Το σίγουρο είναι ότι η πΓΔΜ έχει βρεθεί σε δίνη τα τελευταία δύο χρόνια. Τον Ιανουάριο
του 2015, ο Γκρουέφσκι δήλωσε δημοσίως ότι ο Ζάεφ ετοίμαζε πραξικόπημα και
διέταξε να κατασχεθεί το διαβατήριό του. Λίγο αργότερα, ο Ζάεφ ξεκίνησε να
δημοσιοποιεί μαγνητοφωνήσεις στις οποίες ακούγονταν μέλη της κυβέρνησης να
συζητούν παράνομες δραστηριότητες.
Πάνω από 500 καταγραμμένες ηχογραφήσεις
φερόμενων ως συνομιλιών διαφόρων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του Νικόλα
Γκρούεφσκι και μερικών από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του, κυκλοφόρησαν
σε 36 συνέχειες από τον Ζόραν Ζάεφ, ηγέτη του κύριου κόμματος της
αντιπολίτευσης, ο οποίος ισχυρίζεται ότι καταγράφηκαν από κάποιον
πληροφοριοδότη από το εσωτερικό της μυστικής αστυνομίας της ΠΓΔΜ. Οι
ηχογραφήσεις του περιλαμβάνουν περισσότερες από μισό εκατομμύριο συνομιλίες οι οποίες έλαβαν χώρα μεταξύ 2007 και
2013.
Αρχικά, αποκαλύπτουν τον έλεγχο, ή τις
προσπάθειες για επιβολή ελέγχου, του δικαστικού συστήματος και άλλων
κυβερνητικών κλάδων από το στενό κύκλο του πρωθυπουργού. Σε μια συνομιλία, η
Filimena Manevska (σύζυγος του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Mihajlo Manevski)
και ο Vlatko Mijalkov (ξάδελφος του πρωθυπουργού), συζητούν αν η Ljupka
Arsenievska, η πρόεδρος εφετών, είναι «δική τους» και αν μπορούν να την
εμπιστευτούν για κάποια απροσδιόριστη υπόθεση. Η Manevska λέει, «Είναι απολύτως
δική μας ... Επισκέψου την χωρίς δισταγμό. Πες της ότι σε έστειλε η Filimena.
Δεν υπάρχει πρόβλημα». Σε μια άλλη ηχογράφηση, η Γκορντάνα Γιανκουλόβσκα
(υπουργός Εσωτερικών) λέει στον Martin Protuger (αρχηγό του επιτελείου του
Πρωθυπουργού) ότι «δεν μπορούμε να καταβάλουμε μισθούς σε εκείνους [που
εργάζονται] στα θεσμικά όργανα που μας προκάλεσαν προβλήματα κατά τη διάρκεια
της προεκλογικής εκστρατείας ... Χρειαζόμαστε μια διεξοδική ανάλυση, για να
καθαρίσουμε [τα θεσμικά όργανα] πριν αναλάβει τα καθήκοντά της η νέα
κυβέρνηση». Στη συνέχεια, ο Protuger εκφράζει τη συμφωνία του, «... πρέπει να
πάρουν ένα μάθημα ... πρέπει να εκδιωχθούν». Ο Γκρουέφσκι και ο εσωτερικός
κύκλος του VMRO-DPMNE φέρεται να μηχανεύτηκαν ένα τεράστιο πρόγραμμα υποκλοπών
που κρατούσε στοιχεία για το 1% του πληθυσμού (περίπου 20.000 πολίτες) , όπου
περιλαμβάνονται τα μέλη της αντιπολίτευσης, διπλωμάτες, δημοσιογράφοι και
επιχειρηματίες. Ούσες τώρα δημόσιες, αυτές οι ηχογραφήσεις αποκαλύπτουν το
αυταρχικό στυλ του Γκρουέφσκι: Πολιτικοί ξυλοδαρμοί, ισοπέδωση κρίσιμων
περιουσιακών στοιχείων επιχειρηματιών και παράνομη κερδοσκοπία επί ακινήτων,
είναι μόνο μερικές από τις εγκληματικές πράξεις που αποκαλύπτονται. Στο πιο
ποταπό σημείο τους, υπουργοί του VMRO-DPMNE ακούγονται να διακωμωδούν τον
Martin Neskovski, ένα νεαρό συμπαθούντα το VMRO-DPMNE, ο οποίος σκοτώθηκε το
2011 από το σωματοφύλακά του Γκρουέφσκι, ενώ γιόρταζε την τρίτη εκλογική νίκη
του Γκρουέφσκι.
