''....υπάρχει πάντα η ανάγκη ν'
αντισταθούμε...''
ΑΝΤΡΕΙ ΒΑΙΝΤΑ
οι στάχτες
.....γιατί η αυριανή μέρα δεν ξέρουμε σε ποιον
ανήκει, - ίσως στα ονόματα μιας ανόμοιας ψευδαίσθησης - δυο ή περισσότερες
κρίσιμες λέξεις από ένα ποίημα μακρινό που αντήχησε καθώς καταγράφεται η ζωή
- ή η υγρή μοναξιά ξυπνάει με την κραυγή -αυτό το
τεράστιο σώμα στη νύχτα όπως βαραίνει το απόμακρο χέρι του αγνώστου ή κάποιος
που ναυάγησε συνεχίζοντας να μιλάει ολομόναχος σαν τη γαλήνη του φτωχού,
- ή όταν ζητάει το έλεος σα να έχει αποκτήσει τη
δωρεά της περιπλάνησης ο τελευταίος Μαθητής - πλένω με στάχτες για να χαθεί το
μυστήριο και το αίμα,- ο ιδρώτας από τα χνώτα του αετού θα με βρίσκει
παντού,
άλλοτε πάλι δεν είχαν τίποτα να πουν ο ένας στον
άλλο -/ μες στη μεγάλη σιγή ακούμε τη γέννησή μας που έρχεται ξανά
....έτσι ας μην αποφεύγουμε τους εφιάλτες ή τις
τύψεις - αυτά οδηγούν στην αγιοσύνη με το στόμα της Άνοιξης και του Καιρού, -
κατάδικος ή δήμιος έχουν τον ίδιο άγγελο - προσεχτικά την προσευχή μας για τις
μεγάλες σιωπές του Ήλιου, - μην ξυπνήσει-
κι όταν ανοίγω την πόρτα οπισθοχωρώ ελαφρά για να μ'
εγκαταλείψει η γυναίκα, - μαθητευόμενη στο φορτωμένο αγιόκλημα, μες σε δωμάτια
ξερακιανά, - σαν την επιδερμίδα της σταφίδας απλωμένη για λίγο στο
φιλιατρό, - υπάρχει, αλήθεια, ένας Θεός μοναδικός, για τον
λύκο και τον έρωτα - αυτή, λοιπόν, ξεγλιστράει μυστικά όπως το μπράτσο
του πεθαμένου με τη χαμένη προσήλωση - ''πώς καταλάβατε ότι είχα πεθάνει'',
ρώτησα, ''τα πουλιά έχουν μάθει να φεύγουν, περιφέρουν τη μοίρα πάνω απ' τη
θάλασσα- ο Θεός δεν ζει, ξέρετε - ΕΚΟΙΜΗΘΗ'' -/
-''κύριοι, πρέπει να είμαστε καχύποπτοι - ένα πρωί
θα μεταφέρουμε το Λείψανο της Μεγάλης Ανωνυμίας των Πόλεων - ούτε ένας δρόμος
φιλόξενος στην έρημο που σέρνεται - ακόμα και της πιο αθόρυβης εκφοράς η
σκόνη'', - θα επινοηθούν κάμποσες ιστορίες και θρύλοι κάθε ιερής
αγανάκτησης
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .....μια μέρα θα δείτε, - θα
συναντηθούμε στο εστιατόριο των θεών [1]
[μικρή παύση]
ΑΜΛΕΤ : [με βαθιά υπόκλιση θεατρίνου] ......τότε, θα
παίξει αποκλειστικά για σάς ο θίασός μου.//
[Σκοτάδι. Φως. Ησυχία]
ο θίασος 1
ΑΜΛΕΤ : ......σε γνωρίζω στην τωρινή ομορφιά -
δυστυχώς είμαι αξιόπιστος μόνο στον εαυτό μου, - επειδή είτε θέλω είτε όχι
ανήκω σ' αυτόν [παύση]
ΟΦΗΛΙΑ : ........ηδονίζομαι όταν βλάπτω την
ελευθερία της σκέψης σου,- με γοητεύει η οικειότητα και η αχρειότητα ταυτόχρονα
- η χυδαιότητα της αξιοπιστίας, έτσι κι αλλιώς είναι ένα δάνειο κατασκεύασμα -
ακούστε τη φωνή του εκφωνητή - σταχυολογεί εικόνες ανάρμοστες να ειπωθούν με
άλλο τρόπο [παύση]
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : [κάνει χορευτικές πιρουέτες]
......άκουγα τον ήχο ενός ραδιοφώνου που έπαιζε στο πίσω δωμάτιο - ήταν
αλήθεια, τελικά. Ένα ραδιόφωνο κρυμμένο προσεκτικά....
