μονόπραχτο
για ένα γαμήλιο βαλς
ΟΦΗΛΙΑ
: Γι' αυτά που είδα γι' αυτά που θα δω
ΣΑΙΞΠΗΡ, ΑΜΛΕΤ
ΤΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΤΟ
ΝΥΦΙΚΟ ΖΕΥΓΑΡΙ
Α'
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Β'
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Γ'
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΟΦΗΛΙΑ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ
ΑΜΛΕΤ
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
ΙΩΝΑΣ
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
[Πλήθος
κόσμου γύρω από ένα γαμήλιο τραπέζι,- το νυφικό ζευγάρι καθισμένο, - βουβά
πρόσωπα - υποτίθεται ότι γιορτάζουν ή μάλλον υποκρίνονται κάτι τέτοιο. Δεν
υπάρχει καθορισμένος σκηνικός χώρος]
Α'
ΗΘΟΠ. : .....now are the days robbed of the night's awaiting [1] [παύση]
Β'
ΗΘΟΠ. : ....η ευφυής κι επικίνδυνη aristolochia sempervirens
[2][κρατώντας ένα άνθος στο χέρι του]
ΟΦΗΛΙΑ
: ....όλοι εσείς φαντάζομαι περιμένετε τον Προμηθέα, - στοχάζεστε με την
μεγαλύτερη και βαθύτερη υποκρισία ακόμα και για την σκιά του.
Α'
ΗΘΟΠ. : .....είναι πανταχού παρών, το ξέρουμε,- άλλωστε είναι αδύνατο να
γλυτώσει κάποιος απ' την δική του ετυμηγορία.....
Β'
ΗΘΟΠ. : .....επιθυμούμε να μάς χαρίσει ένα φτερό απ' τον αετό του - θα γράψουμε
τ' απομνημονεύματα μιας καταιγίδας
ΟΦΗΛΙΑ
: ....το καλύτερο θα ήταν να σάς δωρίσει ένα νύχι του, - τα φτερά είναι η
αρχοντιά, το καθεστώς και ή έκφρασή του θρόνου,-ακόμα κι ένα μόνο φτερό,-
λοιπόν, θα ήταν υπερβολή για την αφεντιά σας
Β' ΗΘΟΠ. : .....εσείς
ποια είστε, - αν επιτρέπετε, βέβαια......
ΟΦΗΛΙΑ : .....εγώ;;
[γελάει][μικρή παύση]. Η δεσποσύνη των βουλεβάρτων !!
Α' & Β' ΗΘΟΠ. :
[μαζί] ωωωωωω!! [παύση]
ΟΦΗΛΙΑ
: .....ένιωθα ότι ανήκω στα θύματα της βίας,- όσα απαριθμούνται σ' εφημερίδες
και περιοδικά δεν έβρισκα τόπο για ένα ειρηνικό γεύμα με τον εραστή μου-
την αίσθηση ενός κοινόβιου χρόνου-στο τέλος έπρεπε ν' αποκτηθεί μια εικόνα.- Οι
ζωές μας, βλέπετε-, μοιάζουνε καθώς περπατάει η άμμος στην έρημο. [μικρή
παύση]. Ήθελα να προχωρήσω στις δικές μου δολοπλοκίες [μεγάλη παύση]
- Με
ποιο τρόπο για παράδειγμα, συμπεριφέρεται ο Θεός. [σκοτάδι].-//
[φως]
ΟΦΗΛΙΑ
: ......υπήρχε, φυσικά, και ο δρόμος με τις αλέες, αλλά αυτό είναι υπόθεση
χωρίς καμιά αλληγορία. Τις νύχτες βιαζόμουν,- φαινόταν κωμικό σαν
πρωτόγονη φάρσα, που μετέφερε ψεύδος και απάτη,- επιθυμούσα την ενοχή μου. Μια
μέρα θα μπορούσα ν' αποδείξω πόσο ήμουν αθώα, ότι η τιμωρία προκαλεί το έγκλημα
- η οδύνη που παραδίνεται στην ηχώ- μέσα σ' ένα σιωπηλό πέπλο [παύση]-
Eπειδή το κορμί δεν λέει ποτέ ψέμματα.
