.
Οι αναγνώστες προφανώς νομίζουν ότι εμπαίζουμε και
ειρωνευόμαστε τον ηγέτη της γειτονικής μας χώρας. Λανθάνουν. Μετά τις εξελίξεις
των τελευταίων ωρών, κλειστήκαμε στον εαυτό μας και ασκηθήκαμε στη δριμεία
αυτοκριτική για τα πεπραγμένα μας όλο αυτό το διάστημα.
Η διαδικασία της
ενδοσκόπησης αυτή μας οδήγησε σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Οφείλαμε να
καταλάβουμε εγκαίρως, ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εμφορείται από σφοδρά
φιλελληνικά αισθήματα. Εξηγούμαστε λοιπόν. Τις τελευταίες ώρες η ελληνική
επικαιρότητα, ανέδειξε ένα «πακέτο» θεμάτων σε σχέση με την τουρκική
συμπεριφορά στο μεταναστευτικό / προσφυγικό. Οι Τούρκοι απαγόρευσαν στη
Γερμανίδα υπουργό Άμυνας να προσγειωθεί στη Μυτιλήνη (η αποδοχή της τουρκικής
θέσης είναι απαράδεκτη για τους Γερμανούς), καθώς επίσης και στα πλοία του ΝΑΤΟ
να χρησιμοποιούν τα χωρικά της ύδατα.
Η Τουρκία δεν δείχνει ενδιαφέρον να
παραλάβει πίσω όσους διασώζουν τα ΝΑΤΟϊκά πλοία, ενώ δεν επέτρεψε και στη
Γερμανίδα υπουργό να μεταβεί στα τουρκικά παράλια για να εξετάσει το πρόβλημα
με τους διακινητές. Ποιος είπε ότι καλύπτονται από το τουρκικό κράτος… Επίσης,
πρόκειται για την υπουργό χώρας που τους έκανε τη χάρη και αποκάλεσε
τρομοκράτες το PKK, φανταστείτε να ασκούσε και κριτική…
Όλοι σπεύσαμε να
καυτηριάσουμε την απροσάρμοστη, αντισυμμαχική, παρανοϊκή, αμοραλιστική,
απάνθρωπη, αναθεωρητική (κ.λπ. ο καθένας ό,τι θέλει προσθέτει) συμπεριφορά της
Τουρκίας, η οποία έχει όντως προβεί σε μια επίδειξη συμπεριφοράς μικρού παιδιού
με διάφορα προβλήματα στον τομέα της συμπεριφοράς, κάποια εκ των οποίων δεν θα
το εγκαταλείψουν έως ότου φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, καθώς είναι κάτι
εγγεγραμμένο στον κώδικα DNA, άρα δεν αλλάζει και πρέπει να μάθεις να ζεις με
αυτό.
Χωρίς ενδεχομένως να το αντιλαμβάνεται, η ηγεσία της γειτονικής χώρας
έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο σύμμαχο του Ελληνισμού στην περιοχή, πραγματικό
στήριγμα. Διότι στην κατάσταση που βρίσκεται το ελληνικό κράτος, η συμπεριφορά
της επίσημης Τουρκίας, κάνει τον διεθνή παράγοντα που καταβάλει προσπάθειες
ελέγχου μιας κατάστασης που τείνει να καταστεί εντελώς ανεξέλεγκτη, να κοιτά με
πραγματική συμπάθεια την Ελλάδα.
Από τη μία όχθη του Αιγαίου έχουμε ένα
πανίσχυρο, με βάση τους αριθμούς κράτος, με πολύ μεγάλο αριθμό πλωτών μέσων στη
διάθεσή του, με έναν υπέρογκο προϋπολογισμό για κάθε λογής υπηρεσία ή/και θεσμό
στον τομέα της εθνικής ασφάλειας και εμφανίζεται να μην μπορεί να ελέγξει μια
χούφτα παλιάνθρωπους, του διακινητές των μεταναστών / προσφύγων από τα τουρκικά
παράλια στα ελληνικά νησιά.
