Η ασφάλεια της καρέκλας.

γραφει ο Ανδρέας Κεσίδης.

Σε άρθρο στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» με τίτλο «Η ασφάλεια της επαναστατικής αντιπολίτευσης!» κάποιος Χρήστου Δημήτρης δίνει τον δικό του αγώνα της καρέκλας πετώντας κυριολεκτικά όλο το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στα σκουπίδια.

Προσπαθώντας να δικαιολογήσει και να πείσει για την αναγκαιότητα υιοθέτησης των μνημονιακών επιλογών του Αλέξη Τσίπρα θέτει δύο ερωτήματα στα οποία δίνει τις δικές του απαντήσεις.

Ο καλός αριστερός αρθρογράφος ρωτάει:…“Στο ερώτημα αν υπήρχε εναλλακτική λύση, πρώτη απάντηση ήταν το βελούδινο διαζύγιο του Σόιμπλε και δεύτερη η απάντηση, χειρότερη από την πρώτη, από τον Π. Λαφαζάνη, τον Κ. Λαπαβίτσα και την Αριστερή Πλατφόρμα. Η λύση αυτή ονομάζεται ασύνταχτη χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή!”

Από τις ερωταπαντήσεις του , ο αρθρογράφος καταλήγει στο ότι αφού ο Σόιμπλε είναι κακό πράγμα και ο Λαφαζάνης αριστερό πράγμα, η λύση Τσίπρα είναι σωτηρία.

Όμως παρά τις απαντήσεις που ο ίδιος δίνει, τα ερωτήματα παραμένουν.

Δηλαδή αγαπητέ μου σύντροφε η εναλλακτική λύση που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια δεν υπάρχει;

Δηλαδή όλο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν έκθεση ιδεών;

Δηλαδή ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη έλεγε ψέματα;

Δηλαδή ο Παπανδρέου είχε δίκιο και τα στατιστικά στοιχεία του Γεωργίου ήταν αληθή, άρα ορθώς οδηγηθήκαμε στα μνημόνια;

Δηλαδή ο Σαμαράς είχε δίκιο όταν έλεγε τον Τσίπρα, μαλάκα άσε την πεντοζάλη και άρχισε να κάνεις πρόβα τον χορό της κοιλιάς γιατί …στα τέσσερα σε βλέπω;

Δηλαδή ο Βενιζέλος που έλεγε, Αλέξη ξέχνα τις εξεταστικές επιτροπές είχε δίκιο και …κανένας πλέον δεν θα ασχοληθεί με όλους αυτούς που μαζί τα φάγανε.

Αγαπητοί μου σύντροφοι, έστω και κρυμμένοι πίσω από την ασφάλεια της καρέκλας μπορείτε να απαντήσετε εάν υπήρχε κάτι που χαρίστηκε ποτέ στο λαό; Όλα με αγώνες δεν κερδήθηκαν;

Πως λοιπόν σεις αποδέχεστε όλες αυτές οι κατακτήσεις αγώνων, να παραχωρούνται σε μια μεταμεσονύκτιο συνεδρίαση της βουλής;

Γιατί είναι δυνατόν τα δικαιώματα της εργασίας να καταργούνται με έναν νόμο και είναι αδύνατον τα δικαιώματα του κεφαλαίου να σκίζονται με έναν νόμο;

Πως είναι δυνατόν η αριστερά να δέχεται τον Θατσερισμό ως μόνη λύση;

Γιατί ο Τσίπρας που φέρνει και δέχεται τέτοιες “μονοδρομιακές” λύσεις είναι πατριώτης ενώ ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς είναι προδότης;

Πολλά τα αναπάντητα «γιατί» και παιδικές απαντήσεις του τύπου δεν είχαμε άλλη επιλογή το μόνο που διατηρούν σε ισχύ είναι το δικαίωμα του καθενός στον “αυτοξευτελισμό”