Έλεγα,
λοιπόν, ότι τα βράδια περιείχαν τα μυθικά χρόνια μιας τυραννίας, που ασελγούσε
παρά φύση σαν αντίπαλος πραγματικός. Καθόμουν αντικριστά και μου δινόταν η
ευκαιρία των μυστικών διόδων, - απουσίες,- σφραγισμένες - από το δυσοίωνο
παρόν- Ένα σχέδιο που πιστεύω ακόμα.[μικρή παύση]. Το βλέπω στο πρόσωπό
μου,- θρηνώ το δικαίωμα της ύπαρξης από την πρώτη στιγμή.
Την
πνιγηρή βαρβαρότητα του μανιώδους συλλέκτη. Τραγική κατάρρευση μιας
φιλοφρόνησης, - εκποιημένη συγκατάβαση.
Τώρα,
όμως, δεν είμαι πια η μικρότερη της παρέας. [παύση]
Α'
ΗΘΟΠ. : [με δουλοπρέπεια] .....κρατήσατε το επιμύθιο για το τέλος, με την
μέγιστη ειλικρίνεια. Περιμένουμε τον Πρίγκιπα. Είπε πως ο φόνος του Κλαύδιου
του ανήκει, - ανήκουμε στο θίασο του Παλατιού- είμαστε οι περγαμηνές της
Υψηλότητάς του [γέλια- μουσικές- φασαρία, οι ηθοποιοί παίζουν έναν διάλογο
αυτοσχεδιάζοντας, - δεν παίζει ρόλο το φύλο των ηθοποιών στην εξιστόρηση της
δράσης].-//
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
: Έτοιμοι.....Πάμε πρόβα.-//
Γ'
ΗΘΟΠ. : ....όνειρα μικρά, ελάχιστα, άπειρα - η ευτυχία σου λιγοστεύει πριν
γεννηθείς
Β'
ΗΘΟΠ. : ....όνειρα μικρά, ελάχιστα, άπειρα - η ευτυχία σου λιγοστεύει πριν
γεννηθείς
[τραγουδάνε
μαζί]
Α' ΗΘΟΠ. : ...ένα πελώριο ερείπιο γεμάτο
βουή διασχίζει τις κραυγές των ποιητών -
Γ'
ΗΘΟΠ. : ....σε ποιά ανομία υπήρξες;; - ποιος πυρετός στεγνώνει το επερχόμενο;;,
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ:...δεν θα υπάρχεις παρά σαν εξαργυρωμένη ιστορία,- ο αγρός του
αίματος, - κάτω απ' το δέντρο- στη μέση-, θα λες ''δε είμαστε εμείς, δεν είμαστε''- αποσύρεται ή γονατίζει ο άνεμος όπως τα πέλματα που σε πατούν, σα να ξεσπάει η αγωνία, τ' όνομα του αγνοούμενου που σε ψάχνει στο ζόφο των μεσημεριών
Α'
ΗΘΟΠ. : ......- τίνος είναι αυτή
η κατανόηση στηριγμένη στη δυστυχιά μας, στο λίγο φως,
Β'
ΗΘΟΠ. : .....- μια μέρα η ζωή θα 'ναι τυχάρπαστη όπως το κέρμα του ζητιάνου που
ξεροβήχει
Γ'
ΗΘΟΠ. : .....ή ένα βράδυ θα γυρίσουμε στο άλλο πλευρό,- αρχαία τεχνάσματα που
λάτρεψαν τη γύμνια, σαν κάποιος να ενοικεί το αδύνατο και μετά τι νόημα έχει να σάς ρωτώ, τι νόημα έχει αυτός ο βαρύς ήχος- οι θαθιές καμπάνες- απέφευγα να διηγηθώ την
ιστορία μου....
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ
: .....πότε γίνεται και μια ανάσα συνεχίζει τις λέξεις, την ομιλία που έρχεται
από τον άδειο τοίχο [μεγάλη παύση].-// [Ησυχία. Σκοτάδι. Φως].-//
ΑΜΛΕΤ
: ......πώς γίνεται ν' ασχοληθώ με τους ανθρώπους πριν το ξημέρωμα. [παύση]
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
: .....ανάβουν φωτιές, μεγάλες κίτρινες φωτιές - το πλοιάριο που μάς έφερε
ήτανε άδειο όπως το άνοιγμα της αυλαίας ή το στόμα της θάλασσας
ΙΩΝΑΣ
: .....από δω μάς πλησιάζουν τα κήτη!!
