Τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την συμφωνία των Πρεσπών...

 

Τεράστια συμφέροντα κρύβονται πίσω από την συμφωνία των Πρεσπών και η Γερμανίδα καγκελάριος δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε διαφορετικό από το να επισκεφτεί την Ελλάδα για να πιέσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση προκειμένου να κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή το κουρελόχαρτο που ακούει στο όνομα Συμφωνία των Πρεσπών, υπερασπιζόμενη με αυτό τον τρόπο τα συμφέροντα του Γ’ Ράιχ.

Το περιεχόμενο της συμφωνίας και τα προβλήματα που αυτή θα δημιουργήσει στα Βαλκάνια αναφέρθηκε και αναλύθηκε με πληθώρα άρθρων, όμως περιορισμένη αρθρογραφία υπάρχει για τους λόγους που ...τόσο εσπευσμένα πιέστηκαν όλα τα μέρη για αποδοχή αυτής της «καθ’ υπαγόρευση» λύσης.

Τα επιχειρήματα που επικαλείται μεγάλη μερίδα της αρθογραφίας και του πολιτικού λόγου, απέναντι στο κείμενο της συμφωνίας, αναφέρονται στην χρήση του ονόματος και στην αλλοίωση της ιστορίας, όμως πίσω από αυτά κρύβεται μία αλήθεια η οποία ρητά αναγράφεται στην συμφωνία.

Η γερμανικής έμπνευσης συμφωνία μιλάει για κράτος περίκλειστο και κάνει αναφορά στο δίκαιο της θάλασσας, δεσμεύοντας με αυτό τον τρόπο την χώρα μας να παραχωρήσει στην ουσία κυριαρχικά δικαιώματα στο νεοσύστατο κράτος και στην ίδια την Γερμανία.

Δεν είναι μακριά ο χρόνος που θα φανεί το σχέδιο του Ράιχ. Το σχέδιο είναι μεγαλεπήβολο και αφορά την σύνδεση του ποταμού Αξιού που περνάει από την Αξιούπολη του Ν. Κιλκίς με τον ποταμό Μοράβα και τον Δούναβη.

Ένας πλωτός ποταμός από όπου τα εμπορεύματα θα φθάνουν από την καρδιά της Ευρώπης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρακάμπτοντας με αυτό τον τρόπο την σημερινή θαλάσσια διαδρομή από τα στενά του Γιβραλτάρ μήκους 1700 χιλιομέτρων.

Ανάπτυξη λοιπόν και υπέροχο το σχέδιο, γιατί λοιπόν δεν το προβάλει ο Τσίπρας προκειμένου να καρπωθεί τα οφέλη τέτοιας επιτυχίας;

Την απάντηση στο ερώτημα  δίνει το άρθρο 13 της συμφωνίας.

“Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή…”

Η Ελλάδα υπέγραψε την σύμβαση την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της Θάλασσας η οποία σημειωτέων μας δίνει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια ενώ η Τουρκία δεν την υπέγραψε.

Κατά συνέπεια οποιαδήποτε αμφισβήτηση της συμφωνίας είναι αδύνατη.

Αποδεχόμενοι όμως της συμφωνία, για το δίκαιο της θάλασσας, αποδεχόμαστε και το τρίτο μέρος της συμφωνίας που ασχολείται µε τη διεθνή ναυσιπλοΐα διαμέσου των στενών, στενά που θα δημιουργηθούν όταν θα συνδεθούν οι τρεις ποταμοί. (Δούναβης, Μοράβας, Αξιός).

Η νέα πλωτή οδός θα διέπεται από το καθεστώς της διώρυγας και κατά συνέπεια το «περίκλειστο» κράτος των Σκοπίων αποκτά δικαιώματα επί των Ελληνικών Θαλασσίων ζωνών δηλαδή της Ελληνικής ΑΟΖ.

Φυσικά οποιαδήποτε διένεξη επί τέτοιων θεμάτων θα την στηρίξουν όλα τα παραποτάμια περίκλειστα κράτη όπως είναι η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Σερβία, που έχουν σχέση με την νέα διώρυγα που θα δημιουργηθεί.

Δεν ξέρω αν χαρακτηρίζονται ουτοπία τα προαναφερθέντα, εκείνο όμως που είναι καταγεγραμμένο είναι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας την οποία προκάλεσε η Γερμανία.

Εκείνο που επίσης αποτελεί πάγια τακτική κρατών όπως η Γερμανία, είναι ο διαμελισμός κρατών για να προκύπτουν μικρά και ανίσχυρα κράτη ώστε να περιοριστεί η δυνατότητα αντίδρασης.

«Όπερ έδει δείξε» ήταν η φράση που χρησιμοποιούσε ο Ευκλείδης ολοκληρώνοντας μία μαθηματική απόδειξη και ο χρόνος θα δείξει αν, με μαθηματική ακρίβεια, όλα τα παραπάνω θα ξεφύγουν από το «φανταστικό» και θα δημιουργήσουν νέο χώρο πεδίου μαχών.   

Ανδρέας Κεσίδης.