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....όπως η καμπύλη ενός ώμου
γυναικείου που διεγείρει την πίστα, μια βραδιά που προμηνύει βροχή [γελάει]
Γ' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......σταθείτε λίγο σ' αυτό που θ'
απαγγείλω, είναι απ' τον ρόλο μου :''.....μετανιωμένος ο Ιησούς διέταξε τη
συκιά να ζωντανέψει, εκείνη όμως ήταν νεκρή'' [2][μικρή παύση]
ΑΜΛΕΤ : .......θα προτιμούσα να ήμουν εκπαιδευτής
σκύλων παρά σκηνοθέτης - το καλοκαίρι θα ήταν η αφορμή για κάθε κατάκτηση ή
επινόηση, - δε σάς χρειάζομαι και τόσο όσο φαντάζεστε και οι φωνές σας είναι
αντιπαθητικές [παύση/ λίγο φως]
.......πολλά άχρηστα πράγματα, αλλά ούτε ίχνος
σιωπής πίσω μου - πώς να πιστέψω τα βήματα που έρχονταν από κείνο το αλλαγμένο
παρελθόν και του 'λεγα ''θείε, είναι καλύτερα το κηροπήγιο στην άκρη της
στέγης, να το βλέπει κι ο τυφλός'', αυτός όμως ήταν ανένδοτος κι ένα βράδυ
προσευχήθηκε τόσο πολύ που ξαναμπήκε στη θέση της η Κλίμακα του Ιακώβ για όσους
καθυστέρησαν, αλλά πάντα κάποιος αργοπορεί περισσότερο μέσα στο ιδιωτικό του
Purgatorio, κι έτσι, σύντροφοι, κάποτε θάναι δίκαιος ο κόσμος κι εγώ που με
βλέπετε μ' ετούτη την χαλεπή μορφή θα παραμονεύω δίπλα σε θαύματα και θεραπείες
λεπρών
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ........''δεν έχω συγγενείς'', μου
είπε, ''έν' απόγεμα γεννήθηκα στη θέση τους''
ΟΦΗΛΙΑ : .......γιατί σε μια στιγμή μπορεί να σταθεί
μπροστά μας η πρώτη απώλεια : ''μη με λησμονήστε'' - ''τι νόημα θα έχει τότες η
Δευτέρα Παρουσία''
Β' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....έχω ετοιμάσει τα χαρτιά μου,
αδερφοί, κι έχω διερμηνέα έτοιμο για την πιο ιερόσυλη αβεβαιότητα [μικρή
παύση]
.....αγκαλιάστε
με - κάποια άλλη στιγμή θαρθεί η συντριβή μου.//
ο δεκάλογος των αστεριών ή η Ανάσταση : ο κοπετός
της Αντιγόνης
.....σανδάλια πηδάλια κι ένα όνειρο μ' αυτά
κληρονομιά του κόσμου χωρίς λέξεις ή η ανημπόρια της υιοθεσίας του Προμηθέα ή
ήρεμος στην αναζήτηση του αετού ο ανεκπαίδευτος όχλος τα άσπρα πέταλα απ' τις
καμέλιες οι κάτωχροι δρυοκολάπτες ούτε γη ούτε μη γη ή η δροσιά της γυναίκας με
τον μακρύ λαιμό και τα δάκρυα σαν επιστροφή με το αίμα με την ψυχή ο
εαυτός στη μοναξιά της αγωνίας όπως σήμερα η καθημερινή όψη του
πέλαγου προς το παρόν το πέλαγος χωρίς την Κίρκη η εγκατάλειψη με ή χωρίς σκέψη
δίχως το υπόλοιπο μιας άλλης σκέψης το βάθος του κρατήρα στην υπόνοια του
πιο στεγνού θαλασσινού τοπίου η φωνή του Προμηθέα και του Άμλετ ο
Άμλετ Θνήσκων καθώς ο Αχιλλέας ανάμεσα στις τριήρεις αντιπερισπασμοί
φιλοφρονήσεις διεξαγωγή εράνου αόρατη άθλια παλλαική και τυχάρπαστη ο
κόσμος ανησυχία στο ακροατήριο ο καθένας σε μια ατέλειωτη ερωτοτροπία με τον
διπρόσωπο αετό του ή τον δικέφαλο αετό του κανείς άλλος κανείς άλλος λόγος
ακρωτηριασμένος για καλό και για κακό ευτέλειες όπως η κατανόηση η μοίρα και η