[παύση]
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
: ......νοιώθω τη ζεστασιά του ήλιου σα ν' αποκαλύπτεται η εξαθλίωση
ΑΜΛΕΤ
: ......- δεν είναι το ίδιο με τα ζώα και τα πουλιά - ζούνε μαζί χωρίς να
θυμούνται το παρελθόν ή κοιμούνται από
απροσδόκητη απροσεξία - ο ήχος των κυμάτων διαλύει τις υποψίες όπως ένα
παλιό μυστικό δωμάτιο που γυρεύει από μόνο του να φυλακίσει ανείπωτους χρησμούς
κι ασυνήθιστους ήχους
[μεγάλη παύση]
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ
: θα ψάξουμε άλλα πρόσωπα,- όσα ξύπνησαν νωρίς στο ακατανόητο τίποτα,
υπήρχε μια φωνή που δε μίλησε ποτέ, ένας τόπος που στραγγίζει τη μοναξιά - φαίνεται - στην άκρη μιας ολόκληρης
μετανάστευσης, η χροιά των χρωμάτων προδικάζει τις ανυπαρξίες όταν η απώλεια είναι αναπόφευκτη-
Α'
ΗΘΟΠ. : ....και μεις αλλάζουμε κατεύθυνση όπως ο τοίχος καθώς ξαφνιάζει η τόση
ησυχία ανάμεσα στα φυλλώματα ή τα πουλιά που μεταφέρουν ένα μήνυμα πάνω απ' την
πόλη για την άλλη εποχή [παύση]
[Το
νυφικό ζευγάρι σηκώνεται, χορεύει ένα παράτονο βάλς].-//
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
: .....χάθηκαν οι παλιές εξεγέρσεις- γραμμές σιδηροδρομικές που μάς οδήγησαν σ'
αποπνικτικά παλαιοπωλεία- οι αμφιβολίες από την μυρωδιά του καπνού θύμιζαν
ταξίδι που αναβλήθηκε, - τα
αντικλείδια έπεφταν εκτροχιάζοντας την πιο απίστευτη σιωπή ή το γέλιο που έκανε
τα πάντα ακόμα πιο ανύπαρχτα
[αρχίζουν
να χορεύουν σιγά σιγά όλοι κάποιο βαλς, η μουσική είναι παράφωνη, κακόηχη,
παράταιρη- μένουν ακίνητοι ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, ο ΑΜΛΕΤ κι ο ΙΩΝΑΣ -δεν χορεύουν]
ΟΦΗΛΙΑ
: ......- σα να μιλάμε την ίδια γλώσσα, ερημώνει το τοπίο με τις ώχρες
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ
: .........δεν υπάρχουν χίμαιρες μάς ανήκουν όλα-
ΙΩΝΑΣ
: .......κι εκεί που έδειχνε το δάχτυλο τους τρεις ναύτες και το ζυμωτό ψωμί
στο βυθό της μαγεμένης ακτής με τ' αρμυρίκια, χτίζουμε τις καινούριες
ανεμοδόχες, δίπλα στα σόκορα, κολλητά στις τσιμινιέρες
ΑΜΛΕΤ
: ......ή μάς μυκτηρίζουν μ' εκείνες τις γνωστές χειρονομίες - συμβολικές
περιφρονήσεις και δώρα αρχαίων ενιαυτών, ρέμπελες σκέψεις που γίναν επιβλητικές
από τον άνεμο και τα μοιραία περιττώματα των γλάρων- θα γυρίσουμε
κάποτε,
ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ
: - όλ' αυτά τ' ανέσπερα συνοικέσια διδάσκουν τις ακινησίες των υδάτων,-
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
: ......μόνο μ' επίμονες σιωπές αντιμετώπιζα τους πεθαμένους, το ριζικό, τον
ήλιο που χαμήλωνε-
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
: .......να, λοιπόν, που πλησιάζει ο θάνατός μας - όλα τα εγκλήματα
διαπράττονται με την βεβαιότητα της κυριαρχικής αθωότητας, μιας ομίχλης που
μοιάζει με δικαίωμα
[Ησυχία.
Σκοτάδι. Φως]
τέλος
ΑΝΑΦΟΡΕΣ-ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]
Οι μέρες που λεηλατήθηκαν απ' την αναμονή της νύχτας [Fernando Pessoa,
Αντίνοος, - Αρμός, 2η έκδοση, 2006, μτφρ. Κ. Λάνταβος]
[2]
βότανο που βοηθάει στην γέννα, αγγλ. birthwort
Δημοσίευση σχολίου