Πίσω
από το εντυπωσιακό αθλητικό θέαμα, την “ευτυχώς έγκαιρη και ομαλή “ διεξαγωγή
των Ολυμπιακών αγώνων και την διαβεβαίωση της IOC ότι όλα πηγαίνουν βάσει σχεδίου υπάρχει ένα πολύ πλούσιο
παρασκήνιο που αξίζει να διερευνηθεί.
Την
ίδια στιγμή που στο Μαρακανά διαδραματίζεται η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών
αγώνων, 1 στους 2 βραζιλιάνους ενίσταται στη διεξαγωγή τους. Είναι εύκολο να
εξηγήσει κανείς το προαναφερθέν στατιστικό στοιχείο, αφού η χώρα έχει περιέλθει
σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στην τεράστια
οικονομική πρόκληση που έχει δημιουργηθεί, χωρίς μάλιστα να κατακρίνεται η
ανηθικότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου.
Είναι
γνωστό (για τους Έλληνες βιωματικά ) το υπερμεγέθες κόστος υποστήριξης της
συγκεκριμένης διοργάνωσης. Με τους δείκτες του 2009 είναι εύκολο να εξηγηθεί η
επιλογή του Ρίο , όμως με τους δείκτες του 2015
και 2016 καθίσταται εύλογη και δίκαια η ένσταση των βραζιλιάνων σε αυτή
την απόφαση. Η αύξηση της ανεργίας (σε
σχέση με το 2009) αγγίζει το 10%, η αύξηση του δημόσιου χρέους το 3%, ο δείκτης
ανάπτυξης μειωμένος κατά 7 %, οι επενδύσεις κατά 20%.
Και
φυσικά δεν πρόκειται για περίπτωση ανέγερσης υποδομών που μπορούν να θεωρηθούν
επένδυση. Η ιστορία έχει δείξει πως η χρηματοδότηση των εγκαταστάσεων και της
απαιτούμενης τεχνογνωσίας και εξειδικευμένου προσωπικού δεν συνοδεύεται από
μόνιμες θέσεις εργασίας και κτίρια ικανά να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των
κατοίκων. Η Αθήνα είναι πλούσια σε παραδείγματα τέτοιων αναξιοποίητων
εγκαταστάσεων (βλέπε Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο), για τα οποία δε μπόρεσε να
ανταποκριθεί στην απαιτούμενη συντήρηση. Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι γίνεσαι
ακούσια χρηματοδότης μιας διαδικασίας που καθόλου δεν συντελεί στην αξιοπρεπή
σου επιβίωση ,όταν μάλιστα η τσέπη σου είναι άδεια.
Όμως, οι ανησυχίες που
εγείρονται δεν είναι προϊόν αποκλειστικά της ευρέως γνωστής δύσκολης
οικονομικής κατάστασης της Βραζιλίας. Η
χώρα αυτή βάλλεται από πληθώρα κακών συγκυριών.
Τα
πολιτικά σκάνδαλα που αποκαλύπτονται με επιτομή αυτό της Ντίλμα Ρούσεφ, η
διαφθορά του κράτους και η μεροληπτική ,υπέρ της ελίτ πολιτική βγάζουν τους
ανθρώπους στους δρόμους. Όμως η προσοχή έχει στραφεί στην επίδειξη μιας τέλειας
και φυσικά ψεύτικης Βραζιλίας. Είναι προτεραιότητα στο Ρίο να προβληθεί ότι όλα
βαίνουν αισίως. Τα πλακάτ θα διαβαστούν αργότερα.
Δεν
έχει σημασία που οι Ολυμπιακοί αγώνες απορρόφησαν ποσό υπερδεκαπλάσιο από αυτό
για την καταπολέμηση του ιού Ζίκα, δεν έχει σημασία που τα προβλήματα ρύπανσης
υδάτινων πόρων έχουν φτάσει στο ζενίθ τους, δεν έχει σημασία που ξεσπιτώθηκαν
περίπου 75.000 άνθρωποι (κυρίως από τη φαβέλα Vila Autodramo), σημασία
έχει να παρέχουμε ένα αξιοζήλευτο θέαμα και μόνο αυτό.
Οι coletivo papo reto είναι ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης της Βραζιλίας, το οποίο
επικεντρώνεται στη δημοσιοποίηση γεγονότων εξιστορημένων από “τη σκοπιά της
φαβέλας”. Σύμφωνα με αυτούς λοιπόν, το φαινόμενο “clean the streets” για
τους Ολυμπιακούς αγώνες δεν είναι σπάνιο και ενσαρκώνεται από απλές καθημερινές
διαδικασίες μέχρι και καταγεγραμένες επιθέσεις αστυνομικών στους λιγότερο
προνομιούχους cariocas .
Εγείρονται
ερωτήματα όπως: Είναι τελικά η λύση σε όλα αυτά μια μόνιμη έδρα διοργάνωσης; Πρέπει να ενισχύεται ή να αποθαρρύνεται ένας θεσμός που προκαλεί τέτοιου τύπου
κοινωνικά προβλήματα; Πρόκειται για αθλητική διοργάνωση ή έξαρση του
“φαίνεσθαι”;
Σίγουρα
πάντως δημιουργούνται και δεύτερες σκέψεις στην περηφάνια των χρυσών μεταλλίων,
μικρά συννεφάκια στην απόλαυση του θεάματος .
Γιώτα Κεσσανίδου.
Δημοσίευση σχολίου