μετάσταση ΙΙ ή το χέρι - του φωτη μισοπουλου

Now the Nile gave him up, the eternal Nile

.......................................................................

The dead body on the bed starts up and lives [1],[2]

FERNANDO PESSOA, ANTINOOS

......όλα τα έπραξα για τους Βοργίες θα προτιμούσα τα πτώματα αυτά να ήταν δικά μας Εξιλέωση Ερχόταν η αόρατη μορφή διεστραμμένη και με χλεύαζε Στείρες πολυτελείς συγκινήσεις ασκούν γοητεία Το χέρι φάνταζε κάτασπρο στο μισοσκόταδο Αποφάσισα να μιλήσω με την πρώτη Ο άνεμος ξεκρέμασε το καπέλο από τη μέσα μεριά της πόρτας Ανοίγει Ο ανήσυχος ύπνος τον άκουγα κλεψύδρα ανοίκεια η πιο αλλήθωρη μετράω τους απόντες το φθινόπωρο όταν η βροχή δένεται με αλυσίδες Ανέβηκα τα σκαλοπάτια στην πίσω μεριά εκείνες οι ρυτίδες στον ιστό της αράχνης άξιζαν τα μάτια ή τα χέρια και μια αιωνιότητα η σιωπή θύμιζε φόνο εν βρασμώ ψυχής τα υπόλοιπα ένας καιρός σκαμμένο πρόσωπο όπως η κοιλιά του ψαριού ή το κορμί της γυναίκας όταν απομένουν λίγα τρυφερά σημεία επιπλέουν στο μεγάλο κύμα Έβαλα τη φωνή ανάποδα στον περαστικό αέρα Μου δάνεισε το χέρι της κι όταν ξύπνησε ήταν νέα με τα μάτια του Άλλου Η ομίχλη και μια υγρή μοναξιά σαν μουσική ή αετός Ξεκαρδιζόταν με φράσεις αποκρουστικές το τρένο ήταν ευκαιρία να βυθίζομαι στα λεγόμενα δίχως να προσέχω [Μου δάνεισε το χέρι της] Δε θα' πρεπε αυτή η χειρονομία να καταλήξει σε κάτι φτηνό το κρατώ μυστικό πρόκειται για παρεξήγηση που μεγεθύνει η νύχτα και μήπως δεν είναι γελοίο να περιμένεις δικαιοσύνη η ίδια η αντίρρηση μ' έφερε ίσαμε δω Μέσα σε δυο νύχτες είχε γίνει μια γυναίκα αξέχαστη με τα λαμπιόνια του λούνα παρκ στα μαλλιά της Βγήκα Τα φώτα είχαν αρχίσει ν' ανάβουν στα σπίτια Στην πραγματικότητα ήταν μια μόνο νύχτα ένα περίβλημα ονείρου στη λεωφόρο Τβιόρσκαγια Ο Προμηθέας στάθηκε σ' έναν απ' τους τυφλούς παράδρομους περιμένοντας τον τραπεζίτη [Όλα τα έπραξα για τους Βοργίες] κατά καιρούς θυμόμαστε εκεί όπου γεννιόνται τα σύννεφα αντέδρασα ο αγκώνας λύγισε μόνος του και το μπράτσο με αγκάλιασε Ήρθες επιτέλους τι έκανες όλο το βράδυ ; Ήταν ο καθρέφτης η δεύτερη συνεννόηση ενώ χαμήλωνε η φωτιά

