το τέλειο έγκλημα - του φωτη μισοπουλου

μικρό διήγημα,- για τα ίχνη μιας μικροαστικής υποχώρησης

.....έζησες ή δεν έζησες ; Κοίτα, κάθεσαι και λες στον εαυτό σου, κοίτα πώς αρχίζει κι απλώνεται το κρύο σ' όλο τον κόσμο 

Φ.Μ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ [1]

.....κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διαπράξει τον τέλειο φόνο, η τύχη ωστόσο μπορεί
VLADIMIR NABOKOV, LOLITA [2] 

........όσο για μένα έχω το σθένος να περάσω πάντα κάπου τη νύχτα σαν φονική χειρονομία ανάμεσα σε αμφίβολες ευτυχίες - ενδέχεται να γίνει πραγματική απειλή, τετελεσμένο, - όπως ακριβώς ξέρουμε,- κόβεται το νήμα σε κάτι, ακόμα κι αν είναι απολιθωμένο ή λησμονημένο στην απραξία ή στη λήθη του, θα ζήσουμε εξορισμένοι στο μακρινό τοπίο, - στο σώμα μας -, αγνοώ τι έχω κληθεί να εκπληρώσω, - η Έσχατη Δύση-η Πρώιμη Ανατολή -, έμαθα πόσο λίγο αξίζουν οι υποσχέσεις αφού την άλλη στιγμή δεν έχουμε άλλοθι -''κακόμοιρα πρόσωπα με αίσθημα χαμού'', είπα - και την επόμενη μέρα έπρεπε να τεκμηριωθεί η αμφιβολία - η τύχη περιέχει τις αντιφάσεις της και η φύση την καθιερωμένη οκνηρία, - τη νοσταλγία του ανόργανου, - κάποιες ανήλιαγες μέρες απαγγέλλουμε το ίδιο θέατρο, η γενέθλια ρωγμή χρειάζεται - να σώσουμε τις πιθανές συνήθειες της εξέγερσης που αλλάζουν - ήμουν μονάχος σε μια προμελετημένη παραίτηση ''τι ψάχνετε'', μου λέει, ''ακόμα θυμάμαι το χέρι που κουνιόταν με αντίδωρο τη ματιά μου, - λιγάκι αργότερα - ηπιότερα απ' το συνηθισμένο modus''- εκείνος αποκοιμιζόταν κανονικά, μια πλαγιά ή μια κορυφή φαινόταν όπως αλλάζεις μερικές κουβέντες - κάποια πρόσωπα που στέκουν ακίνητα ή και χλομά, - [γύρω απ' τοναφαλό της απολάμβανα μια τροπική ευδαιμονία], - τα φθινόπωρα γινόταν εκδικητικά, ένα βράδυ ήρθε ο Γκολιάντκιν, [3] ''δεν τα μαντεύει κανείς όλα, ακόμα κι αν στέκει ψηλά'', είπε, μα δεν με αναγνώρισε, ''ψάχνω τον Ένοικο'', έκανε, ''αλλά έχουν τελειώσει οι λευκές νύχτες [γελούσε] - ίσως δεν έρθει ξανά, θα επιστρέψει στη σκόνη των προαστίων συνοδεύοντας μια ακόρεστη οικειότητα'' - ''εσείς, ποιος είστε ;'', συνέχισε, ''είμαι ο Άλλος, αλίμονο αν μαθαίναμε όσα είχαν συμβεί στο μεταξύ, σύντροφε'', του είπα, ''γι' αυτό μάς διώχνουν από παντού, μόνο και μόνο για να γνωριστούμε στη διάρκεια του δείπνου,- τι νομίζετε ; - η τύχη, ωστόσο, μπορεί να κάνει το τέλειο έγκλημα όποτε νοιώσει κανείς πως πρέπει να ξυπνήσει αβίαστα στον επόμενο λήθαργο''

     

.......''έζησες ή δεν έζησες ;'' - όπως η επιβεβαίωση στο τέλος της διαδρομής έχοντας γίνει ασυνείδητα σιωπηλοί ή καθώς ψάχνεις μια λεπτομέρεια απεγνωσμένα στη νέα σελήνη -/ ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ : ......τα τραμ εδώ στην άκρη της πόλης - σταματημένα όπως ένας πολύτιμος στίχος που τον σηκώνει ο θάνατος ή οι φόβοι που αναπαύονται σε σκιερά δωμάτια μεταλλαγμένοι και απρόφερτοι - παρακαλώ, σημειώστε το -/ ''Κι ύστερα ήταν φανερό, - κοιτάξτε, όλα αυτά είναι στημένα επειδή πρέπει κάποιος να γλυτώσει όταν χτυπάνε την πόρτα διακριτικά - να το θυμάστε ;'' είπε ο Γκολιάντκιν, ''να ξέρετε πως το μυστήριο βρίσκει πάντα τρόπους να ταξιδεύει κι όταν έσβησα την λάμπα περίμενα την Αποκάλυψη'',  απάντησα - ''αλλά μπορείτε να μου πείτε πού βρίσκεται η γέφυρα Ισμαηλόφσκι, είμαι καινούριος γι' αυτό κρύβω συχνά λίγη βροχή κάτω απ' το σακάκι επικοινωνώντας με το αόρατο'' - μιλούσαμε μέρες ίσως μήνες όλοι μάς εγκατέλειψαν, η μητέρα έπασχε από ένα νόσημα ανίατο - έδιωχνε τους νοικάρηδες γιατί ήθελε να καταλάβει ολόκληρο το διαμέρισμα και το σούρουπο είχε πυρετό - κόκκινη σαν αβύθιστη νεότητα και μια μέρα της εξομολογήθηκα,- ''μητέρα'', της λέω, ''ανήκω στους νεοφερμένους, - οι επαναστάτες έχουν ρόλο μόνο για ένα δευτερόλεπτο'' και βιάστηκε να μου θυμίσει πώς έζησε με το δάχτυλο σφραγίζοντας τις σιωπές, τους ξηλωμένους φράχτες ή τη βαλσαμωμένη ομπρέλα κι ο σύντροφος Γκολιάντκιν είχε διαδώσει ότι θα με σκότωνε γιατί ήμουν  ο Άλλος - και οι Άλλοι έχουν την ίδια τύχη ως γνωστόν στα παγωμένα νερά της Φοντάνκα, ''διαβολόσπερμα'' ούρλιαζε, - ευτυχώς ο αέρας ήταν ανάποδα σκεπάζοντας τη φωνή όπως οι κρεμασμένοι τις εξώθυρες κι έτσι, εμπιστεύτηκα ο άχαρος το άτυχο κορμί μου σ' εκείνον τον κουρέα, - παλιό καταδότη, - όταν με σκότωσε δεν σκέπασε καν τον καθρέφτη με σέβας ή εξιλέωση, - ερχότανε ξοπίσω μου - απ' την αντίπερα, βέβαια, μεριά της ζωής, αφού πάντα χάνονται τα ίχνη - συνήθως στα μοναχικά απογεύματα 

