Το
πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, ξαναφέρνει στο προσκήνιο το πάντα
επίκαιρο θέμα της Παγκοσμιοποίησης. Το θέμα αυτό δεν είναι καν θέμα, αλλά
σχέδιο που εφαρμόζεται και βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη. Είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων
που πρέπει να επικρατήσει στον πλανήτη, ή πιο απλοποιημένα μια νέα φάση
λειτουργίας του.
Παγκοσμιοποίηση
λοιπόν. Ή αλλιώς ομογενοποίηση ή όπως συνηθίζεται να λέγεται τελευταία,
πολτοποίηση και σαλομοποίηση. Με δυο λόγια, ισοπέδωση των πάντων: θεσμών,
αγορών, πολιτισμού, οικονομίας, εθίμων, γλώσσας ακόμη και της θρησκείας. Αλλά
το χειρότερο όλων; της διακυβέρνησης! Το γνωστό μας ΔΝΤ βέβαια, όπως και
ορισμένοι πολιτικοί στις δηλώσεις τους, προτιμούν έναν άλλον όρο, δεμένο στενά
μόνο με τον εμπόριο και την οικονομία. Ελεύθερη ροή κεφαλαίων, λένε, αλλά
εννοούν πολλά παραπάνω…
Σήμερα
μιλάμε για βιομηχανική παγκοσμιοποίηση (πολυεθνικές εταιρίες), χρηματοπιστωτική
παγκοσμιοποίηση (τράπεζες) και πολιτισμική παγκοσμιοποίηση (μία παγκόσμια
κουλτούρα). Οι υποστηριχτές της Παγκοσμιοποίησης, όπως προείπαμε, μιλάνε μόνο
για απελευθέρωση του εμπορίου, των αγορών και γενικότερα της οικονομίας. Οι
αυστηροί επικριτές και πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης, μιλάνε για το τέλος των
εθνών, των κρατών και των συνόρων.
Στην πραγματικότητα, μια Παγκόσμια Κυβέρνηση υπάρχει ήδη,
ανεπίσημα, απλά ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί και να επιβληθεί κι επίσημα πλέον.
Μια
μικρή ιστορική αναδρομή: το μοντέλο της Διεθνούς Κυβέρνησης μπορεί να είναι
ένας πρόσφατος σχετικά όρος, αλλά δεν αποτελεί καινούργια ιδέα. Ήδη από τις
αρχές του αιώνα, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ουίλσον οραματίστηκε την Κοινωνία των
Εθνών, ως πρώτο βήμα για την παγκόσμια διακυβέρνηση που θα υποκαθιστούσε την
‘παλαιά τάξη’ ισορροπίας με τη ‘νέα τάξη’ ισχύος. Το όραμα εκείνο του Ουίλσον δεν
ευδοκίμησε τελικά, καθώς η Κοινωνία των Εθνών δεν οικοδόμησε υγιείς σχέσεις
δικαίου ανάμεσα στα μέλη της Διεθνούς Κοινότητας.
Στη
συνέχεια, στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας άλλος
Αμερικανός Πρόεδρος ο Ρούσβελτ, έθεσε τα θεμέλια για τον Οργανισμό Ηνωμένων
Εθνών, μιας άλλης Παγκόσμιας Κοινότητας που θα στηριζόταν στον ηγετικό
περιφερειακό ρόλο των 4 χωροφυλάκων του πλανήτη: των ΗΠΑ, της ΕΣΣΔ, της
Βρετανίας και της Κίνας. Θεωρητικά στον οργανισμό αυτό συμμετείχαν όλα τα κράτη
μέλη του, αλλά στη πραγματικότητα οι παραπάνω επικεφαλής ήλεγχαν τις σφαίρες
επιρροής των περιοχών τους (Αμερικανικής, Σοβιετικής-Κομμουνιστικής, Ευρωπαϊκής
και Ασιατικής αντίστοιχα).
