Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα να
αναπτύσσει το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με ορίζοντα μάλιστα τετραετίας,
θα συνιστούσα στους συναδέλφους να αποφύγουν τις πολιτικές αναλύσεις και να
προτιμήσουν την "ανάλυση ούρων", που μπορεί να αποδειχθεί άκρως
χρήσιμη ως προληπτική ενέργεια για την υγεία τους...
 |
του Στυλιανός Σύμογλου. |
Ακούγοντας τις προεκλογικές
ομιλίες των άλλων αρχηγών, σκέφτομαι ότι για χρόνια αναθέτουμε όχι απλώς σε
άσχετους να μας "σώσουν", αλλά και σε άτομα που διεκδικούν
πιστοποιητικό αμοραλισμού και καιροσκοπισμού...
Υπάρχει μια αγγλική παροιμία που
λέει "βάλε ένα άσχετο καβάλα στο άλογο και θα καλπάσει στην κόλαση".
Εμεις το κάναμε. Και μάλιστα επανειλημμένως. Και ετοιμαζόμαστε να το
ξανακάνουμε. Από αφέλεια και ευπιστία; Από τον Μιθριδατισμό μας στην ανασφάλεια
και στην απάθεια; Από την έλλειψη πολιτικής αγωγής; Από την απουσία του
κοινωνικού χρέους, που ανεβάζει την αισθητική παιδεία και ευαισθητοποιεί τη
σκέψη και το στοχασμό; Πάντως το κάναμε!..
Σε ποιους αλήθεια αναθέσαμε να
μας "σώσουν" και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να μας
"ξανασώσουν", πυκνώνοντας κομματικές γραμμές και κάνοντας έντονη την
παρουσία μας, αρκετοί από εμάς, στις προεκλογικές κομματικές συναθροίσεις; Σε
ποιους αναθέσαμε να μας βγάλουν από την πολύπλευρη κρίση;
Σε αυτούς που για χρόνια "καταπίνουμε"
με απληστία κάθε ψέμα που μας σερβίρουν και μας "κολακεύει". Σε
αυτούς που έχουν διαρρήξει κάθε σχέση τους με τον αυτοσεβασμό, την αυτεπίγνωση
και την κοινωνική ευαισθησία. Και το "πρόβλημά" μας με όλους αυτούς
είναι ότι καθώς αυξάνονται ασχετοσύνη και άγνοια, συσσωρεύουν αυτοπεποίθηση,
θράσος και αλαζονεία!..
Αναθέσαμε την "τύχη"
μας ως κοινωνία και έθνος και ετοιμαζόμαστε και πάλι να την αναθέσουμε, πάντα
με την προσχηματική δικαιολογία ότι αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό του τόπου,
σε αυτούς που πολλοί είναι σαν τα...παπούτσια. Οσο πιο φτηνά είναι, τόσο πιο
πολύ θόρυβο κάνουν. Και στην πρώτη βροχή, τα πόδια μας "τσαλαβουτάνε"
στη λάσπη της βροχής!
Αναθέτουμε την πορεία της χώρας
στους ίδιους πολιτικούς, οι οποίοι με άνεση "επαγγελματία" δημοπρατούν
για χρόνια τις ελπίδες μας και δραπετεύουν σε διάφορες περιοχές πλουσιοπάροχης
επιβίωσης. Με την εξουσιαστική πλεονεξία τους να παίρνει τη μορφή του ακόρεστου
και του ανικανοποίητου. Εμπιστευτήκαμε τη "σωτηρία" μας στους ίδιους
που η όλη τους πολιτική δράση, γιατί για επαγγελματική ουδέποτε είχαν και δεν
ξέρουν τι σημαίνει "μεροκάματο", θυμίζει τη δραστηριότητα του κώνωπος
επί κέρατος βοός...
Ας κάνουμε ως πολίτες την
αυτοκριτική μας. Η λύση του προβλήματος "φωλιάζει" στη
συνειδητοποίηση της αποδοχής μας ως κοινωνία των εσφαλμένων επιλογών μας. Η
αυτοκριτική είναι θετική, γιατί επιτυγχάνει την εξυγίανση νοσηρών καταστάσεων ή
αποκαθιστά την παραποιημένη αλήθεια..
Η δημοκρατία είναι ευθύγραμμη,
απλή, κινείται σ' ένα ορισμένο επίπεδο και καλύπτει ένα συγκεκριμένο πεδίο. Τα
όρια της πολιτικής δημοκρατίας δεν είναι ρευστά και ασαφή, όπως φρόντισαν οι
επιτήδειοι να το εμπεδώσουμε. Με αυτή την παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό
είμαστε επιρρεπείς στη σύγχυση, που προκαλεί την επιπόλαια εντύπωση.
Εθιζόμαστε στο σύνδρομο του
Τιτανικού!
Μας εγκλωβίζουν στην απελπισία
και την ανασφάλεια. Στις ενοχές και το φόβο με εκβιαστικά διλήμματα. Μας
στέλνουν στην κόλαση και στο διάβολο με τέτοιο τρόπο, που πολλοί εξ' ημών
αδημονούμε να αρχίσει το ταξείδι.
Το σφάλειν είναι ανθρώπινο, ακόμη
και σε επίπεδο κοινωνίας.Η κοινότοπη ρήση ο "λαός είναι σοφός",
μπορεί να παρηγορεί και να κολακεύει τους πολλούς δεινοπαθούντες και να
αποτελεί λεκτικό άλλοθι των ολίγων της πολιτικής φυγής, αλλά δεν απηχεί την
πραγματικότητα. Πολλοί παράγοντες επενεργούν για να "σμιλεύεται" κατά
το δοκούν η "σοφία" του λαού. Ο παράγων της ψυχοτροπίας του λαού,
άλλωστε, δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Οσο για τις "κολακείες"
που ακούμε να εκστομίζονται από χείλη επίσημα και με ύφος πολιτικά
περισπούδαστο, ενίοτε και συγκινητικό, ότι δηλαδή ως λαός έχουμε αντοχές,
συναίσθηση της κρισιμότητας των περιστάσεων, προσαρμογή στην αναγκαιότητα των
"μεταρρυθμίσεων", ότι τα δικαιώματά μας παραμένουν
"κυριαρχικά" και όλοι "μαζί" θα βγούμε από την κρίση, όπως
και άλλα "παινέματα", μόνο ως έπεα πτερόεντα των πολιτικών
καιροσκόπων πρέπει να τα εκλαμβάνουμε.
Και νομίζω ότι η ρήση του
Βλαδίμηρου Ιλιτς Λένιν μας "ταιριάζει" απόλυτα: "Πες μου ποιος
σε παινεύει, να σου πω τι λάθη έκανες!..".
Δημοσίευση σχολίου