Δεν μπόρεσαν (…) να ελέγξουν ούτε τη δράση των
διακινητών απέναντι στο μικρό νησάκι του Καστελορίζου, το οποίο θέλησαν να
γεμίσουν με πρόσφυγες τριπλάσιους από τον τοπικό ελληνικό πληθυσμό… Από την
άλλη πλευρά του Αιγαίου έχουμε την Ελλάδα, μια χώρα σε βαθύτατη οικονομική
κρίση, με περιορισμένα μέσα, που παλεύει να κρατηθεί στην επιφάνεια, με
βαθύτατο εσωτερικό πολιτικό διχασμό, η οποία έχει κατακλυστεί από πρόσφυγες και
μετανάστες που προσπαθούν να την εγκαταλείψουν για κάποια χώρα της Δυτικής ή
Βόρειας Ευρώπης, ελπίζοντας να ξεκινήσουν μια νέα ζωή…
Αυτή η χώρα που είναι
γονατισμένη, επιδεικνύει με κάθε τρόπο ότι δεν της έλειψε ένα βασικό στοιχείο που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει κάθε εκατοστό της Ευρώπης του Διαφωτισμού. Την
ανθρωπιά. Δεν έχει νόημα καν να αναφερθούμε στις προσπάθειες που γίνονται σε
κυβερνητικό επίπεδο, ή να αναλωθούμε στην κριτική για όσα έγιναν λάθος. Και
είναι πολλά και τραγικά τα λάθη. Αυτό όμως που κάνει τον λαό της, την κοινωνία
της να ξεχωρίζει, είναι ότι μέσα σε αυτή τη μιζέρια της κρίσης, μέσα σε αυτή
την απελπισία, μεγάλο μέρος του πληθυσμού δείχνει ότι ΔΕΝ ξεχνά ότι πάνω από
όλα είμαστε άνθρωποι. Συγκλονίζει το θέμα με τα σημεία που αυξάνονται με
γεωμετρικό ρυθμό, όπου ένα πιάτο φαγάκι που περισσεύει στις οικογένειες, πολλές
εκ των οποίων έχουν απλήρωτους λογαριασμούς και κινδυνεύει ακόμα και το σπίτι
τους, είναι κρεμασμένο για να το βρει να τραφεί ένας συνάνθρωπός μας που πλέον
δεν διαθέτει ΟΥΤΕ αυτό. Μια τσάντα με ρούχα. Οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι
χρήσιμο… Συγκλονίζουν οι προσπάθειες απλών καθημερινών ανθρώπων να προσφέρουν
ένα ρουχαλάκι σε αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους που βρέθηκαν σε τόσο
δύσκολη θέση, λίγες καραμέλες για τα παιδάκια, ένα παιχνιδάκι να περάσουν την
ώρα τους και να χαμογελάσουν, λίγο νερό, μερικά σάντουιτς… Αυτό το επισήμαναν
ακόμα και μέσα ενημέρωσης σε χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μας άσκησαν
πολύ σκληρή κριτική στο πρόσφατο παρελθόν. Ό,τι και να γίνει, τη στιγμή που οι
βολεμένοι στη Βόρεια Ευρώπη που μια ζωή μας έκαναν χρηστομάθεια κουνώντας μας
το δάκτυλο, την ώρα που ο Έλληνας παλεύει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του
για να βοηθήσει, χωρίς να ρωτά για το θρήσκευμα ή την καταγωγή αυτού που βλέπει
να υποφέρει, άλλοι ψηφίζουν νόμους για να τους κατάσχουν τα τιμαλφή… Κι αυτό
για να χρηματοδοτήσουν λέει την παραμονή τους στον δικό τους «παράδεισο»,
προσπαθώντας να τον αποτρέψουν από το να αποτολμήσει καν να περάσει τα σύνορα…
Οι δε Αλβανοί κλείνουν τα σύνορα, ξεχνώντας ότι εκατομμύρια από αυτούς, τις
περασμένες δεκαετίες δούλεψαν σκληρά και έστειλαν εμβάσματα δισεκατομμυρίων
στην πατρίδα τους, όταν ήρθαν αυτοί μετανάστες. Κι αν έγιναν αντικείμενο
εκμετάλλευσης σε αρκετές περιπτώσεις, η κρίση έρχεται για να δώσει ένα καλό μάθημα
σε όσους υπερέβαλαν, δυστυχώς και σε άλλους που δεν έβλαψαν κανέναν. Σε κάθε
περίπτωση, η ελληνική κοινωνία υπομένει με στωικότητα τη δοκιμασία, γνωρίζοντας
ότι θα έχει ημερομηνία λήξης και σιγά-σιγά θα βρούμε για μια ακόμη φορά στην
Ιστορία μας τον δρόμο μας. Στο μεταξύ, το μόνο που έχει μείνει είναι η ανθρωπιά
και η αλληλεγγύη. Σίγουρα δεν είναι το χαρακτηριστικό όλων, αλλά τα
παραδείγματα ότι ο Έλληνας ξυπνάει, με τον δικό του ιδιαίτερο πάντα τρόπο και
τον προσβάλει αυτό που γίνεται, είναι τόσο πολλά και διαρκώς αυξανόμενα, που
κάνει την ελπίδα να γεννιέται κρυφά μέσα μας ότι στο τέλος κάτι θα αλλάξει. Εν
μέσω αυτής της κατάστασης λοιπόν, ο γείτονας από την άλλη πλευρά του Αιγαίου
συμπεριφέρεται με τον μόνο τρόπο που έχει μάθει, αυτόν του απροσάρμοστου περιφερειακού
ταραξία, ο οποίος δεν διστάζει να τα κάνει όλα μπάχαλο, χωρίς να πτοείται
απέναντι σε οποιονδήποτε και σε οτιδήποτε. Παράλληλα, απέναντι στον φτωχό
Έλληνα γέροντα που θυσιάζει τον καφέ του στο καφενείο για να αγοράσει καραμέλες
για να τις μοιράσει στα παιδάκια χαϊδεύοντάς τους λίγο το κεφαλάκι,
αντιπαρατάσσουν τους εγκληματίες δουλεμπόρους, που πνίγουν τους δυστυχισμένους
αυτούς ανθρώπους στα νερά του Αιγαίου. Με τη συμπεριφορά της, η Τουρκία του
Ερντογάν, χωρίς να το θέλει κάνει το ελληνικό παράδειγμα πιο ορατό στα μάτια
ολόκληρου του κόσμου. Και χωρίς να το αντιλαμβάνονται πολλοί που έμαθαν τα της
αποτροπής μόνο από στρατιωτικά εγχειρίδια και χωρίς ικανότητα συνυπολογισμού
της πολιτικής διάστασης, ο απλός καθημερινός Έλληνας προσφέρει και στην
ασφάλεια της πατρίδας του, ίσως και περισσότερο από όσο μπορεί να το κάνει ένα
πανίσχυρο στράτευμα… το οποίο, παρεμπιπτόντως, με όλες τις κακουχίες και τις
δυσκολίες, στέκεται και αυτό όρθιο, στην πρώτη γραμμή, με τα μάτια ορθάνοιχτα.
"Πηγή:defence-point.gr"
Δημοσίευση σχολίου