......εξακριβωμένα Εκείνος ή μάλλον ήμουν Εκείνος ανοίγοντας αμέσως το γιλέκο πρόσφερα ένα κομμάτι απ' το συκώτι μου στο πουλί αυτό να μείνει μεταξύ μας το στόμα του φαινόταν πιο αποτελεσματικό απ' ο,τι πίστευα Ξαναγύρισα στη ζωή είπε κάποια στιγμή κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο ο αετός βούτηξε το ράμφος του και τύλιξα την πληγή προσωρινά με απορροφητικό βαμβάκι Είχα μια επίσκεψη από τις πιο αταίριαστες κι αναπάντεχες ο Σάυλωκ της Φεράρα ο Έρκολε ντι Έστε και το πορτρέτο του Οι υπηρέτες κλείδωσαν την πόρτα είπαν καληνύχτα κι έφυγαν Οι δύο έβαλαν μια μάσκα κατάλληλη κλέβοντας το υπόλοιπο συκώτι που έμενε δια της βίας το πορτρέτο έσταζε αίμα ο τραπεζίτης ήρθε με λίγη καθυστέρηση πρόσφερε πούρο ακόμα και στην προσωπογραφία Θα μεταχειριστώ προ πάντων τις λογής λογής μορφές του Αόριστου που με απείλησαν και συνεχίζουν να με απειλούν Ήταν δυσάρεστο να μην καταλαβαίνω τις εποχές οι σκέψεις αιωρούνται σαν τη σκόνη πάνω από αιμόφυρτες μοναξιασμένες ιστορίες κάποτε θα σάς διηγηθώ και τα δικά μου παθήματα στην ουσία την παραίτησή μου σκέφτηκα είναι πιθανό να πουν πως πέθανα δίπλα σε μια τυφλή όμορφη πόρνη γεννήθηκα με άσχημα δόντια θα κάνω ο,τι μπορώ φεύγω για ν' αναπνέω μονολογούσα με αλλαγμένη φωνή το μπράτσο της ήταν τώρα στο δικό μου δωμάτιο η παλλακίδα δεν το είχε επισκεφτεί ποτέ είχα συμφιλιωθεί με αυτή την εξοικείωση που με βύθισε στον ύπνο ανάμεσα στα δάχτυλα εκεί που ενώνεται η μοίρα του δείκτη με το μεσαίο δάχτυλο εκεί υπήρχε σίγουρα το αιδοίο της άφησα το σκυλί μου στις μοιρολατρίες που έτρεφε γύριζα να πάρω την κοπέλα και το καλάθι με τις φράουλες χωρίς να θορυβώ ένοιωθα το ανάχωμα σαν σκιά τα πουλιά ζωγράφιζαν κύκλους κάθε κύκλος όμοιος με τον άλλο έσερναν τις πιο μικρές πέτρες με το ράμφος και τα πόδια τους ορισμένα ήταν ήδη νεκρά χωρίς να μπουν στον κόπο να πετάξουν Μεσημέρι Τοπίο με ηχηρό φτεροκόπημα

...Now the Nile gave him up, the eternal Nile [1] προσπαθώντας να βαδίσει το απαγορευμένο μονοπάτι αποφάσισε να θάψει το κεφάλι στο μέρος που το δέχτηκε απάτες δεν ταιριάζουν με τους θρύλους και τους θεούς ξεγύμνωσαν το τεράστιο σώμα μέσα στη νύχτα ήταν εκείνη που κατάλαβε ότι ήταν νεκρός παρέμεινα μια δυο ώρες σιωπηλός και μετα έφυγα μ' ένα μερτικό Αθανασίας οι σκέψεις μαρτυρούσαν και τα δικά μου γηρατειά συλλογισμοί γύρω απ' τη νεκρική εποχή Κάποτε τα λουλούδια φέρνουν αναμνήσεις από ανυπόστατες παντρειές αναρωτιόταν τι έπρεπε να πει για ν' αποσπάσει μια απόκριση ακούστηκε σαν βογκητό το πρόσωπο που θύμιζε μάγισσα The dead body on the bed starts up and lives [2] η ψευδαίσθηση τελείωνε το σώμα ενός θηλυκού μυρμηγκιού πολλές φορές όταν ξυπνάω μέσα στη νύχτα ονειρεύομαι και προφέρω τα ίδια λόγια η ησυχία του δειλινού και ύστερα της νύχτας που κοκαλώνει τα πρόσωπα ή τα περιγράμματα των σπιτιών Η τελευταία πρόθεση των τυμβωρύχων είναι επικίνδυνη περιέχει την επιθυμία για εκδίκηση ''πίνουμε καφέ και στις επτά η ώρα γευματίζουμε'' [παύση] ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ : Τι λέτε ;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : Ότι είστε ο Παντοδύναμος Θεός

ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ : Εγώ το επέτρεψα να λέγεται [3]

....κανείς δεν εκτίμησε τη γεύση των ακριβών κρασιών είτε των εκπληκτικών ορεκτικών κατ' ευθείαν από τη Μόσχα που είχαν παραγγείλει Έκλεισα τα μάτια Η τελευταία γυναίκα στη ζωή μου Και ποια ήταν η πρώτη ;

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : Είστε ο Παντοδύναμος Θεός ;

ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ : Εγώ το επέτρεψα να λέγεται εδώ και καιρό