Μια σύνοψη! Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Χαρίρι παραιτείται
και το ανακοινώνει από το Ριάντ, χωρίς να έχει συμβουλευτεί κανέναν ή να δίνει
μια λογική εξήγηση. Η επανάκτηση από τη Δαμασκό των περιοχών που είχε καταλάβει
το Ισλαμικό Κράτος, σημαίνει την απώλεια της εξουσίας των σουνιτών και του
άξονα Σαουδική Αραβία - Τουρκία και Ισραήλ-ΗΠΑ. Είναι αυτό το τέλος του πολέμου
ή η αρχή ενός άλλου;
Σαουδική πρόκληση εναντίον του Ιράν και της Χεζμπολάχ με εντολή
της αυτοκρατορίας
Προφανώς η περιοδεία του προέδρου Τραμπ στη Σαουδική Αραβία ήταν επιτυχής. Η Σαουδική Αραβία εφαρμόζει τις εντολές της αυτοκρατορίας και του Ισραήλ κατά γράμμα.
Άραγε το
ταξίδι του Jared Kuschner, γαμπρού του Προέδρου των ΗΠΑ, στη Σαουδική Αραβία προααναγγέλλει
μαύρες μέρες για τον Λίβανο; Ναι, απαντά η ιστοσελίδα Moon της Αλαμπάμα, ο
πόλεμος έρχεται στον Λίβανο. (...) Σήμερα, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Σαάντ
Αλ-Χαρίρι παραιτήθηκε κάνοντας γραπτή δήλωση από τη Σαουδική Αραβία. Στις αρχές
της εβδομάδας, ο Thamer αλ-Sabhan, σαουδάραβας υπουργός, κάλεσε σε «ανατροπή τη
Χεζμπολάχ» και ανακοίνωσε «καταπληκτικές εξελίξεις» τις «ερχόμενες μέρες».
Αναφερόμενος –με tweet- στην κυβέρνηση του Λιβάνου, ο υπουργός δήλωσε: «Έστειλα
αυτό το tweet στην κυβέρνηση, επειδή το κόμμα του Σατανά (Χεζμπολάχ)
εκπροσωπείται σ΄ αυτή και πρόκειται για ένα τρομοκρατικό κόμμα. Το πρόβλημα δεν
είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση του Λιβάνου, αλλά να ανατραπεί η Χεζμπολάχ ».
Είναι γνωστό πως «Ενώ υπήρξαν
μάχες στη Συρία και το Ιράκ, στο Λίβανο επικρατούσε σχετική ειρήνη. Τώρα που ο
πόλεμος στη Συρία πλησιάζει στο τέλος του, οι αντίπαλοι επανέρχονται στο
πολεμικό πεδίο του Λιβάνου. Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
αναζητούν ένα άλλο μέρος όπου θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την απώλεια της
Συρίας. Η βίαιη επιθυμία να ισοφαρίσουν την κατάσταση θα μπορούσε να τους
οδηγήσει να προσπαθήσουν να ξανακερδίσουν στο Λίβανο. Οι χώρες του Κόλπου, το
Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θέλουν το Ιράν να αποκομίσει τα οφέλη
μιας νίκης στη Συρία. Αν επιδιώξουν να εξισορροπήσουν τις περιφερειακές σχέσεις
με την Τεχεράνη στη Μέση Ανατολή, ο μόνος τόπος για να γίνει αυτό είναι ο
Λίβανος, παρά τους πολλούς κινδύνους που θα συνεπαγόταν».