Δέκα
χρόνια αργότερα, με την υποχώρηση των ασθενέστερων ηγεμόνων, το μοντέλο
οδηγήθηκε στο γνωστό διπολικό σχήμα: ΗΠΑ – ΕΣΣΔ. Οι δύο υπερδυνάμεις,
προσπαθούσαν για δεκαετίες να ελέγχουν τις χώρες που βρίσκονταν στη δική τους
επιρροή και ταυτόχρονα να αποδυναμώσουν τον έλεγχο και επιρροή του αντιπάλου
(εποχή ψυχρού πολέμου). Η συνέχεια είναι επίσης γνωστή, με την κατάρρευση και
αποχώρηση του πιο αδύναμου (ΕΣΣΔ) και την καθολική επικράτηση των ΗΠΑ στη
παγκόσμια σκακιέρα για δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Μόλις τη τελευταία δεκαετία υπό τη διακυβέρνηση Πούτιν, κατάφερε να
επανέλθει στο προσκήνιο και να ισορροπήσει τη κατάσταση, σαν Ρωσία πλέον, ως
αντίπαλο δέος των ΗΠΑ.
New
World
Order
λοιπόν. Υποστηριχτές της, οι αυτοαποκαλούμενοι νεωτεριστές ή εκσυγχρονιστές
κυβερνήτες κρατών που παίζουν το παιχνίδι της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης
άλλοτε άθελά τους, άλλοτε όμως ηθελημένα και απόλυτα συνειδητά. Στόχος η
δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής τάξης, της οποίας θα
ηγούνται προφανώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι G8 και η Ατλαντική
Συμμαχία. Τι επιδιώκεται; η κατάρρευση των εθνών-κρατών όπως τα γνωρίζουμε
σήμερα και η επιβολή ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης των λαών σε παγκόσμιο
επίπεδο.
Οι αποφάσεις θα παίρνονται από μη εκλεγμένους πολιτικούς τεχνοκράτες
οι οποίοι θα είναι υπάλληλοι των μόνων κερδισμένων της οικονομικής κρίσης και
οι οποίοι θα τις επιβάλουν στις κυβερνήσεις-μαριονέτες των κρατών!
Οργουολικό;
Επιστημονική φαντασία; Συνωμοσιολογία; Ίσως όχι και τόσο…
Απώτερος
σκοπός της παγκοσμιοποίησης είναι ο απόλυτος έλεγχος των λαών και δεν εννοούμε
μόνο της οικονομικής πλευράς, αλλά και του μυαλού (σκέψης), των αισθημάτων, της
υγείας, της παιδείας, των δραστηριοτήτων και κατά συνέπεια όλης της
συμπεριφοράς των πολιτών του κόσμου. Μέσω της ευκολίας και της μαλθακότητας που
πετυχαίνεται με την προσφερόμενη τεχνολογία, οι πολίτες σταδιακά ατονούν,
αδιαφορούν και φτάνουν σε σημεία αναισθησίας. Μέσω της κατευθυνόμενης
‘ενημέρωσης’ που πετυχαίνεται με τα ΜΜΕ, οι πολίτες βομβαρδίζονται με
σκηνοθετημένες ειδήσεις, αποπροσανατολίζονται, συχνά τρομοκρατούνται και οδηγούνται
τελικά σε απόγνωση. Τότε, ως ευάλωτοι,
είναι και ευκολότερα κατευθυνόμενοι. Τότε ως φοβισμένοι, είναι και περισσότερο
δεκτικοί.
Όταν ο κόσμος βυθιστεί στο οικονομικό χάος και στο σκοτάδι της
χρεοκοπίας, όταν ο πανικός κυριεύσει εξαιτίας της χρηματιστηριακής συντριβής,
τότε οι λαοί του κόσμου τρομοκρατημένοι και απελπισμένοι, θα στραφούν
αναγκαστικά στους ‘Μεσσίες’ που υποτίθεται ότι έχουν τις λύσεις.
Τότε
θα αναγκαστούν να ζητήσουν από τα Τραπεζικά Ιδρύματα (και τους ιδιοκτήτες τους)
να αναλάβουν να αποσοβήσουν την οικονομική κρίση, να τους βγάλουν από το
οικονομικό αδιέξοδο και να τους οδηγήσουν ξανά στη σιγουριά και στη
σταθερότητα, αποδεχόμενοι έτσι την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Αυτό είναι το Σχέδιο
κι είναι τόσο απλό!