.........όμως αυτή η ιστορία ήταν στ' αλήθεια δυσνόητη, γιατί ο Γκολιάντκιν με μίσησε και μ' ερωτεύτηκε παράφορα - ''είμαι ο σωσίας σου'', μου λέει, ''είμαστε σιαμαίοι, το εννοώ όπως ακριβώς γνωρίζω πως το κατανοείς, σύντροφε'', πρόσθεσε - οι υπόλοιποι που τον άκουσαν έγνεψαν καταφατικά το κεφάλι, - τόσοι όσες και οι λευκές νύχτες χωρίς ερωμένες,- άχρηστες - επίπεδες - βράδια που παίζαμε σκόπιμα με τράπουλες σημαδεμένες, τραυματίες που γύριζαν απ' το μέτωπο γράφοντας μια διάψευση στον τοίχο για να ευλογηθούν οι απώλειες - υπήρχε μια δικαιολογημένη δυσπιστία - το σπίτι όμως ευωδίαζε όμορφα αποθαρρύνοντας το φάντασμα του υπογείου ''κι αφού μιλήσατε με τον επαίτη στον κήπο'', είπε ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς, ''είναι σαν να απόκτησαν ξεχωριστή αξία οι φανοστάτες'' ή πάλι το κενό ενός δρόμου που έσερναν τα τελευταία βλέμματα μιας ειρηνικής περισυλλογής οι εγκαταλελειμμένες εταίρες της αρχαιότητας υπογράφοντας το ανείπωτο - ένας πελώριος κόπος που καταβάλλει κάποιος, ''υποτίμησες την ομίχλη, τη φυσική μου γλυκύτητα'' - επέμενε η Νάστενκα - ''εμφανίστηκε με την λαγνεία που έχουν οι αποχωρισμοί, χωρίς εκθαμβωτικές λέξεις και συγκαλυμμένη συγκατάβαση, ''ξέρω πόσο συνεσταλμένος είστε, υπήρξατε ο Ένοικος - κάποτε θα έχετε μιαν άλλη τύχη - τα ωραιότερα συμβαίνουν πίσω από μια κουρτίνα μπροστά στο παράθυρο που σταματάει τον ήχο, καθώς αποφασίζουμε την αναχώρηση - μου ήταν αδιάφορο να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου'', έκανε, γύρισε την πλάτη, φορούσε ένα βαρύ παλτό με αρκετή ανακούφιση για την εποχή, το καπέλο ήταν κάτι ολωσδιόλου ασυνήθιστο - θυμήθηκα κάθε ταπεινωτική παράκληση, - έκανε μια περίεργη κίνηση σα να ζητούσε κάτι επείγον - αυτό τελείωνε εδώ, είχε έρθει ο ξένος - μπορεί κι εγώ στη θέση του - κάθε δέκα βήματα σταματούσα, ''μια μέρα θα ξαναβρεθούμε εμείς όλοι'' ισχυρίστηκε ο Γκολιάντκιν, ο σιαμαίος αδερφός μου, -''κάθεσαι και λες στον εαυτό σου, κοίτα πώς αρχίζει κι απλώνεται το κρύο σ' όλο τον κόσμο 

 TΕΛΟΣ

 ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

[1] μτφρ. Αναστασία Τρουλάκη, Εμπειρία Εκδοτική, 2016 

[2] μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, τομίδιο 24 για την εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ, αχρονολόγητο

[3] Φ.Μ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Ο ΣΩΣΙΑΣ, μτφρ. Α. Ταμπουράς - Ε. Μίγδου, Το Ποντίκι, 2007 [Ιακώβ Πέτροβιτς Γκολιάντκιν - κυβερνητικός υπάλληλος,- το βασικότερο πρόσωπο στο έργο ''O σωσίας'']

[trailer]*, - [η επιλογή των εικόνων και των μουσικών στιγμών έγινε από τον Σταύρο - Μάριο Μισόπουλο]