γράφει η Γιώτα Κεσσανίδου
Οι τουρκικές πρωτοβουλίες και στρατιωτικές δράσεις στα συριακά εδάφη
, για τις οποίες φαίνεται ότι υπάρχει διάθεση συνέχειας, προκαλούν κινήσεις
force στις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες με τη σειρά τους σπεύδουν να διασφαλίσουν
τα δικά τους συμφέροντα στα νέα δεδομένα.
Όροι όπως ανθρώπινα δικαιώματα, ανθρωποκεντρική πολιτική,
“αντιδεοντολογικές στρατηγικές” όχι απλά έχουν εκριζωθεί από το λεξιλογικό
φάσμα που προσδιορίζει την κατάσταση αλλά φαντάζουν πια αστείες. Ο κύριος Ολάντ
ήξερε τι έλεγε μιλώντας για αντικρουόμενα συμφέροντα που διακυβεύονται στο
συριακό πόλεμο δημιουργώντας ένα φαύλο αιματηρό κύκλο και για κίνδυνο
“ανάφλεξης”.
Το ΡΚΚ, επισήμως και αναγνωρισμένα πια θύμα των τουρκικών
εκστρατειών , κατατάσσεται ως τρομοκρατική οργάνωση από Ε.Ε. και Η.Π.Α. (οι
φίλοι Αμερικάνοι είναι παρελθόν) .
Ο κύριος Ομέρ Τσελίκ, υπουργός τουρκικών ευρωπαϊκών υποθέσεων
απολαμβάνει δηλώσεις σύμπνοιας όταν τοποθετείται υπέρ αόριστων εκκαθαρίσεων
παρά την προκλητική στρατιωτική πορεία καταπάτησης των συνόρων στο Ιράκ. Δεν
μπαίνει καν στη διαδικασία στοιχειώδους εξωραϊσμού.
Στο ίδιο κλίμα σύμπνοιας θέτει τους κανόνες περί βίζας
χρησιμοποιώντας το “χαρτί” του προσφυγικού με τόνους αφοπλιστικά απαιτητικούς
για να λάβει την πλήρως εξευμενιστική απάντηση του Αβρααμόπουλου “θα βρεθεί
λύσ稔. Η Τουρκία με κάθε τρόπο δείχνει ότι δεν έχει κάτι να φοβάται.
Από την άλλη, η Ρωσία παρά τα φαινομενικά αντικρουόμενα συμφέροντα
στα συριακά εδάφη διατηρεί το καλό κλίμα με τον κύριο Ερντογάν. Αφήνει την
Τουρκία να κάνει τη δουλειά της . Ίσως επαναπαύεται από τις επιτυχίες του
συριακού στρατού στην διόλου αναίμακτη ανακατάληψη της Νταράγια. Όμως ,την ίδια
στιγμή που ο Πούτιν ανακοινώνει την επανέναρξη των πτήσεων τσάρτερ προς
Τουρκία, φροντίζει να διασφαλίσει ότι η Τουρκία δεν θα υπερβεί τα όρια και
εδραιώνει ομάδα πεζοναυτών στο Χαλέπι. Η κίνηση αυτή είναι μάλλον και η
απάντηση στις δηλώσεις του Ιμπραήμ Κολίν για επέκταση της “τουρκικής βοήθειας”
μέχρι την πόλη του Χαλεπίου.
Η διαμόρφωση της πόλωσης των δυνάμεων με βάση τα σημερινά δεδομένα
είναι χαρακτηριστικά συμβατή με των γεγονότων που έλαβαν χώρα μετά τις εκθέσεις
του ΟΗΕ για συριακή χρήση αερίων χλωρίου . Γαλλία και Βρετανία να εμμένουν στην
κατακριτέα χρήση χημικών από την κυβέρνηση Ασάντ, Ρωσία και Κίνα να
συμμερίζονται τους συριακούς εκπρόσωπους για ανυπόστατες κατηγορίες . Γιατί
είναι σαφές ότι οι Η.Π.Α. μόνο έμμεσα πια μπορούν να μετέχουν στο παιχνίδι.
Έχουν αναγκαστεί σε μια στάση διαρκούς προσέγγισης της Τουρκίας. Ο
Τζόν Κέρι ανοιχτά πια τάσσεται κατά της κουρδικής ανεξαρτητοποίησης και μιλά
για τα πλήγματα που το ΡΚΚ προξενεί στους “Τούρκους φίλους” ,οι οποίοι μάλιστα
του κλείνουν την πόρτα.Και πρόκειται για εξαναγκασμό γιατί βλέπουν μια απειλή
στις επενδύσεις δισεκατομμυρίων στο συριακό εμφύλιο (μέσω της CIA) , λόγος
στρατηγικά επιτακτικός για μια άμεση δράση τους . Αναμφισβήτητα αυτή είναι μια
θετική χροιά της τουρκικής εισβολής, η οποία με αυτόν τον τρόπο μπλοκάρει την
αμερικάνικη παγιωμένη ανάμιξη στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών στο βωμό του
κέρδους.
Προς το παρόν η μεγαλύτερη έκφανση της σύγκρουσης αμερικανικών και
ρωσικών συμφερόντων είναι η ανάλωση στο ποιος βρίσκεται πίσω από το βομβαρδισμό
που σκότωσε τον υπαρχηγό του ΙΚ.
Δημοσίευση σχολίου