Ως
γνωστόν, ο φόβος φυλάει τα έρμα. Και τα έρμα είμαστε εμείς. Επίσης είμαστε και
τα πράγματα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων (όπως πολύ σοφά είπε πρόσφατα ο Τζίμης
Πανούσης). Αυτό βέβαια το διαισθανόμαστε όλοι μας τα τελευταία χρόνια και νιώθουμε
πως γίνονται καθημερινά σημαντικές αλλαγές στο τρόπο ζωής μας. Αυτό που δεν
συνειδητοποιήσαμε ακόμα οι περισσότεροι, είναι το που θα καταλήξει όλο αυτό. Διότι
την διαδικασία της εξέλιξης αυτής την βιώνουμε, τον σκοπό μάλλον δεν
αντιλαμβανόμαστε.
Αρχικά λοιπόν
θα επιδιωχθεί η επιβολή ενός ενιαίου νομίσματος, κοινό σε όλες τις αγορές, για
όλες τις συναλλαγές. Αυτό θα εξυπηρετήσει και θα βολέψει όλους μας. Περισσότερο
όμως τους Παγκοσμιοποιητές.
Διότι το ένα και μοναδικό παγκόσμιο νόμισμα, θα
αποτελεί το όχημα που θα τους οδηγήσει (σαν άλλος Δούρειος Ίππος) στη κατάκτηση
των κρατών και στη χειραγώγηση των λαών. Στη συνέχεια
θα ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Ποια είναι αυτά; Απλούστατα, ο φόβος από τις
ταραχές, ο πανικός από την ανασφάλεια και πλείστα άλλα παρόμοια δυσάρεστα
συναισθήματα. Με πρόσχημα λοιπόν την
τρομοκρατία (που οι ίδιοι επιδιώκουν και εμμέσως προκαλούν) κι εκμεταλλευόμενοι
τον τρόμο του κόσμου, θα επιβάλουν σκληρά μέτρα ελέγχου, καταπίεσης και
καταστολής στον Δυτικό κόσμο, ο οποίος θα τα δεχτεί αδιαμαρτύρητα και θα
παραχωρήσει μέρος από τα ανθρώπινα δικαιώματά του, με αντάλλαγμα την ασφάλειά
του. Με δυό λόγια, η Δικτατορία θα επιβληθεί με δημοκρατικές διαδικασίες
(σατανικά έξυπνο).
Τι σημαίνει όμως ΜΙΑ παγκόσμια κυβέρνηση; Είναι τόσο άκακο,
ελκυστικό, απλοποιημένο και ανώδυνο όσο ακούγεται;
Το
αριθμητικό ΜΙΑ παραπέμπει αυτόματα σε ολιγαρχικό μοντέλο και ενδεχομένως και σε
δικτατορικό. Ο ακίνδυνος φαινομενικά προτεινόμενος ισχυρισμός, δηλαδή αυτός του
ελεύθερου εμπορίου, της ανοιχτής οικονομίας και της κατάργησης των συνόρων,
κρύβει πολλά από πίσω του. Η καλά μεθοδευμένη και τεχνητά δρομολογημένη
οικονομική κρίση, αρχικά έχει ως σκοπό τη φτωχοποίηση των λαών. Αφενός αυξάνει ποσοτικά τα κατώτερα λαϊκά
στρώματα κι αφετέρου διευρύνει το χάσμα μεταξύ των πολλών φτωχών και των
ελάχιστων πλουσίων. Ο κόσμος μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, εξουσιάζεται
ήδη από μια ελίτ ισχυρών. Ένα δίκτυο δηλαδή τραπεζιτών και μεγαλοβιομηχάνων,
κύριος στόχος των οποίων είναι η δημιουργία ενός υπερκράτους στο οποίο θα
κυβερνά ο επιλεγμένος απ’ αυτούς ηγέτης που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Πολλοί
θεωρούν ότι πίσω από την Παγκοσμιοποίηση, βρίσκεται η γνωστή Λέσχη
Μπίλντερμπεργκ (τεκτονική εξέλιξη μασόνων). Πρόκειται για την ομάδα ισχυρών του
πλανήτη, που συνεδριάζει κάθε χρόνο και λαμβάνει αποφάσεις για το μέλλον του. Η
θεωρία είναι ότι οι οικογένειες των Τραπεζιτών Ρόθτσιλντ (Rothschild) Μόργκαν (Morgan), Σόρος (Soros) και Ροκεφέλερ (Rockefeller) καθώς και
οι οίκοι Lehman Brothers, Lazar Brothers και Goldman Sachs (όλοι ανεξαιρέτως
εβραϊκής καταγωγής) αποφασίζουν ήδη για την τύχη των κρατών (κυρίως των
Ευρωπαϊκών και των ΗΠΑ), στοχεύοντας στην οικονομική και πολιτισμική κατάρρευση
και εξαθλίωσή τους, για να παρουσιαστούν έπειτα οι ίδιοι σαν «Σωτήρες» της
ανθρωπότητας και να επιβάλλουν μια φασιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση. Πόσα χρόνια
θα χρειαστούν για να ολοκληρωθεί; Μόνο οι ίδιοι το γνωρίζουν.