«Σε αυτή την περίπτωση, παρά
την απροθυμία της να θέσει σε κίνδυνο την επιρροή της στο Λίβανο, η Χεζμπολάχ
δεν μπορεί να έχει άλλη επιλογή παρά να δεχτεί την πρόκληση, ειδικά αν έχει
ισραηλινό συστατικό. Η λιβανική πολιτική οργανώνεται σύμφωνα με μια περίπλοκη
συμφωνία. Το στρατόπεδο των Σουνιτών, που χρηματοδοτείται από τους Σαουδάραβες,
είναι ο πρωθυπουργός Χαρίρι. Η θέση του προέδρου καταλαμβάνεται από τον πρώην
χριστιανό στρατηγό Michel Aoun. Η θέση του Προέδρου του Κοινοβουλίου
καταλαμβάνεται από τον αρχηγό του σιιτικού κινήματος Amal Nabih Berri. (...) Ο
Χαρίρι είχε πρόσφατα διορίσει έναν πρεσβευτή του Λιβάνου στη Συρία. Επίσης, με
πρόσκληση του Χαρίρι, πραγματοποίησε επίσκεψη στη Βηρυτό ο Ali Velayati,
ανώτερος σύμβουλος του Χαμενεΐ, ανώτατου ηγέτη του Ιράν. Οι Σαουδάραβες δεν
εκτίμησαν τις κινήσεις αυτές. Έτσι, το σχέδιο Thamer ξεκίνησε. Έστειλαν ένα
ιδιωτικό αεροσκάφος και έφεραν τον Χαρίρι στο Ριάντ (σ.σ. ουσιαστικά τον
απήγαγαν). Εκεί, ο Σαουδάραβος πρίγκιπας-διάδοχος Mohammad bin Salman έδωσε
στον Χαρίρι την επιστολή παραίτησης (γραμμένη από τον Thamer;) που διάβασε στη
Σαουδική τηλεόραση».
Η Σαουδική Αραβία του Mohamed Ibn Salman: ένας κίνδυνος για την
ειρήνη
Λέγεται ότι η Σαουδική Αραβία
βρίσκεται πίσω από αυτό το μακιαβελικό σκηνικό, αλλά δεν είναι μόνη της.
Προφανώς, γίνεται με τις εντολές της Αυτοκρατορίας και του Ισραήλ. Ο πρίγκιπας
Mohamed Ibn Selman, ο παντοδύναμος διάδοχος (σ.σ. συνέλαβε την ελίτ της χώρας
με το πρόσχημα της διαφθοράς), απομόνωσε τον ξάδερφό του πρώην αρχηγό του
στέμματος και έχει καταληφθεί από την τρέλα της μεγαλοπρέπειας και θέλει να
ελέγχει τα πάντα, βοηθούμενος από την ασθένεια του πατέρα του που αφήνει τα
χέρια ελεύθερα.
Και είναι απορίας άξιο γιατί
κανένας δεν μιλάει για τη γενοκτονία που επισυμβαίνει στην Υεμένη. Λες και δεν
συμβαίνει τίποτα, ενώ έχουμε χιλιάδες θανάτους, θύματα των βομβιστικών
επιθέσεων, της χολέρας και του εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών. Η Σαουδική Αραβία,
της οποίας τις αρετές ανακαλύπτει η Δύση (σ.σ. θα δώσει διπλώματα οδήγησης στις
γυναίκες!), εμποδίζει τα Ηνωμένα Έθνη να προμηθεύουν τους ανθρώπους στην Υεμένη
με είδη που θα καλύπτουν βασικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων για
τη χολέρα, του καθαρισμού των υδάτων και των τροφίμων. Αλλά το Συμβούλιο
Ασφαλείας είναι μπλοκαρισμένο γιατί η Υεμένη δεν είναι θέμα για τις μεγάλες
δυνάμεις και τις τρεις Δυτικές χώρες. Η Αυτοκρατορία και οι δύο υποτελείς
της έχουν πάντα το τζόκερ του δικαιώματος αρνησικυρίας.
Στην πραγματικότητα, «Η
(δήθεν) παραίτηση του Σαάντ Χαρίρι είναι ένα συντονισμένο σχέδιο που
αναπτύχθηκε από κοινού από τον Mohamed Bin Salman και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό
Μπενιαμίν Νετανιάχου προκειμένου να σταματήσει η πρόοδος της Λιβανέζικης
Χεζμπολάχ και των σύρων και ιρανών συμμάχων της στην περιοχή… Η Σαουδική Αραβία
βλέπει το Ιράν ως θανάσιμο εχθρό της και δεν θα διστάσει να υποστηρίξει μια νέα
επίθεση του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ στο Λίβανο».
