Ένα γράμμα από την Mahienour el-Masry για την πέμπτη επέτειο της επανάστασης.
Αυτός είναι ο πέμπτος χρόνος της επανάστασης. Σχεδόν δε μπορώ να
πιστέψω ότι πέντε χρόνια έχουν περάσει από τα συνθήματα «των ανθρώπων που
ήθελαν να ανατρέψουν το σύστημα» και να φέρουν «Ψωμί.. Ελευθερία…Κοινωνική
Δικαιοσύνη και Ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί ακόμη και
μέσα στο κελί μου είμαι γεμάτη με όνειρα για την ελευθερία και με ελπίδα.
Κάποιοι βλέπουν ότι μέσα στα
χρόνια που πέρασαν η επανάσταση ηττήθηκε. Το καθεστώς, ωστόσο, αισθάνεται ότι
από την πλευρά τους έχουν νικήσει, αλλά είναι αυτή η σωστή και αποφασιστική
απάντηση; Έχουμε ηττηθεί και έχει τελειώσει η επανάσταση; Έχουμε ποτέ υπάρξει
τίποτα άλλο πέρα από θύματα; Έχει ο αυταρχισμός καταφέρει να ριζώσει βαθιά είτε
με τη βία και την τυραννία τις περισσότερες φορές, είτε με τις κολακείες
κάποιες άλλες;
Ίσως επειδή βρίσκομαι μεταξύ εκείνων που πίστεψαν στο όνειρο, κι ανάμεσα σε εκείνους που είναι πεισμένοι ότι όχι μόνο αντιμετωπίζουμε εσωτερικό αυταρχισμό και τυραννία, αλλά επίσης κι ένα διεθνές σύστημα το οποίο είναι απάνθρωπο και για το οποίο οι άνθρωποι δε σημαίνουν τίποτα σε σύγκριση με τα κέρδη και τα πετρέλαια. Έτσι λοιπόν, πιστεύω ότι ακόμη συνεχίζουμε την διαδρομή για την οικοδόμηση μίας ανθρώπινης και δίκαιης κοινωνίας. Κάνουμε λάθη κάποιες φορές, έχουμε ηττηθεί κάποιες άλλες. Είμαστε αλαζόνες κάποιες φορές και απελπισμένοι κάποιες άλλες, αλλά είμαστε ακόμη στην μάχη. Οι «δοξολογίες» όμως είναι οι φωνές των ανόητων, ενώ το κλάμα πάνω από τα ερείπια είναι η φωνή των δειλών και των απελπισμένων.
Υπάρχουν μαθήματα για όλους. Μαθήματα που πήραμε από το αγνό αίμα
που χύθηκε για εμάς. Το πρώτο από αυτά τα μαθήματα είναι ότι δεν υπάρχει καμία
ατομική σωτηρία και ότι η απόγνωση και οι απόπειρες απόδρασης προς τα έξω ή στο
εσωτερικό δε θα μας βοηθήσουν να κάνουμε την ημέρα μας καλύτερη. Όταν μόνο
βλέπαμε τους εαυτούς μας και αρχίζαμε να φωνάζουμε για ελευθερία μόνο για
αυτούς που ξέρουμε και δεν επεκτείναμε το αίτημα για ελευθερία για όλους τους
ανθρώπους - (για παράδειγμα στις φυλακές δεν είμαστε μόνο χιλιάδες αθώοι
πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά επίσης χιλιάδες πολίτες που έχουν φυλακισθεί για
αδικήματα που διέπραξαν άλλοι, ή που έχουν χρέη ή που εκτίουν ποινή στη θέση
άλλων, εξαιτίας του οικονομικού συστήματος του κράτους και άλλες πολλές υποθέσεις),-
αυτό είναι που έδινε στο κράτος την ευκαιρία να μας χωρίζει από τον δρόμο
και από τους στόχους μας και να κερδίζει τον τελευταίο γύρο.
Δεύτερον, νικηθήκαμε όταν κοιτάξαμε από την άλλη, την στιγμή που
άλλοι διώκονταν. Η επανάσταση είναι ανθρώπινη και δε μας αφήνει να αποδεχτούμε
οποιαδήποτε αδικία συμβαίνει, ακόμη και σε αυτούς που αντιτίθενται στη γνώμη
μας, ακόμη και σε αυτούς που έχουν επιχειρήσει να μας καταστρέψουν. Αν
αποδεχόμαστε την αδικία ενάντια σε έναν άνθρωπο, αυτό θα φτάσει κάποια στιγμή
σε όλους μας.
Τρίτον, δεν επαναπαυόμαστε στις δάφνες της προσπάθειας. Μπορούμε
να συνεχίσουμε να τρέχουμε σε κύκλους. Πρέπει να καθορίζουμε τους στόχους της
επανάστασης μέσα από την συμμετοχή σε κινήματα και πρωτοβουλίες και ξεκινώντας
να οργανωνόμαστε. Αν τα συμφέροντα της αντεπανάστασης τους ενώνουν, τότε το
δικό μας ένστικτο επιβίωσης πρέπει να μας ενώσει, εμάς που πιστεύουμε στην
ελευθερία με εκείνους που αντιστέκονται σε κάθε μορφή αυταρχισμού και
οπισθοδρόμησης.
Τέταρτον, ένα φοβισμένο
καθεστώς συλλαμβάνει χιλιάδες και ακυρώνει εκλογές (τις εκλογές της Ένωσης
Φοιτητών για παράδειγμα). Τρέμει στη σκέψη μιας επετείου, παρά την αδικία ενός
ολόκληρου χρόνου. Εξομοιώνει εκείνους που διεκδικούν την ζωή με εκείνους
που απαιτούν τον θάνατο. Η καταπίεση ποτέ δεν είχε σημασία. Αυτή που εμβάθυνε
τα αισθήματα της αδικίας και ενίσχυε την αντίσταση. Οι άνθρωποι που
κινητοποιήθηκαν για δύο μέρες μεταξύ της 17ης και
της 18ης Ιανουαρίου του 1977 αλλά δεν κατάφεραν
εν τέλει να αγγίξουν την κορυφή του καθεστώτος πήραν ένα μάθημα κι επιχείρησαν
να ξεμπερδέψουν με αυτή το 2011, ακόμη κι αν αυτός ο σκοπός δεν έχει
ολοκληρωθεί ακόμη.
Πέμπτον, η επανάσταση συνεχίζεται όπως συνεχίζονται η ζωή και τα
όνειρα. Δε σταματά για έναν άνθρωπο και αργά ή γρήγορα, στις ζωές μας ή στις
ζωές εκείνων που έρχονται μετά από εμάς, η επανάσταση θα ολοκληρωθεί γιατί οι
άνθρωποι αξίζουν καλύτερα και η ασχήμια, όσο κι αν προσπαθεί να μεταμφιεστεί,
αναπόφευκτα θα αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο.
Shaima’a, στην πρώτη σου επέτειο στείλε
τις ευχές και τους χαιρετισμούς μας στους αγγέλους μας, τους μάρτυρες. Πες τους
ότι ακόμη είμαστε γεμάτοι με ελπίδα και ότι οι φυλακές τους και η αδικία το
μόνο που έχουν πετύχει είναι να δυναμώσουν κι άλλο την πίστη στο όνειρο μας και
την επανάσταση μας.
Η σελίδα της καμπάνιας για την απελευθέρωση της στο facebook:https://www.facebook.com/freemahienour/posts/811860782257732:0, #Free Mahienour
Μετάφραση: Αλίκη Κοσυφολόγου
Δημοσίευση σχολίου