...το λείψανο προέρχεται απ' το
πτώμα
ALTER BENJAMIN
Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ WALTER BENJAMIΝ [1]:
......η απέραντη απογοήτευση περιέχει απέραντη νοημοσύνη - ένα βράδυ, ήταν όλα
τόσο αθώα, σα να ζούσε η ανθρωπότητα από μόνη της - ή εκείνες οι παλιές
βιογραφίες τα δειλά δάχτυλα όταν κινούνται πάνω στο άγνωστο σώμα, - έργα
νηπτικά και συναξάρια αγίων, -κλεμμένα-, την ώρα που βήχει ο νεκρός -
''εσείς'', - μου λέει, τότε, ο κατάδικος, που μύριζε το στόμα του, - ''ποιον
ψάχνετε, καθώς εμείς εδώ και πολλά χρόνια έχουμε αναληφθεί στους ουρανούς μετά
το μέγα αμάρτημα'', - ''εγώ'', του λέω, ''δεν ψάχνω κανένα, ζωγραφίζω χάρτινα
κουμπιά να έχω κάτι να χαρίζω στα ταξίδια μου, - αλλά το πλήρωσα ακριβά, σαν
εκείνον με την μοναχική γυναίκα - που τον συλλάβανε, - και τι δουλειά είχε ο
ανόητος να στέκει δίπλα της, αφού κι ο ιεροκήρυκας κρύφτηκε να πιει ο,τι
απέμεινε απ' το μνημόσυνο - τουλάχιστο με τον πρέποντα σεβασμό'' - κι όταν
μιλούσαμε κάποιος πηδούσε απ' τα κάγκελα χωρίς καθυστέρηση, αλλιώς θα ήταν σα
ν' αρνιόταν τα φαινόμενα στη μέση του δρόμου, γι' αυτό ερωτεύτηκα τόσο αργά μετά
τα όσα συμφωνήθηκαν, - κι άπλωνα την εφημερίδα στο τραπέζι μήπως τους βρίσκαμε
την άλλη μέρα - ποιους;;- και γιατί;;; - δηλητηριασμένες εξεγέρσεις, τρένα που
χάθηκαν σε υπόγειες στοές κι ο τυφλός εραστής άργησε αν και πλήρωνε καλά κι ο
χρόνος του ήταν ασήμαντος σαν κρυφό γέλιο ή όπως χαρίζεις τα ψιλά απ' το
παγκάρι για το καλό της ενορίας και δε σε βλέπει κανείς και τα βράδια επέστρεφε
ο μέθυσος πατέρας μας - από κείνο το μακελειό, πεθαμένος κι αυτός από αιώνες μ'
ένα σκυλί στον κόρφο του ψάχνοντας την είσοδο του λεωφορείου, - καθώς χανόταν
μυστηριωδώς τα μεσάνυχτα - και ποιος θυμάται πια τους δρόμους πού οδηγούνε ή
εκείνο τα βαρετό μέρος στη θάλασσα που κάναν έρωτα οι φτωχοί ή ένας γάμος που
έγινε ο ίδιος δυο φορές για να μαζέψουμε τη ματαιότητα που δε χωρούσε απ' τον
ακάλυπτο και πάντα ένας θα είναι η αιτία και για την αδικία των άλλων κι όλοι
μαζί ψάλλαμε στη διαπασών το ''Δόξα εν υψίστοις'' - εγώ μάλιστα κρατούσα το
''ίσον'' όπως εκείνη η μυστική εσωτερική κλωστή που φανερώνεται τις νύχτες για
να ενώσει τα όνειρα των τρελών που έζησαν στερημένα και σε πλήρη αφάνεια.