Πώς αντιλαμβάνονται οι
Λιβανέζοι αυτή την παραίτηση του Χαρίρι; Οι πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του
Προέδρου Michel Aoun, τον περιμένουν να επιστρέψει! Ο Γενικός Γραμματέας της
Χεζμπολάχ Sayyed Hassan Nasrallah καταγγέλλει τη σαουδική παρέμβαση στις
υποθέσεις του Λιβάνου. Ο Πρόεδρος Michel Aoun δεν θεωρεί έγκυρη την παραίτηση
από το τηλέφωνο. Στην επιστολή παραίτησής του, που έγραψαν οι Σαουδάραβες, ο
Χαρίρι κατηγορεί το Ιράν για παρέμβαση στη λιβανέζικη πολιτική. Η παραίτηση του
Χαρίρι αποσκοπεί στην πρόκληση συνταγματικής κρίσης στο Λίβανο και στην αποτροπή
νέων κοινοβουλευτικών εκλογών. Αυτή είναι η κλιμάκωση του σχεδίου της Σαουδικής
Αραβίας.
Τι θα γίνει τώρα;
• Η κυβέρνηση Τραμπ θα
ανακοινώσει νέες κυρώσεις κατά της Χεζμπολάχ και του Λιβάνου.
* Η κυβέρνηση της Σαουδικής
Αραβίας θα χρηματοδοτήσει τοπικές τρομοκρατικές επιχειρήσεις στο Λίβανο.
* Οι σουνίτες εξτρεμιστές θα
επιδοθούν σε νέες προσπάθειες δολοφονίας, τρομοκρατικές επιθέσεις και ταραχές
κατά των Χριστιανών και των Σιιτών στο Λίβανο.
* Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα
προσπαθήσουν να πιέσουν τον στρατό του Λιβάνου να κηρύξει τον πόλεμο στη
Χεζμπολάχ.
* Το Ισραήλ θα προσπαθήσει να
προκαλέσει τη Χεζμπολάχ και να την αποπροσανατολίσει με νέες μηχανορραφίες στα
σύνορα του Λιβάνου με τη Συρία. Αλλά δεν θα ξεκινήσει ένας πραγματικός πόλεμος.
Για το site Moon της Αλαμπάμα,
το σχέδιο είναι απίθανο να επιτύχει για διάφορους λόγους:
* Ο λαός του Λιβάνου στο
σύνολό του δεν θέλει νέο εμφύλιο πόλεμο.
* Οι κυρώσεις εναντίον της
Χεζμπολάχ θα πλήξουν τον Λίβανο, συμπεριλαμβανομένων των σουνιτικών
συμφερόντων.
* Θα εγκατασταθεί ένας νέος
πρωθυπουργός της Σουνιτικής χώρας αντί της σαουδικής μαριονέτας που
παραιτήθηκε.
* Ο Λίβανος θα γίνει μια νέα
αγορά για τους Ρώσους και τους Ιρανούς».
«Οι ρωσικές εταιρείες θα
ασχοληθούν με την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Λίβανο και στη
Μεσόγειο και θα αντικαταστήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το σχέδιο Σαουδικής
Αραβίας/ ΗΠΑ/ Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ μοιάζει με μια ανήμπορη οργή, που
προκαλείται από την ήττα τους στη Συρία και το Ιράκ. Τα ιρακινά στρατεύματα,
παρά τις διαμαρτυρίες των Ηνωμένων Πολιτειών, εκκαθάρισαν τις συνοριακές
περιοχές με τη Συρία από τους ισλαμιστές. Οι ιρακινές πολιτοφυλακές έχουν
διασχίσει τα σύνορα για να βοηθήσουν τα συριακά στρατεύματα να επανακτήσουν τον
Abu Kamal, την τελευταία περιοχή που ελέγχεται από το Ισλαμικό Κράτος. Αυτό θα
ανοίξει τελικά μια άμεση διαδρομή από τη Συρία στο Ιράκ και πέρα από αυτήν. (...) Το ισλαμικό κράτος που χρηματοδοτείται από τη
Σαουδική Αραβία (στο Ιράκ και τη Συρία) έχει καταστραφεί (...) Το Ιράκ έχει
επανακτήσει την εθνική του κυριαρχία. Καταδίκασε το ISIS, εμπόδισε τους
Κούρδους να αποκτήσουν μέρος της αραβικής επικράτειας και απέτρεψε όλες τις
προσπάθειες επανέναρξης ενός εμφυλίου πολέμου. (...) Είναι πολύ πιθανό ότι η
ισχυρή συμμαχία της Συρίας, του Ιράν, της Ρωσίας και της Χεζμπολάχ να κερδίσει
τον πόλεμο. (...) Οι προσπάθειες των Σαουδάραβων και των Ηνωμένων Πολιτειών για
ελιγμούς για να αποτρέψουν μια λεγόμενη ιρανική (και ρωσική) επιρροή, επέτρεψαν
στο Ιράν (και στη Ρωσία) να βελτιώσει τη θέση του, πολύ καλύτερα από ό,τι
θα μπορούσε ποτέ να ελπίζει».
