με την πλάτη γυρισμένη στο χώμα - του φωτη μισοπουλου

the solid surface of the earth

...με τα ψηλά γαλλικά τακούνια της....Θα έκανε ένα πολύ γοητευτικό θέαμα για έναν κύριο σαν κι αυτόν που καθόταν εκεί

JAMES JOYCE, ULYSSES [1α]

.....τελικά μπορεί κανείς να το λογαριάσει κι αυτό από πριν και γίνεται ένα μέρος της τελετής

FRANZ KAFKA, Η γέφυρα και άλλα κείμενα [1β]

....βλέπετε τα καταφέρνω με τα θαυματουργά έργα η γυναίκα χαμογέλασε έμεινε σιωπηλή τα μαλλιά της έμοιαζαν με κοπάδι αλόγων που κατεβαίνουν γκρεμούς κι οροσειρές κάτι μου λέει ότι κάποιος θ' αφήσει τα εγκόσμια Πήραμε τα σκαλιά σε μισό αιώνα που θα γυρίσω μπορεί να μάθω πώς σταματάω το χρόνο ανέξοδα ή μπορείς να στείλεις τα σκυλιά θα γαβγίζουν με το στόμα μπουκωμένο τα πουλιά ήταν πολύ ανήσυχα κάτι ιδιαίτερα εύθραυστο ή φευγαλέο ο θάνατος ενός μικρού πουλιού ο Θεός δεν αποκρίνεται παρά μόνο την αλήθεια σε οποιαδήποτε ερώτηση έτσι δεν είναι ; υποδούλωση ο αέρας κλειδωμένος στο παράσπιτο μέρα νύχτα πλασμένος από άλλη ύλη καχεκτικός αλλά υπήρχε συντηρούσε τη φωτιά με ευγένεια στην έρημό του μετανιώνει κανένας ταχύτερα όταν η γυναίκα απομακρύνθηκε συνέχιζα να την κοιτάζω πλησίαζε πια στην πλατεία η φωνή της υψωνόταν σαν πεταχτός βηματισμός όλα στη θέση τους το παράθυρο το πηγάδι αδιαμαρτύρητα Πεπρωμένο / ένα σούρουπο συνάντησα τον Φιόντορ Μιχαήλοβιτς τα μάτια του πήραν την ανεξήγητη έκφραση ''είστε ο σωσίας μου'' είπε ''επιτέλους γυρίσατε στο σπίτι αλλά δεν είναι κανείς κι εγώ τώρα που σάς βρήκα φεύγω έστω απροετοίμαστος για ένα ταξίδι μακρινό πρέπει ν' αποφύγω τις κοινότυπες μοχθηρίες θα σάς περιποιηθεί ο σύντροφος Ιακώβ Πέτροβιτς[2] εμείς οι παλιοί δεκεμβριστές γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας'' [παύση] ''θέλω μόνο να ρωτήσω τι κάνατε τα λεφτά αν και ίσως δε μου πέφτει λόγος γιατί κι ένας απλός σωσίας χρειάζεται να συντηρηθεί όπως και να 'χει φοβάται οφείλει να δώσει κάποιο φιλοδώρημα σε όποιον προσποιείται πως δεν τον γνωρίζει αλλοιώς θα λογοδοτήσει στις Αρχές αργά ή γρήγορα'' ακόμα και μέσα στις νύχτες μπορείς να διαβάσεις τα μεσημέρια σου η παραμικρή σκέψη αιωρείται σαν σκουπίδι πάνω από τα χαμηλά κτίσματα στην άκρη δίπλα στις όχθες που γεμίζουν υποσχέσεις για το μεθαύριο ''δεν πρόκειται να πεθάνουμε εύκολα είμαστε σωσίες δηλαδή σωτήρες'' και ξάπλωσα με την πλάτη γυρισμένη στο χώμα