Ας δούμε τι συμβαίνει
στην Ελληνική πραγματικότητα:
Η
εργασία έχει πληχθεί βάναυσα. Η πλειοψηφία των εργασιακών δικαιωμάτων έχει
καταλυθεί. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και αντικατάστασή τους από
ατομικές, με όλο και χαμηλότερες αμοιβές, όλο και ευκολότερες και ανώδυνες (για
τους εργοδότες) απολύσεις, χωρίς αποζημιώσεις, η όλο και πιο συχνή απλήρωτη ή
μαύρη εργασία και προπαντός χωρίς επιπτώσεις για τους εργοδότες, καταμαρτυρούν
την εργασιακή κατάσταση που βιώνουμε. Και όλα αυτά, ενώ η ανεργία καλπάζει μέρα
με τη μέρα, θερίζοντας κυρίως τους νέους.
Η
υγεία στη χώρα μας είναι από καιρό ένα ανέκδοτο. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
είναι απαγορευτική, τα Νοσοκομεία έχουν συρρικνωθεί, το προσωπικό τους έχει δραματικά
μειωθεί, ενώ υπάρχει και σοβαρή έλλειψη βασικών υλικών. Το Σύστημα Υγείας έχει
κυριολεκτικά καταρρεύσει, μαζί του κι όλο το Ασφαλιστικό Σύστημα.
Η
εθνική συνείδηση υπονομεύεται συστηματικά. Στα σχολεία αλλοιώνεται η ιστορία και
πλήττεται επιτηδευμένα (πρόσφατα παραδείγματα ο συνωστισμός της Σμύρνης και η
εθνοκάθαρση των Ποντίων) με αποτέλεσμα οι νεότεροι να μαθαίνουν με εσφαλμένο
τρόπο τον παρελθόν τους, να μην έχουν ηρωικά πρότυπα και να μη νοιώθουν πλέον
εθνικά υπερήφανοι για τα κατορθώματα των προγόνων τους.
Η
διαμαρτυρία, με οποιαδήποτε μορφή αντίστασης, καταπνίγεται και αποθαρρύνεται. Η
μεθοδευμένη ταραχή και συχνά στημένη τρομοκρατία, είναι ο τρόπος που επιχειρούν
να πείσουν τον κόσμο, προκειμένου να επιβάλουν την Αστυνομοκρατία, η οποία θα
γίνει αποδεκτή ως η μόνη λύση για ησυχία, τάξη και ασφάλεια.
Η
ιδιοκτησία υπέστη μια πρωτοφανή επίθεση. Η δυσβάσταχτη έως παράλογη φορολόγηση,
συνεπικουρούμενη από έκτακτα χαράτσια, έχει οδηγήσει στην καλύτερη των
περιπτώσεων στη πώληση της κατοικίας, ενώ στη χειρότερη στην απώλειά της
(κατασχέσεις Τραπεζών). Ο δε παραλογισμός αυτός άγγιξε πρόσφατα ακόμη και τη
πρώτη κατοικία!
Θεμελιώδη
Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα παραβιάστηκαν κατάφωρα, ενώ η ανθρώπινη
αξιοπρέπεια του Έλληνα εκμηδενίστηκε. Το αποτέλεσμα; ένας λαός σκόπιμα
υπερδανεισμένος, να έχει φτωχοποιηθεί βίαια και άδικα, χάνοντας συγχρόνως κάθε
στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, εβρισκόμενος κυριολεκτικά σε απόγνωση. Οι χιλιάδες
αυτοκτονίες τη τελευταία πενταετία (κάποιοι μιλούν και για 9.000) είναι η
αδιάσειστη απόδειξη της απελπιστικής κατάστασης που βιώνουν οι Έλληνες…
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι οι διεθνείς εκφραστές της Νέας Εποχής και τι πρεσβεύουν.