Ο ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ [2]
: .......στη θλιβερή αγνότητα του παραμορφωτικού καθρέφτη - η αχλύ που αρχίζει
να σκεπάζει τα πάντα ή ο Οιδίποδας που ακόμα αγνοεί πώς πέθανε ο Λάιος ή εκείνη
η κουβέντα στον Κήπο του Επίκουρου : το αίνιγμα : η απερίληπτη σάρκα, ο ώμος
της γυναίκας που έχει γυμνωθεί σε καθαρτήρια όψη - νωπό βράδυ που κρίνει την
έκβαση / και νύχτες, πολλές νύχτες - /μέσα σε δυο νύχτες, - σε μια μόνο
νύχτα - ''δεν με νοιάζει η υστεροφημία σας, ακόμα και τα δέντρα το ένα δίπλα
στο άλλο είναι ανύπαρκτα με ίδια μυστικά'', επαναλάμβανε σαν ηχώ - ''υπάρχει
μια ακόλαστη λογική'' - αυτή η στέγη μάς ακολουθεί όπως μια τυφλή παρεξήγηση, η
εντύπωση της αξέχαστης νεκρής που είναι έτοιμη ν' αφεθεί σε στιγμιαίες ερωτικές
ακηδίες, - δίχως αυτό να σημαίνει - εξομολογούμαι - πως είμαι ντετερμινιστής,
[μεγάλη παύση]-
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ : .......σάς
αγάπησα από τότε που ήμουν αντικείμενο μιας λευκής μυθολογίας, - [ο Προμηθέας
φαίνεται κουρασμένος - μεταξύ μας]-
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......προσωπική μου
ευχαρίστηση να δημιουργώ σχέσεις, να μπλέκομαι στα αλγεινά παιχνίδια του έρωτα
ή του πολέμου,
- όπως το έχει καταδείξει μ' ευγλωττία ο
κ. Ζιντ [γελάει][3]
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ : ......συνήθως
καταλήγουν σε μια υπερφυσική μοναξιά [παύση] - ή στην Αποκάλυψη
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : .......εννοείτε τα ψέμματα ή
την αλήθεια μιας ανυποχώρητης ιερότητας [παύση].
Η ερωμένη του Εγκούτσι, για παράδειγμα,
ξαναβρίσκεται στο Σπίτι....[4]
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ : .......στο
Σπίτι ;;
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ....ναι
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ : .....λέγατε ότι
θα με συστήνατε
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ : ......και τώρα αν θέλετε /
......έφυγαν αμέσως για το πιο σκιερό
δωμάτιο στο βάθος του Λαβυρίνθου[σκοτάδι].//
ΟΠΟΥ Ο ΑΜΛΕΤ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ BENJAMIN :
......μια μέρα εξαφανίζονται αρκετά από τα συνηθισμένα ονόματα που γνωρίσαμε,
ανάμεσα στη λησμοσύνη και την τοπογραφία των αναμνήσεων ή τις εφήμερες
εξεγέρσεις - διηγείσαι τη ζωή ενός άλλου - ο χτύπος στην πόρτα, ντυμένος σαν
επώδυνη καταδίωξη, κοιτάζοντας ανήσυχα το είδωλο - και τελικά είσαι συ - νύχτες
που μάταια περίμενα ή μια φωνή στο σκοτάδι, σαν το μυστικό ενός αξιομνημόνευτου
πάπυρου, - ο χρόνος περνάει με νύχια αρπαχτικού, - προ πολλού έχεις φύγει ή ο
Άμλετ σκυθρωπός ανάμεσα στις καταχνιές του πιο ανώφελου χειρόγραφου καθώς θα
πέφτει διαθλασμένο φως, - με παραμονεύει η λυρικότητα του Μπωντλαίρ -δεν
υποψιάζεται κανείς τίποτα - και, ω, ανείπωτη ιστορία της κάθε μέρας, αφού δεν
μοιραζόμαστε το ίδιο μυστικό σε τι χρησιμεύει να ζούμε κρυμμένοι.....[παύση]
ΑΜΛΕΤ : ........άγνοια σαν αγιοσύνη, η
μεταφυσική σοφιστεία θα προδώσει την τύχη μου.....
Α' ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....ή εκείνοι οι φαύνοι
που περιπολούν στις καταιγίδες με τα κοπάδια τους [μικρή παύση]
ΑΜΛΕΤ : .....ή τα φτηνά ξενοδοχεία σαν
άβυσσοι ενώ κυκλώνουν τον κυνισμό που επινόησα.....