...θα με αναγνωρίσει εμένα το νυχτερινό του φίλο μέχρι τότε θα έχω χάσει τη ντροπή και τη συστολή που κουβαλώ στο ρόλο μου για μια φορά τουλάχιστο θα είμαι στην ώρα που το θέατρο κλείνει επέστρεφα για να κρυφτώ ανάμεσα στους αμμόλοφους δεν πήρα είδηση πως ήταν τόσο αργά σαν σκεπτικιστής συμβούλευα στη δυσπιστία η μυρωδιά της βροχής δίπλα στην πόρτα μοναδική απάντηση που δίνει η σιωπή ή το σύννεφο που συσκότιζε την αλήθεια σταμάτησα στα σκαλοπάτια ν' ακούσω βήματα ''πες μου γιατί ;'' με μια ανάσα αργή τώρα φαινόταν σα να ήθελε να κρυφτεί απ' τον εαυτό του ''σύντροφε'' μου λέει ''ψάχνω το άλλοθι εκείνης της καταραμένης νύχτας το κορμί της γυναίκας ηττημένο σαν επώδυνο τοπίο ακατανόητο στα παρασκήνια στην πνιγηρή απαλότητα της ανώριμης νύχτας ίσως η απελπισία ενός ανθρώπου που αστόχησε το άγγιγμα και η προφορά διαφέρει από σωσία σε σωσία λογικό άλλωστε'' ήταν κι εκείνη η σκηνή στην Δ' Πράξη που έπαιρνε στα χέρια του το πρόσωπό της κυνικά με μουσική τριών τετάρτων ΓΥΝΑΙΚΕΊΑ ΦΩΝΗ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΊΑ : ......''ζητώ συγνώμη αυτό που μοιραστήκατε ήταν μια παρανόηση, ο Ιακώβ Πέτροβιτς βιώνει μια συνεχή παρεξήγηση για την ακρίβεια χωρίσαμε στα τέλη του περασμένου χρόνου τώρα πια είναι κάποιος άλλος οι σωσίες βλέπετε δεν αντέχουν τις σκευωρίες τελευταία στιγμή μάς κοιτάζουν όπως το δέντρο που το έχει χτυπήσει κεραυνός'' και γέλασε ενώνοντας τα χέρια της σε στάση προσευχής αιώνια φωνή σ' ένα μη αιώνιο τόπο σα να ήθελε να ζήσει και πέρα από τα έσχατα έπειτα πλησίασε ο άλλος ο ξένος ήταν σε κατάσταση σύγχυσης ''Φιόντορ Μιχαήλοβιτς θα χρειαστείτε έναν σωσία ακόμα κι αν δεν έχουμε ομοιότητες οι σκιές στη Φοντάνκα είναι επιφυλακτικές κοφτές ζούνε την παραίτηση μπορείτε να με προσλάβετε πιθανώς το παράδοξο που βλέπω σε όλη αυτή την ιστορία να οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας ενός νεώτερου άντρα'' αλλά ήμουν απαράλλαχτος και σε προχωρημένη ηλικία

...σφυρίγματα περαστικά διακορεύουν αναπάντητα τη γαλήνη επαληθεύεσαι ο καλύτερος γελωτοποιός από όλους πνιγμένη φωνή πριν το πλήθος κλειδωθεί στα σπίτια του ή ο ραγισμένος καθρέφτης και οι ρωγμές σκορπισμένες παντού η οσμή από φως που έχει πέσει στη γη ''είμαι ο σωσίας του πώς είναι δυνατό να μη ζω'' [γέλια-μικρή παύση] ''και μόνο αυτό σάς υπονομεύει διαρκώς σαν τις κρύες λιακάδες ή τις υπεροπτικές λέξεις κατά περίσταση'' η απλούστερη συνωμοσία Αποχαιρετισμός πνευματική αγωνία για την εγκοσμιότητα που τόσο αναλύθηκε μπορεί ν' αλλάζουμε τις φράσεις επίτηδες αφήνουμε μια μικρή κηλίδα αίμα στο νεκρό μαξιλάρι τ' αυτοκίνητα διασχίζουν τα πάρκα δίχως να προσέξουν τις Κυριακές ή εκείνο το ροζ-καφέ χρώμα στην ομίχλη που αποφεύγουν τα πουλιά επειδή ματώνουν με το ελάχιστο άγγιγμα ή ο μύθος κάποιας αιτίας αληθινής που τελειώνει στο ανεξήγητο απολιθώματα σκοτεινής αλληγορίας οι χτύποι του ρολογιού σταματημένοι σύμφωνα με το τέταρτο πρόσωπο ακόμα και οι θεοί έχουν την κούρασή τους [3] ''ευχαριστώ δεν καπνίζω θα έπρεπε να το γνωρίζετε'' ''όταν έχουν την ανάγκη σου γεμίζεις αθανασία'' ''περισσότερο κι από νεκροί στο πεζοδρόμιο σύντροφε Γκολιάντκιν θα έχεις μόνο εμένα θα έχω μόνο εσένα ανάμεσα στην εκπόρνευση και την φρίκη την διαπόμπευση και το έλεος μονάχα εσύ κι εγώ δίπλα στην καθαρτήρια φλόγα μη σε νοιάζει ποιος είναι Ξέρω τα πρόσωπά μας Εσύ'' πουλήθηκε το λιβάδι το λευκό μου πουκάμισο έμεινε εκεί στη μέση ανέπαφο μπορούσα να βλέπω την ηλίθια επιβεβαίωση των αιώνιων όρκων που πρόσφερε το μυαλό μου υποχρέωση να τα βγάλεις πέρα μόνος σου λένε πως θα πεθάνει μέσα στο χρόνο κάθε ανάμνηση τελειώνεις και δεν σου μένει τίποτε πια

''τελικά μπορεί κανείς να το λογαριάσει κι αυτό από πριν και γίνεται ένα μέρος της τελετής'' [4] ήταν ξεκάθαρο ο,τι λέχθηκε η γυναικεία φωνή

with her high French heels .... She would make a very charming sight for a gentleman like him sitting there [5]