Ο
Jose
Arguelles
δηλώνει: «το ενδεχόμενο μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης θα
σηματοδοτήσει και το τέλος της ιστορίας όπως την ξέρουμε».
Ο
Benjamin
Crème: «υπάρχει μια ομάδα
βαθιά μυημένων προσώπων με μεγάλη εμπειρία και επιτεύγματα, τα οποία πρόσωπα σε
συνεργασία με την Ιεραρχία έχουν δουλέψει πάνω στα σχέδια και στους
προγραμματισμούς, που θα δώσουν τη λύση στα παγκόσμια προβλήματα ανακατανομής
του πλούτου, ενώ οι πολιτικές ηγεσίες θα τους παράσχουν τα μέσα».
Ο
Richard
Lamm:
«έχουμε ήδη σπείρει τους σπόρους της παρακμής και τώρα θα θερίσουμε τους κόπους
μας. Τα έθνη θα χάσουν τα σύνορα και την κυριαρχία τους υπό την ενιαία
Παγκόσμια Κυβέρνηση».
Ο
Thomas
Ehrenzeller:
«ένα ολοκαύτωμα που αιωρείται πάνω απ’ τον κόσμο μας, είναι το τίμημα που θα
πληρώσουν οι λαοί αν δε μάθουν να συνεργάζονται. Αγανακτισμένοι από τους
πολέμους, οι λαοί θα ξεσηκωθούν και θα απαιτήσουν τα δικαιώματά τους για
παγκόσμια ειρήνη και ελευθερία. Οι διάφορες ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει
επιτέλους να γίνουν μία ενιαία. Η Νέα Εποχή είναι προ των πυλών, είτε οι
προστάτες της παλαιάς είναι έτοιμοι γι’ αυτό είτε όχι».
Ο
Ravi
Batra:
«οι πολιτικές και κοινωνικές δομές θα πρέπει να αλλάξουν προκειμένου να
προσαρμοστούμε στη Νέα Εποχή. Στην εποχή των πολεμιστών, ο στρατός υπό τη
διοίκηση ενός Δικτάτορα -Βασιλιά, Αυτοκράτορα ή Προέδρου- θα ελέγχει τη
κυβέρνηση αλλά και ολόκληρη τη κοινωνία».
Ο
Ruth
Montgomery:
«θα συμβεί μια αλλαγή πάνω στη γη λόγω ενός μεγάλου πολέμου… στη συνέχεια θα
κυριαρχήσει μια εποχή όπου θα βασιλεύει η χαρά και η ευτυχία μέχρι την έλευση
της Ατλάντειας Εποχής».
Αυτοί
είναι μερικοί από τους ακόλουθους της New Age φιλοσοφίας και στα λόγια
τους αποτυπώνεται το ζοφερό μέλλον του κόσμου μας...
Εν
κατακλείδι, το ενιαίο προτεινόμενο κι επιδιωκόμενο μοντέλο της
Παγκοσμιοποίησης, θεωρητικά φαντάζει ιδανικό. Τί ωραία θα ήταν όλα τα κράτη του
πλανήτη να ήταν ένα, να υπήρχε ομοψυχία, να είχαν μία κυβέρνηση, μία γλώσσα,
μία θρησκεία, ένα νόμισμα. Πόση απλότητα και πόσες ευκολίες! Δεν θα υπήρχαν
διαφορές μεταξύ των λαών και καθώς δεν θα υπήρχαν συγκρουόμενα συμφέροντα και
επεκτατικές τάσεις, δεν θα υπήρχαν και πόλεμοι. Έλα όμως που ο κόσμος μας δεν
είναι στημένος έτσι!! Έλα που από καταβολής του υπάρχουν πολλές εθνότητες,
πολλά νομίσματα, πολλές γλώσσες, πολλές θρησκείες, πολλές παραδόσεις και πολλοί
πολιτισμοί. Για ποιο λόγο λοιπόν προωθούν τόσο επίμονα αυτό το σχέδιο και
επιθυμούν οπωσδήποτε να το επιβάλουν;
ΑΦΥΠΝΗΣΤΕΙΤΕ
ΚΑΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ.
Λευτέρης Παυλίδης.
Δικηγόρος.
Δημοσίευση σχολίου