Η δημόσια κατακραυγή για το σκάνδαλο οδήγησε σε ένα ξέσπασμα τον Απρίλιο
του 2016, όταν οι διαδηλωτές έριξαν «βόμβες» μπογιάς στο κοινοβούλιο της πΓΔΜ
και σε άλλους θεσμούς. Η «πολύχρωμη επανάσταση» δεν ήταν μια έκφραση
εθνικής απογοήτευσης, της κύριας πηγής της αστάθειας στην πΓΔΜ, αλλά μάλλον μια
απαίτηση για την παραίτηση του Γκρουέφσκι και την κατάργηση μιας μαζικής
απονομής χάριτος που προστάτεψε τον εσωτερικό κύκλο του VMRO-DPMNE από το να
διωχθεί για παραπτώματα.
Αντιμέτωπος με την αυξανόμενη
δυσαρέσκεια, ο Γκρουέφσκι δεν παραιτήθηκε. Αντ’ αυτού, οργάνωσε αντισυμμαχίες
και όρμησε. Για να αποφευχθεί η κλιμάκωση της βίας, μεσολαβητές της ΕΕ
μεσίτευσαν μια συμφωνία για νέες εκλογές, που αποδείχθηκε ότι ήταν δύσκολο να
οργανωθούν. Οι ταινίες που διέρρευσαν είχαν αποκαλύψει εκτεταμένη εκλογική
νοθεία στις προηγούμενες εκλογές. Ανελκυστήρες τέθηκαν εκτός λειτουργίας για να
εμποδίσουν ηλικιωμένους ψηφοφόρους του SDSM να προσεγγίσουν τις κάλπες,
θανόντες ήταν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και σε ορισμένες
περιπτώσεις είχαν δοθεί σε αλλοδαπούς διαβατήρια της πΓΔΜ για να ψηφίσουν υπέρ
του VMRO-DPMNE. Προγραμματισμένες για τον Απρίλιο του 2016, στη. συνέχεια για
τον Ιούνιο και μετά για τον Σεπτέμβριο, οι εκλογές με τη μεσολάβηση της ΕΕ δεν
πραγματοποιήθηκαν παρά τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν το SDSM και άλλα κόμματα
της αντιπολίτευσης αισθάνθηκαν σίγουρα για τις εκλογικές διαδικασίες.
Θα μπορουσε να πεί κανείς ότι πρόκειται
για ένα εσωτερικό θέμα, αν
δεν υπήρχε το θέμα των Αλβανών . Η εκρηκτική κατάσταση των
Αλβανών,στην πΓΔΜ, στην νότια Σερβία, στο Κοσσυφοπέδιο, στο Μαυροβούνιο είναι
μία κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί σε απρόβλεπτη.
Στο Κοσσυφοπέδιο, οι Σέρβοι
ελέγχουν το βόρειο τμήμα της χώρας και οι Αλβανοί ελέγχουν το νότο, παρόλο που
η περιοχή εξακολουθεί να έχει μια μικρή πλειοψηφία Σέρβων που ζουν ανήσυχα
στους διάσπαρτους θύλακές τους. Η Βοσνία αντιμετωπίζει άκαμπτες διαιρέσεις στις
Σερβικές, τις Βοσνιακές Μουσουλμανικές και τις Κροατικές κοινότητές της και
κάποιοι νέοι άνθρωποι έχουν παρασυρθεί στην Συρία από το Ισλαμικό Κράτος
(επίσης γνωστό ως ISIS).
Σημειωνεται ότι οι Μουσουλμάνοι πλειοψηφούν σε ορισμένες
περιοχές της Βαλκανικής Χερσονήσου. Κατάγονται κατά κύριο λόγο από πληθυσμούς
που προσηλυτίστηκαν σε ένα μακρινό παρελθόν, την εποχή της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις, καθώς
οι απογραφές συχνά αμφισβητούνται. Πράγματι, στην Αλβανία το 13% του πληθυσμού
δεν συμμετείχε στην απογραφή του 2011 και το 20% του βουλγαρικού πληθυσμού δεν
συμπλήρωσε τη στήλη του θρησκεύματος. Εξάλλου, στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο, η
έννοια του «Μουσουλμάνου» αναφερόταν σε μια «εθνικότητα» και όχι σε ένα
θρήσκευμα. Εκτός από την Τουρκία που συμμετείχε το 1969 στην ίδρυση του Οργανισμού
Ισλαμικής Συνεργασίας (OCI), στον οργανισμό συμμετέχει η Αλβανία από το 1994,
ενώ η Βοσνία και η Σερβία έχουν το καθεστώς του παρατηρητή. Στις 27 Μαΐου του
2015, ο OCI κάλεσε τα 57 κράτη μέλη του να εξετάσουν το ενδεχόμενο της
αναγνώρισης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Πολλές αραβικές χώρες απέφυγαν να το
πράξουν, για να αποφύγουν ενδεχόμενη αμφισβήτηση των δικών τους συνόρων.
Δημοσίευση σχολίου