φυσική των πραγμάτων η συγκρουση ανελέητη με την ομορφιά ανόθευτη τα
επιχειρήματα των δακρύων εκτοπισμένη θλίψη για τούτο μόνο υδάτινο κλέος υγρή
κατάπληξη μ' ένα ουρλιαχτό η αποσύνθεση του ύπνου απαλή σαν παλάμη η εξαφάνιση
εξουδετέρωση του μίσους όχι φόβος ονόματα οικογενειακά πένθη διαστροφές ή
αρετή καθήκον η είσοδος της πολιτείας η πύλη από κει τέλος τέλος αγάπη του
αετού έρχονται οι τραπεζίτες ανάμεσα από τον χορό η αρπαγή της Ωραίας Ελένης
κύριοι γρήγορα γρήγορα όλο το πλήθος οι αναμάρτητοι όχλοι στο στιλπνό ευάερο
εστιατόριο των θεών στο χώμα χθόνιο ή ουράνιο μα αγοραίο τρόπαιο ''ο Διας
τραπεζίτης'' [3] η Αίθουσα των Τριάντα Δύο Ανέμων κατανοητή για
κατασχέσεις ονείρων για τις αυτοχειρίες στη συνέχεια .//
ο θίασος 2 - η Οφηλία πεθαίνει
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......οι κύριοι που μπαίνουν
κοκκινίζοντας- με τις δύο πόρνες της Αποκάλυψης - στο βεστιάριο,
ιδού.....
ΑΜΛΕΤ : ......ο δικός μου πατέρας έρχεται με συνοδία
στρατιωτών - και κρύβει την αλήθεια [μικρή παύση]-/ ζητώ συγνώμη - με την
κουβέντα παρασύρεται κανείς
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......ο ύπνος μου ήταν μάλλον ελαφρύς
συμφιλιωμένος με την γυναικεία σάρκα
ΑΜΛΕΤ : .....συνήθως δεν γίνεται αυτό - το
αυτοκίνητο με την Οφηλία στα κόκκινα, - μόνο αυτό είναι
εξοικείωση
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......οι εκκλήσεις προς τον Θεό
ανεβαίνουν χωρίς λέξεις
ΑΜΛΕΤ : .....κάτι τέτοιο είχε κατά νου ο Κλαύδιος
[παύση]
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......βγάζοντας ένα ουρλιαχτό τρόμου, το
άρπαζα και το έσφιγγα στο στήθος μου - το συκώτι μου - έπειτα το άφηνα στο
τραπέζι που έκλεινε για πρόδειπνο ο αετός
ΑΜΛΕΤ : .......έτσι όμως γίνατε άνθρωπος των
γραμμάτων και των τεχνών
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......το άρωμα από τα τριαντάφυλλα
πέφτει κάπως βαρύ
Α' ΠΟΡΝΗ : ......θα προχωρήσω ως την άκρη του τάφου
κι ύστερα στρέφοντας την πλάτη θα πω αυτά τα απλά λόγια : όλες ήταν ομορφότερες
από μένα. Εξιλέωση
Β' ΠΟΡΝΗ : ........οφείλω να επανορθώσω, μετά την
κηδεία δεν υπάρχουν νεκροί - μόνο αδικημένοι
Α' ΣΥΝΟΔΟΣ : ......μια μέρα η Οφηλία θα είναι
βιβλική, θα αναφέρεται σε κάποια Διαθήκη - έστω και μεταφορικά ή σε αλληγορία
ΑΜΛΕΤ : ......ακολουθούσε ένα προαίσθημα αφής, όπως
οι τυφλοί, όπως εκίνοι που ζουν το πεπρωμένο των άλλων από υποχρέωση
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......Οφηλία : πολύ ωραίο όνομα για μια
γυναίκα, κυρίως όταν φεύγει. [Σκοτάδι]
ΑΥΛΑΙΑ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] πρφρ από -/Αντρέ Ζιντ, Ο Προμηθέας
ελεύθερος δεσμώτης, Καστανιώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου,
2010
[2] Ζοζέ Σαραμάγκου, Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον,
Καστανιώτης, μτφρ. Αθηνά Ψυλλιά, 2010
[3] Αντρέ Ζιντ ο.π.
Δημοσίευση σχολίου