ΗΘΟΠΟΙΟΣ : .....αθλιότητα
ΑΜΛΕΤ : το χέρι στην τσέπη -
ακρωτηριασμένο [παύση]
ΗΘΟΠΟΙΟΣ : ......πόσο μένει ακόμα για το
στοίχημα......
ΑΜΛΕΤ : ........το χέρι όπως σάς είπα-
ακρωτηριασμένο [μικρή παύση]
ΗΘΟΠΟΙΟΣ [φορώντας το προσωπείο του
Walter Benjamin]: .....ο Άμλετ θα προσχωρήσει στους κυνηγημένους μποέμ - με το
πλήρωμα του χρόνου, όπως εγώ.//
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ :
[σκηνικό : ....τα καλοκαίρια έχουν μια επιτηδευμένη ομίχλη, εκείνη που θυμίζει
τον Auden, τις ενοχλητικές απαιτήσεις του εκδότη μου, παρατηρώ τη λογοκρισία,-
κανείς δεν πιστεύει ότι η στοργή είναι οι λέξεις, η επιλογή του κοινού είναι
κάποτε χυδαία - πηγαίνω με τους πολλούς, το θεωρώ έναν κρυμμένο ερωτισμό, το
κοινό είναι η μη-αλήθεια, - είναι μια γυναίκα νιτσεικού τύπου[5]-, σημαίνει πως
δε λέει ποτέ ψέμματα, εγώ διαφωνώ βαθιά μαζί τους, με το κοινό και τον εκδότη
μου, - με συναρπάζει ότι κατασκευάζω αντικείμενα, - επίσης ζωγραφίζω παράξενα
πράγματα] :
ΠΕΣΣΟΑ : .....το βιβλίο σας είναι όπως
μιλάτε [ακούγεται βαθιά να το λέει η φωνή του Χένρυ Μίλλερ σ' επανάληψη]
ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ : .....μια μικρού μήκους
ταινία είναι ένας πίνακας στον διάδρομο
ΠΕΣΣΟΑ : ......φωνάξτε με ή καλύτερα
κρύψτε με
ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ : ......καταλαβαίνω, είστε
πάντα κάποιος άλλος, ποτέ δεν είστε ο ίδιος, -ανήκετε σε μια φεουδαρχία του
μέλλοντος
ΠΕΣΣΟΑ : .......Όχι. Προσεύχομαι
ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ : ........αθέμιτος
ανταγωνισμός - σιχαίνομαι να δίνω αναφορά για τις μετακινήσεις μου
ΠΕΣΣΟΑ : ......τα χείλη της Μαίρης
ανοιγοκλείνουν ψιθυριστά, όπως της Οφηλίας στο πάρκο Εστρέλλα[μικρή παύση]
ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ :....ζω το δράμα ενός
ανθρώπου που δεν κατόρθωσε....
ΠΕΣΣΟΑ : .....η απόγνωση μάς κάνει
προκλητικούς, βαθιά ικετευτικούς ή σαρκαστικούς : Τα μόνα εφόδια [παύση].
Χιονίζει [σκοτάδι. λίγο φως]- ΑΥΛΑΙΑ
ΑΝΑΦΟΡΕΣ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] WALTER BENJAMIN, - Charles
Baudelaire, ένας λυρικός στην ακμή του καπιταλισμού, μτφρ. Γ. Γκουζούλης, επιμ.
Κ. Λιβιεράτος, Αλεξάνδρεια, 2002
[2] FERNANDO PESSOA, Tο βιβλίο της
ανησυχίας, μτφρ. Άννυ Σπυράκου, Αλεξάνδρεια, 1997
[3] ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ, Ο Προμηθέας λυόμενος
δεσμώτης, Καστανιώτης, μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, 2010
[4] ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΟΥΑΜΠΑΤΑ, Το Σπίτι των
κοιμισμένων κοριτσιών, Καστανιώτης, μτφρ. Έφη Πολυτίμου, 2010 [ο Εγκούτσι
αποτελεί ήρωα του βιβλίου].
[5] ΖΑΚ ΝΤΕΡΡΙΝΤΑ', [Eperons], Έμβολα -
Τα ύφη του Νίτσε, Εστία, μτφρ. Γ. Φαράκλας, 2002
Δημοσίευση σχολίου