Εξήντα χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης με την οποία ιδρύθηκε η
Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έτσι όπως
τη γνωρίζουμε σήμερα, δείχνει να έχει φτάσει στα όριά της, σημειώνει η
Berenberg σε ανάλυση για τις τάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Ευρώπης.
Μέχρι σήμερα, η θεσμοθετημένη συνεργασία μεταξύ των κυρίαρχων εθνικών κρατών
στην Ευρώπη διογκωνόταν σε έκταση και μέγεθος. Ωστόσο, με το Brexit και την
πρόκληση Le Pen στη Γαλλία, η διαδικασία αυτή βρίσκεται τώρα σε κίνδυνο.
Η Berenberg
επισημαίνει την τεράστια επιτυχία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Βρίσκοντας
στήριξη στη δέσμευση των ΗΠΑ για άμυνα της Ευρώπης στο πλαίσιο της συμμαχίας
του ΝΑΤΟ, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εξασφάλισε τη μακρότερη περίοδο ειρήνης και
ευημερίας για το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης από την εποχή της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας. Και παρά την πρόσφατη διολίσθηση που αντανακλά τον ανεπαρκή
ρυθμό διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στη Γαλλία και την Ιταλία, το οικονομικό ιστορικό
των έξι ιδρυτικών μελών της ΕΟΚ παραμένει εντυπωσιακό.
Παρολ’αυτά, οι
δεσμοί που συνδέουν τις χώρες έχουν αποδυναμωθεί, σημειώνει η Berenberg. Η
ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν η απάντηση στους πολέμους που ρήμαξαν την ήπειρο
μέχρι το 1945 και στον προστατευτισμό που ναυάγησε πολλές οικονομίες στο
Μεσοπόλεμο. Ωστόσο, με τα επιτεύγματα του παρελθόντος να θεωρούνται τώρα
δεδομένα, 28 διαφορετικές χώρες που δεν βρίσκονται πλέον αντιμέτωπες με μια
κοινή εξωτερική απειλή δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να συμφωνήσουν από ό,τι
τα έξι ιδρυτικά μέλη της ΕΟΚ όταν χρειάστηκε να το κάνουν κατά τη διάρκεια του
Ψυχρού Πολέμου. Αντ 'αυτού, έχουμε παρατηρήσει άνοδο των λαϊκιστών που
στρέφονται ενάντια στην ΕΕ τα τελευταία χρόνια.
Η Berenberg
προειδοποιεί για σοβαρό κίνδυνο ρωγμών στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Θεωρεί,
ωστόσο, πολύ πιο πιθανό ότι οι εγχώριες μεταρρυθμίσεις σε Γαλλία και αλλού και
οι νέες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της συνοχής της ΕΕ και της Ευρωζώνης μετά
τις γαλλικές και γερμανικές εκλογές, θα κάνουν με τον καιρό την Ευρώπη πιο
ισχυρή και πιο ευέλικτη. Για να διατηρήσει τα κεκτημένα της και να
ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο διάλυσης, η ΕΕ χρειάζεται μια ισχυρή βάση και υψηλό
βαθμό ευελιξίας. Μπροστά μας έχουμε μια πιο ευμετάβλητη γεωμετρία καθώς ομάδες
χωρών θα επιλέγουν πάνω σε ποια ζητήματα θέλουν να συνεργαστούν πιο στενά και
σε ποια όχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι νέες, μεγάλες πρωτοβουλίες δεν
θα καλύπτουν και τα 27 μέλη της ΕΕ, αλλά θα εκτείνονται μόνο στις χώρες που
θέλουν να συμμετάσχουν.
Η τάση για
"συμμαχίες των προθύμων" εντός της ΕΕ πρέπει να σταθεροποιηθεί σε ένα
σύνολο κανόνων, δεσμευτικών για όλα τα μέλη της ΕΕ. Θα πρέπει να περιλαμβάνουν
την πλήρη συμμετοχή στην κοινή αγορά, τη δημοκρατία και το κράτους δικαίου,
καθώς και την αρχή ότι όλες οι "συμμαχίες των προθύμων" μεταξύ των
υποομάδων των κρατών μελών της ΕΕ πρέπει να είναι ανοικτές σε όλα τα άλλα κράτη
μέλη της ΕΕ σε περίπτωση που αποφασίσουν να συμμετάσχουν αργότερα.
Δημοσίευση σχολίου