Νέες εστίες πολέμου στη Μέση
Ανατολή
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το
Ισραήλ δεν θα επιτρέψουν στους Ρώσους να αναδιατυπώσουν τον ενεργειακό χάρτη
της Μέσης Ανατολής; Μάλλον όχι. Πάντως, η ανάληψη του ελέγχου των ανατολικών
περιοχών της Συρίας, από το συριακό στρατό και τους συμμάχους του, οδηγεί όχι
μόνο στην απελευθέρωση ζωνών εξόρυξης πετρελαίου που είναι απαραίτητη για την
ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά κυρίως λειτουργούν ως σταυροδρόμι συνάντησης με
τις δυνάμεις της Βαγδάτης στα σύνορα με το Ιράκ, μία ζώνη περίπου 650 χιλιομέτρων
μεταξύ της Ιορδανίας και της Τουρκίας».
Θα υπάρξει πόλεμος κατ’ ανάθεση;
Με την ίδια τάση αύξησης της
έντασης, η εκτόξευση ενός πυραύλου ενάντια στο Ριάντ και η ανάσχεση από
πυραύλους Patriot είναι ένα επικίνδυνο σήμα. Η Σαουδική Αραβία χρησιμοποιεί μια
όλο και πιο πολεμική ρητορική εναντίον του Ιράν. Η Μέση Ανατολή κρατάει την
αναπνοή της μετά την εκτόξευση πυραύλου από την Υεμένη (σ.σ. η κατασκευή
αποδίδεται στο Ιράν) κατά του αεροδρομίου του Ριάντ και την ανάσχεσή του από
πύραυλο Πάτριοτ.
«Η Σαουδική Αραβία στο Ιράν:
θα δείτε την απάντηση", είναι ο τίτλος της Okaz, μεγάλης εφημερίδας της
Τζέντα. Ομοίως, η ιστοσελίδα της εφημερίδας της Σαουδικής κεφαλαίου Al Riyad
αναφέρει το διάδοχο του θρόνου, τον πανίσχυρο Mohammed bin Salman, να δηλώνει
πως «οι πύραυλοι που παρέχει το Ιράν στις πολιτοφυλακές [Χούθι στην Υεμένη]
είναι μια άμεση στρατιωτική επίθεση».
Συμπέρασμα
Παρά τα έξι χρόνια σκληρού
πολέμου, το συριακό ντόμινο δεν έχει τελειώσει. Πρόκειται για την επιστροφή στο
status quo ante, στην προηγούμενη του πολέμου στην Συρία κατάσταση; Γνωρίζουμε
ότι έχουμε τον πρώτο «γύρο» της ανάφλεξης της Μέσης Ανατολής, που έχει ως
αποτέλεσμα το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν ξέρουν τίποτα για
αυτές τις στρατηγικές των «μεγάλων παικτών» που καθορίζουν τη ζωή τους -200.000
Σύριοι νεκροί για το τίποτα, και εκατομμύρια ξεριζωμένοι πρόσφυγες-.
Το σενάριο μιας πολεμικής αντιπαράθεσης
στο Λίβανο του Ισραήλ, των ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία από τη μια πλευρά, και
από την άλλη, του Ιράν, της Συρία, του Ιράκ και της Ρωσίας είναι επί θύραις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι προσεχείς μήνες θα είναι καθοριστικοί για την
ειρήνη του κόσμου.
Και η Ελλάδα; Που βρίσκεται η
Ελλάδα μέσα σ' όλα αυτά. Τώρα γίνεται αντιληπτή η σημασία της αμερικανικής
βάσης στη Σούδα. Αλλά θα εμπλακούμε εμείς σ' έναν νέο πόλεμο στην περιοχή; Ας
ελπίσουμε πως όχι.
*Πληροφορίες
AgoraVox-μετάφραση αποσπασμάτων από Artinews.gr
Δημοσίευση σχολίου